Θετική ανατροπή υπέρ των δανειοληπτών, στα νομολογιακά δεδομένα των υποθέσεων του νόμου Κατσέλη, που πρόκειται να εκδικαστούν κατά χιλιάδες τα επόμενα χρόνια, μέσω της διαδικασίας επίσπευσης των δικασίμων, φέρνει η υπ’ αριθμ. 59/2021 απόφαση του Δ’ Πολιτικού Τμήματος του Αρείου Πάγου.
Σύμφωνα με αυτήν, επιβεβαιώνεται νομολογικά από το αναιρετικό δικαστήριο ότι για την υπαγωγή στον νόμο και την προστασία ενός δανειολήπτη, το βάρος απόδειξης για την ύπαρξη δόλου φέρει ο πιστωτής-τράπεζα, που όμως πλέον πρέπει με σαφήνεια και ορισμένα να αποτυπώσει τα περιστατικά που διαμορφώνουν τη δόλια συμπεριφορά του δανειολήπτη και όχι αόριστα απλά να αναφέρεται στην έννοια του δόλου, όπως σωρηδόν γίνεται στις μέχρι τώρα προβαλλόμενες ενστάσεις που διατυπώνονται στα δικαστήρια του Ν. 3869/2010 (κατά κόσμον Κατσέλη). Μάλιστα η ένσταση δόλου αποτελεί την πλέον συχνή αιτία απορριπτικών αποφάσεων κατά των δανειοληπτών είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο βαθμό.
Οπως σημειώνει στην Ημερησία η δικηγόρος Νεφέλη Ελπίδα Σωτηρόπουλου, που εξειδικεύεται σε υποθέσεις δανειοληπτών και αναγκαστικής εκτέλεσης:
«Η εξαιρετική σημασία της απόφασης 59/2021 του Αρείου Πάγου ως προς την ερμηνευτική προσέγγιση του δόλου, διαμορφώνει και παγιώνει νομολογιακά το περιβάλλον προς όφελος των δανειοληπτών, καθώς θεωρεί κρίσιμο το περιεχόμενο του δόλου, δηλαδή τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και τις ειδικότερες παραμέτρους ουσίας βάσει των οποίων στοιχειοθετείται και όχι τόσο ο χρόνος που αυτός εκδηλώθηκε, τόσο κατά την ανάληψη των οφειλών, όσο και κατά τη στιγμή παύσης των πληρωμών του δανειολήπτη.
Κατά συνέπεια, κατά το σκεπτικό της απόφασης 59/2021 ΑΠ, η μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, εντός της κρίσιμης τριετίας πριν την υποβολή του αιτήματος υπαγωγής στον νόμο, ΔΕΝ συνιστά από μόνη της έρεισμα για στοιχειοθέτηση της ένστασης δόλου.
topontiki.gr
