Οι νέοι νοικοκυραίοι όταν θεμελίωναν ένα νέο σπίτι πρώτα κοιτούσαν το φεγγάρι να είναι στην "γιόμησ" (γέμισμα) και μετά όριζαν την μέρα του αγιασμού που δεν ήταν ποτέ Τρίτη.
Καλούσαν συγγενείς και φίλους οι οποίοι ερχόταν με χαρά φέρνοντας κεράσματα.Ο παπάς ευλογούσε το νέο σπίτι και έβαζε μια μεγάλη πέτρα στα θεμέλια.
Ο παλαιότερος νοικοκύρης, πατέρας ή πεθερός έπαιρνε τον αγιασμό και ράντιζε στα τέσσερα σημεία του σπιτιού και στο τέλος πάνω στην θεμελιώδη πέτρα θυσίαζε τον καλύτερό κόκορα.
Ράντιζε πάλι με το αίμα του πάλι τα τέσσερα σημεία και ο κόκορας μαγειρευόταν για να φιλέψουν τα μαστόρια.
Την ημέρα του αγιασμού επίσης έριχναν χρήματα στα θεμέλια οι παρευρισκόμενοι φωνάζοντας ευχές : Καλοστέριωτο, πάντα χαρές να έχει ,γεροί να είσαστε να το χαρείτε,εσείς να ασπρίσετε σαν τα βουνά και εγγόνια να περπατήσουν κ.α.
Τα χρήματα τα μοιραζόταν οι μάστορες και συνήθως αυτήν την μέρα ο αρχιμάστορας ανέβαινε στην σκεπή και φώναζε το ¨κανίσκι¨δηλαδή ευχαριστήριο στον ιδιοκτήτη που συνοδευόταν με παινέματα και ευχές ( επίσης σε κάποιες άλλες περιπτώσεις το κανίσκι ακουγόταν ή στο πρώτο σκάψιμο ή στο τελείωμα).
Αν υπήρχε κάποιος που τραγουδούσε έλεγε και τραγούδια όταν καθόταν να κεραστούν από τις ετοιμασίες της νοικοκυράς και τα φιλέματα για να είναι πάντα γεμάτο και ευτυχισμένο το νέο σπιτικό και χορτάτη η νέα οικογένεια.
