του Διαμαντή Θ Βαχτσιαβάνου
Καμιά φορά στα σοβαρά και ευτράπελα της καθημερινότητας, θέλοντας να δώσουμε μια νότα ευθυμίας, όχι για να ξεχάσουμε αλλά για να προβληματιστούμε, επιλέγουμε έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Έτσι, για να ξεφύγουμε από την βαρυχειμωνιά της ψυχής, που μας δημιουργεί όλη αυτή η κατάσταση με το eurogroup και τις «δόσεις», θα αναφερθούμε στο κείμενο που ακολουθεί και το οποίο ομιλεί για την ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΓΑΪΔΑΡΩΝ!!
Ένα κείμενο που μεταφράστηκε από το ιταλικό κείμενο, το οποίο ήταν μεταφρασμένο από το γαλλικό και πάει λέγοντας. Κείμενα όπως αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες, γιατί ως γνωστόν στην ιστορία αυτή εμπλέκοντα επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου, καθώς όλος ο πλανήτης είναι δέσμιος των «κανόνων της αγοράς» των γαϊδάρων!
Ας δούμε λοιπόν την ιστορία «για την κρίση των γαϊδάρων» και αν αυτό μας θυμίζει κάτι!
«Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο και έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θε επέστρεφε μετά από μια βδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στο συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά τη συναλλαγή οι δυο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε παγώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στο δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με το δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στο δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για τη δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν, έλεγε, αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να…ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δύο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέλφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν… με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τί θα έκανες στη θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;».
Μας θυμίζει κάτι η ιστορία αυτή ή είναι μόνο στη δική μας φαντασία;
Υ. Γ.: Η ιστορία των γαϊδάρων, είναι μια ιστορία που αποκαλύπτει τις μεθόδους των επιχειρηματιών & τραπεζιτών, που εκμεταλλεύονται τους απλούς ανθρώπους, οδηγώντας τους σε χρέη & απόγνωση!
Παράλληλα, είναι & μια κριτική στο πολιτικό σύστημα!
Το κείμενο κατηγορεί δικαίως τα ΜΜΕ, το τραπεζικό & το πολιτικό σύστημα, ότι είναι συμβιβασμένα & ελεγχόμενα από ξένες δυνάμεις, χωρίς όλα αυτά να εξυπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα!
Εν κατακλείδι, για να υπάρξει αποτέλεσμα, υπάρχει η ανάγκη για αλλαγή. Χρειάζεται μια νέα πολιτική & γεωστρατηγική, για να πάμε στην αληθινή πλευρά της ιστορίας, καθώς τα υπάρχοντα κυβερνο-κόμματα, είναι εθισμένα στα ψέματα & δεν μπορούν ή δεν θέλουν να οδηγήσουν την χώρα στην ανάπτυξη & στην αληθινή “σωστή πλευρά της ιστορίας”!
