Πολύ με πίκρανες ζωήμακριά θα φύγω ένα πρωίθ' ανέβω σ' ένα αεροπλάνονα δω τον κόσμο από κει πάνωΌταν κοιτάς από ψηλάμοιάζει η γη με ζωγραφιάκι εσύ την πήρες σοβαράκι εσύ την πήρες σοβαράΜοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουταμοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποιτο μεγαλύτερο ανάκτορομοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπιΚι όλοι αυτοί που σε πικράνανεαπό ψηλά αν τους κοιτάξειςθα σου φανούν τόσο ασήμαντοιπου στη στιγμή θα τούς ξεχάσειςΑγαπημένη μου, μην κλαιςπάμε μαζί ψηλά, αν θεςνα δεις τη γη απ' τη σελήνηένα φεγγάρι είναι και κείνηΌταν κοιτάς από ψηλάμοιάζει ο κόσμος ζωγραφιάκι εσύ τον πήρες σοβαράκι εσύ τον πήρες σοβαράΜοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτακαι τα κανόνια με παιχνίδιααπό ψηλά δεν ξεχωρίζουνεοι ομορφιές και τα στολίδιαΚι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσεαπό ψηλά αν το κοιτάξειςθα σου φανεί τόσο ασήμαντοπου στη στιγμή θα το ξεχάσεις
Όταν κοιτάς από ψηλά...
Ιουνίου 15, 2021