Όλοι ψά­χνουν την ανά­παυ­ση, αλλά η ανά­παυ­ση έρ­χε­ται από μέσα μας

‘Όλοι ψά­χνουν την ανά­παυ­ση, αλλά η ανά­παυ­ση έρ­χε­ται από μέσα μας. Και αυ­τοί οι καη­μέ­νοι που πάνε από προ­σκύ­νη­μα σε προ­σκύ­νη­μα ψά­χνουν να βρουν τον Χρι­στό, ενώ ο Χρι­στός εί­ναι κον­τά τους.

Και ενώ μπο­ρούν να Τον βρουν χω­ρίς κόπο, κου­ρά­ζον­ται και τε­λι­κά δεν Τον βρί­σκουν. Ένας σω­στός πνευ­μα­τι­κός άν­θρω­πος, δεν ανα­παύ­ε­ται να γυ­ρί­ζει στα διά­φο­ρα αξιο­θέ­α­τα. Αυτό εί­ναι για όσους υπο­φέ­ρουν, για να ξε­χνούν λίγο την στε­νο­χώ­ριά τους.

Ένας πνευ­μα­τι­κός άν­θρω­πος έχει την Θεία πα­ρη­γο­ριά και δεν τα χρειά­ζε­ται αυτά. Και αν δεν έχει μέσα του την Θεία πα­ρη­γο­ριά, τότε δεν δια­φέ­ρει από τον κο­σμι­κό και θα κοι­τά­ζει πώς να ανα­παυ­θει με κάτι κο­σμι­κό.

Πολ­λοί έρ­χον­ται στο Άγιον Όρος, επι­σκέ­πτον­ται διά­φο­ρους Πα­τέ­ρες, εν­θου­σιά­ζον­ται με αυτά που ακούν από τον κα­θέ­να, τα ερ­μη­νεύ­ουν με τον δικό τους τρό­πο, τα μπλέ­κουν και λένε κιό­λας:

«Πολύ καλά πε­ρά­σα­με».

Ενώ αν επι­σκέ­πτον­ταν έναν Πα­τέ­ρα, τον συμ­βου­λεύ­ον­ταν και προ­σπα­θού­σαν να εφαρ­μό­σουν ό,τι τους είπε, θα εί­χαν θε­τι­κή βο­ή­θεια.

Τώρα αυτό που κά­νουν, εί­ναι ένας πνευ­μα­τι­κός του­ρι­σμός· χά­νουν τις ώρες τους, τα­λαι­πω­ρούν­ται άσκο­πα και δεν ωφε­λούν­ται.

Πόσο ξε­κού­ρα­στο θα ήταν, αν στέ­κον­ταν σε έναν Πα­τέ­ρα και εφήρ­μο­ζαν ό,τι άκου­σαν!

Διό­τι τότε θα ένιω­θαν την εσω­τε­ρι­κή ξε­κού­ρα­ση, ενώ τώρα γυ­ρί­ζουν από τόπο σε τόπο και ξε­κου­ρά­ζον­ται από τα πρά­σι­να το­πία του Αγί­ου Όρους σαν κο­σμι­κοί.

 

ΠΗΓΗ

simeiakairwn.gr