4η Φεβρουαρίου: Το Μεγάλο Σάββατο του Γένους μας

ΓΙΑΤΙ τούτη η ημέρα μου ομοιάζει με το Μεγάλο Σαββάτο της πίστεώς μας;

Ο Χριστός και η Ελλάδα μας, τριήμεροι  μέσα στον τάφο, μα πολύ γοργά να!  έρχεται και η Ανάσταση.

Καὶ ὕστερον, -όπως γράφει ο Παπαδιαμάντης -ὅταν ἀνέτειλεν ὁ ἥλιος τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, διαλύων τὴν ἀπαραίτητον ὁμίχλην τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς,  (ἥτις καθιστᾷ μελαψὴν μιγάδα τὴν ἡμέραν καὶ παμμέλαιναν ἀράβισσαν τὴν νύκτα),

Και τότες…Όλα τα μαϊμούνια και τα ταγκαλάκια που ξέβρασε η άβυσσος της Παγκοσμοιοποίησης που βραχνά κι’αχγόνη φοβερή είχαν στρουφίξει στον άσπιλο λαιμό της Ρωμιοσύνης ,τρέχουν και πιλαλούνε αλαφιασμένοι από το σεισμό που κάμει συθέμελα στ έγκατα της κόλασής τους ο Χριστός μας.


-Ἦρθε…!
-Ἀνάθεμά μας ἔφτασε …!
-Ἀλοίμονό μας!
-Ἦρθε ἡ φωτιὰ νὰ μᾶς κάψει!
-Φυγέτε νὰ σωθεῖτε κακομοίριδες!
Καὶ οἱ φωνὲς γινόντουσαν τώρα πιὸ ζωηρὲς σὰν τῶν ὄρνιων, σὰν τὶς νυχτερίδες ποὺ τσιρίζουν ἅμα αντικρύσουνε το φῶς…

Και συνεχίζει ο παππούς Παπαδιαμάντης

 …Τὸ ἀπόγευμα πάλιν, ἀφοῦ ἐψάλη ἡ Β´ Ἀνάστασις κ᾽ ἔγινεν ἡ Ἀγάπη, ἐξῆλθαν ὅλοι εἰς τὴν πλατεῖαν κ᾽ ἐθεῶντο τὴν πυρπόλησιν τοῦ Ιούδα. Εἶχε μίαν χύτραν ὡς κεφαλήν, εἶχε καὶ λινάρι ὡς γένειον. Εἶχε κ᾽ ἕνα σακκούλι ἢ πουγγὶ κρεμασμένον εἰς τὸ ἀριστερὸν πλευρόν του. Ἐφόρει μακριά, μακριὰ φορέματα, παρδαλά, ραβδωτά! Καὶ ἀφοῦ τὸν ἐκρέμασαν ὑψηλὰ ὑψηλά, ἕως ἑπτὰ ὀργυιὰς ἐπάνω, ἤρχισαν οἱ ἄνδρες νὰ τὸν ματιάζουν, νὰ τὸν τουφεκίζουν ὅλοι, ἑωσότου τὸν ἔκαυσαν…


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ !


π.Διονύσιος Ταμπάκης




pentapostagma.gr