Οι παλιότεροι σέβονταν πολύ το ψωμί. Σαν παιδιά δεν περνούσε από το μυαλό μας η ιδέα να πετάξουμε έστω και ένα κομματάκι ψωμιού αφού ξέραμε πως μας περίμενε σκληρή τιμωρία.
Η μητέρα μου μάζευε από το τραπέζι και το τελευταίο ψιχουλάκι και το έριχνε στο παρτέρι για να το φάνε τα πουλιά, καθώς θεωρούσε μεγάλη αμαρτία να πάει χαμένο.
Η μυρωδιά του ψωμιού που ψήνονταν στον ξυλόφουρνο!!
Δεν υπάρχει άλλη μυρωδιά διατηρημένη τόσο έντονα στην καρδιά μου...Κι εκείνα τα πελώρια καρβέλια (καμωμένα για 8 ημέρες-πιο ψωμί των σημερινών αρτοποιείων μπορεί να φαγωθεί την επόμενη μόλις ημέρα;) που βγαίναν αχνιστά και τυλίγονταν στα πανιά μέχρι να κρυώσουν...
Υπέροχο ψωμί!!
πηγη: Χωριό μου σε Νοστάλγησα
