Το τραγούδι το έστειλε η κ. Ιωάννα Λουλάκη στην κ. Καλλιόπη Μπόντα-Ντουμανάκη.
Το έγραψε ο πεθερός της κ. Ιωάννας. Την ευχαριστώ πολύ, αναφέρει η κ. Καλλιόπη Μπόντα-Ντουμανάκη (Kalliopi Bonta) στο προσωπικό της προφίλ στο facebook.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΤΖΗΜΟΣ ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ (1914-1997)
(απόσπασμα)
Μα ξάφνου πάλι ακούστηκε
πως τέσσαρες χιλιάδες
βαδίζουν για τη Σιάτιστα
να σφάξουν τους ραγιάδες.
Μπεκίρ Αγάς είν’ αρχηγός
με διαλεχτά ασκέρια.
Στη Σιάτιστα θέλουν να μπουν
ραγιά να μην αφήσουν.
Πιάνει και γράφει μια γραφή
στη Σιάτιστα την στέλνει
και με φοβέρες τρομερές
της γραφοπαραγγέλνει
«Σιάτιστα κάτω τ΄άρματα
κάτω και τα ντουφέκια.
Αν θέλεις να μην χαλαστείς
έλα να προσκυνήσεις»
Η Σιάτιστα του απαντά
με λεβεντιά περίσσια
«Αν είσαι άντρας κόπιασε
και γω σε περιμένω»
Μα το σκυλί σαν τάκουσε
πολύ του κακοφάνη.
Αμέσως εξεκίνησε
έξω στη Σιάτιστα φτάνει.
Πιάνει και δίνει διαταγή
για μέσα να τραβήξουν
και τη γενναία Σιάτιστα
στο αίμα να την πνίξουν.
Μα ξάφνου αντικρίσανε
Σιατιστινούς λεβέντες
που πολεμάνε μοναχοί
το θάνατο αψηφούνε.
Μαζί τους είναι Κρητικοί
με Γιώργο Καπιτσίνη
που πολεμάνε όλοι μαζί
Κρήτες πολίτες ξακουστοί.
Σε λίγο φτάνει ο στρατός
στήσανε τα κανόνια.
Κλαδάς είναι ο αρχηγός
που στέλνει τα κοτρόνια
Πέφτουν κανόνια σα βροχή
ντουφέκια σα χαλάζι
Πολίτες και στρατός μαζί
αντάμα πολεμάνε.
Αυτός δεν ήταν πόλεμος
ήταν χαράς παιχνίδια.
Όλοι για γλέντι είχανε
τις σφαίρες τα μολύβια.
Δεν τους φοβίζουν αίματα
ούτε βόλια φοβούνται
πέφτουν σηκώνονται ορμούν
χτυπούνε και χτυπιούνται.
Η Μάχη συνεχίζεται
ολημερίς και βράδυ
κι ο χάρος τούρκικα κορμιά
αλύπητα θερίζει.
Μα ξάφνου αρπάζει από μας
το Γιώργο Καπιτσίνη
που τόνομά του το λαμπρό
αθάνατο θα μείνει.
Ακράτητος πια ο στρατός
η φλόγα του αυξάνει
φαρδοπατεί κι ανδρώνεται
εφ’ όπλου λόγχη βάνει.
Τραβάει εμπρός μ΄αψηφισιά
με θάρρος και ανδρεία
αρχίζει να λογχοτρυπά
τους Τούρκους με μανία.
Βλέπουν οι Τούρκοι τα κορμιά
φοβούνται και τσακίζουν,
τσακίζονται και σαν τραγιά
οπίσω για να φύγουν.
Και έμεινε η Σιάτιστα
ελεύθερη σαν πρώτα
για να σκορπά τριγύρω της
τα ολόλαμπρά της φώτα.
Και τώρα όλοι μας μαζί
μια τέτοια πολιτεία
μ΄αγώνες ξακουστούς πολύ
και τόση ιστορία
πέστε μου είναι δυνατόν
μπορεί ποτέ να σβήσει;
Όχι, ποτέ. Η Σιάτιστα έζησε
ζει και θα Ζήσει.
(Γράφτηκε στη δεκαετία ’60 και το τραγουδούσε μάλιστα)
*το άρθρο είναι από τις 3/11/2018
