Ο Χρίστος Καπνουκάγιας, πέρα από τα επιστημονικά του συγγράμματα που αφορούν στα Λατινικά, έγραψε και πολλά άλλα βιβλία και άρθρα για ποικίλα θέματα. Έτσι, δεν παρέλειψε να γράψει και για τα έθιμα των Χριστουγέννων.
Στο άρθρο του ο Πολιτισμός της Σιατίστης αναφέρεται στα κολιαντιάτικα τραγούδια και στα φαγητά των Χριστουγέννων.
Κάποια από τα τραγούδια που γράφει είναι τα εξής:Στην οικοδέσποινα του σπιτιού.
Κυρά χρυσή κυρά αργυρή κυρά μαλαματένια
κυρά μ’ αντά στολίζεσαι στην εκκλησιά να πάης
βάζεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αστήθι.
Στην οικογένεια με ανύπαντρη κόρη
Εδώ έχουν κόρη για παντρειά πάσχουν να την παντρέψουν
Την δίνουν γυιό του Βασιλιά, την δίνουν γυιό του Ρήγα
Δεν θέλω γυιόν του Βασιληά, δεν θέλω γυιόν του Ρήγα
μόν’ θέλω τ’ αρχοντόπουλο, που κοσκινίζει τάσπρα. (τα άσπρα ήταν νομίσματα)
Στην οικογένεια με εγγράμματο νέο
Γραμματικός εκάθονταν στου Βασιληά την πόρτα
κι γράφιν κι κοντύλιαζιν όλο για τη αγάπη.
Κι σπάραξιν το χέρι του και χύθκιν η μελάνη
κι λέρουσιν τα ρούχά του τα λιανομεταξένια.Στην οικογένεια με νεογέννητον:
Ένα μικρό μικρούτσικο, Σαββατογεννημένο
Σαββάτου ημέρ ιννήθηκεν την Κυριακή βαφτίσκιν
Και τη Δευτέρα το πρωί βγήκεν εις το παζάρι.Κάθε εποχή εις την Σιάτισταν είχε τα ανάλογα υγιεινά ειδικά φαγητά της:
Τα Χριστούγεννα και γενικότερα το δωδεκαήμερο είχαν:
«τους περιβόητους σαρμάδες», «τις αθάνατες τηγανιές», «την τυρόπιττα της πρωτοχρονιάς» με το δώρο μέσα και την γλυκεία κολοκυθόπιτα των Θεοφανείων.Τα λουκάνικα δέ ήσαν το απαραίτητον έδεσμα των ημερών αυτών.
Καλλιόπη Μπόντα
