Η ψυχή δεν μπαίνει κάτω από το χώμα.
Η ψυχή δεν σαπίζει, ούτε και γερνάει όπως το σώμα.
Η ψυχή δεν μπαίνει σε εντατικές, ούτε και σε χειρουργεία.
Η ψυχή δεν είναι όργανο να γίνει μεταμόσχευση σε άλλο σώμα.
Ζει στο σώμα μέχρι και την εκπνοή της θνητής ζωής και έκτοτε αναχωρεί,από αυτό και συνεχίζει να ζεί έως και την ημέρα της κρίσης.
Η ψυχή μας είναι η ταυτότητα μας,η μόνη που δεν μπορούν να αλλάξουν,και στην οποία τσιπάκια δεν χωρούν.
Η ψυχή είναι ο σκληρός δίσκος που έχει μέσα της γραμμένα όλα όσα έζησε, ένιωσε, έπραξε,καλά και κακά σε τούτο τον θνητό κόσμο.
Η ψυχή είναι αυτή που κινεί το σώμα, και του δίνει πνοή και ζωή.
Την οποία μόνον ο Θεός θα εξετάσει.
Δεν είναι μαγικό;
Την θνητή ζωή μας μπορούν να μας την αφαιρέσουν, αλλά την ψυχή μας κανείς.
Η ψυχή χαμογελάει, κλαίει, χαίρετε, πονάει, ζηλεύει, μισεί, αγαπάει και πολλά άλλα αισθήματα, γνωστά σε όλους μας.
Η ψυχή πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν έχει ημερομηνία λήξης, αναχωρεί στον ουρανό όπου πάντες οι άνθρωποι μας αναπαύονται έως την ημέρα της κρίσης, για αυτό και πρέπει να προσευχόμαστε για αυτήν.
Για την ψυχή του ανθρώπου μας προσευχόμαστε και όχι για το πρόσωπο που γνωρίσαμε.
Ο θάνατος είναι κάτι ξένο για εμάς τους ανθρώπους και μας προκαλεί πολύ πόνο και θλίψη.
Ο Θεός δεν μας έπλασε για να πεθαίνουμε αλλά για να ζήσουμε αιώνια.
Οσο και να βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν ποτέ δεν συνηθίζουμε και πάντα όταν πεθαίνει ένα αγαπημένο άτομο η θλίψη είναι βαθειά.
Τα ευχάριστα νέα όμως είναι ότι υπάρχει Ελπίδα.
Γιατί;;;Γιατί υπάρχει Θεός!!!
Και ο Θεός ούκ έστιν Θεός νεκρών αλλά Θεός ζώντων...!!!
πηγη Παναγία Χρυσοβίτσας
