του Διαμαντή Βαχτσιαβάνου
Στα θερινά σινεμά μια πολύ ενδιαφέρουσα ιταλική κομεντί, «τα παράπονα στο δήμαρχο».
Αναφέρεται στο όργιο διαφθοράς του (για χρόνια) επαγγελματία δημάρχου, που έχει ξεσηκώσει εναντίον του όλους τους δημότες της περιφέρειάς του.Στην εξουσία έρχεται ένας έντιμος άνθρωπος, που όλα όσα πιστεύει για το καλό των δημοτών του τα έχει καταγράψει και στο προεκλογικό του πρόγραμμα.
Μιλάει για αλλαγή και οι ψηφοφόροι που έχουν αγανακτήσει με τον δήμαρχο-λαμόγιο, ψηφίζουν τον νέο έντιμο για δήμαρχό τους. Έρχεται λοιπόν τώρα η ώρα της αλλαγής. Τέρμα τα ρουσφέτια, οι σπατάλες και η φορολογία ακριβοδίκαιη για όλους τους δημότες. Όλοι για έναν και ο ένας για όλους. Ακόμα και οι κλήσεις παράνομης στάθμευσης έπρεπε να πληρωθούν, τα αυθαίρετα στην παραλία να γκρεμιστούν και στα τραπεζοκαθίσματα να εφαρμόζεται ο νόμος.
Ένα σοκ για τους πολίτες που ναι μεν είχαν αγανακτήσει με το λαμόγιο δήμαρχο, αλλά και τούτα που ζητούσε ο νέος δήμαρχος τους φαινόταν «βαριά και ασήκωτα»!
Ήθελαν την αλλαγή, αλλά δεν ήθελαν να αλλάξουν οι ίδιοι. Άρχισαν να δυσανασχετούν, το ζόρι να γίνεται ποτάμι και στο τέλος χείμαρρος. Ζητούσαν την παραίτηση του νέου δήμαρχου. Ο δήμαρχος βλέποντας το αδιέξοδο και μη θέλοντας να συμβιβαστεί γινόμενος «μια από τα ίδια», παραιτήθηκε και ξαναγύρισε το λαμόγιο… Ο διεφθαρμένος!
Ο παραιτούμενος δήμαρχος φεύγοντας είπε στους συνδημότες του:
Για να φέρουμε την αλλαγή, πρέπει ο καθένας να απαρνηθεί κάτι. Εγώ απαρνήθηκα την αγάπη σας
Πώς μου ζητάτε να φέρω την αλλαγή, όταν δεν θέλετε να αλλάξετε εσείς οι ίδιοι;
Βλέπουμε λοιπόν εδώ, πως οι διεφθαρμένοι να νικούν τους μεταρρυθμιστές. Γιατί όμως αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμιστές;
Μια εξήγηση είναι πως ανοίγουν πολλά μέτωπα μαζί. Ο λαός είναι «μάζα» εθισμένη στην αταξία. Ο ηγέτης, για να είναι ηγέτης, πρέπει να έχει το θάρρος και το θράσος να «σπάσει αυγά». Να μην κάνει πίσω νοθεύοντας τις ιδέες του για να γίνει αρεστός!
Στην περίπτωση του νέου δημάρχου, άνοιξε πολλά μέτωπα μαζί. Είχε μεν στο προεκλογικό του πρόγραμμα την φιλοσοφία της αλλαγής, αλλά ποιος διάβασε το πρόγραμμα; Οι πολίτες απλά θέλουν να ξεφορτωθούν το λαμόγιο-δήμαρχο που με την διαφθορά προκαλούσε πολύ. Ο νέος δήμαρχος ήταν «ακέραιος» άνθρωπος, αλλά δεν έκανε τον κόπο να βγει από το γραφείο του και να εξηγήσει τις αλλαγές. Του αρκούσε που τα είπε όλα στο προεκλογικό του φυλλάδιο.
Έφτανε όμως αυτό, όταν η κακή και χρόνια νοοτροπία των συνδημοτών του είχε εθιστεί στην αποδοχή της λαμογιάς… φτάνει να περνάμε κι εμείς καλά; Αν η αταξία μας βολεύει κι εμάς προσωπικά… ας πάει και το παλιάμπελο!
Υπάρχουν λαοί που αποδέχονται τη νομιμότητα. Αυτό είναι η κουλτούρα τους. Δεν χρειάζεται ο χωροφύλακας, αλλά η παρανομία «αστυνομεύεται» από τον νομοταγή γείτονα.
Άλλοι όμως λαοί, όπως ο ευρωπαϊκός νότος και οι Βαλκάνιοι, είναι κάτι διαφορετικό. Εδώ χρειάζεται ειδική μεταχείριση!
Ο κυβερνήτης πρέπει να γνωρίζει την κουλτούρα του λαού του. Δεν τα βάζει σωρηδόν με όλους και με όλα. Όχι όλες οι αλλαγές μαζί. Τις απλώνεις στο χρόνο και προετοιμάζεις ψυχολογικά τους ψηφοφόρους. Γιατί οι ψηφοφόροι έχουν την ψυχολογία της «μάζας» που πλάθεται.
Αν το «νέο» δεν κάνει τα ανάλογα βήματα, τότε θα σκοντάψει στην πρώτη στροφή και ο διεφθαρμένος θα ξαναγυρίσει πιο επιθετικός και πιο επικίνδυνος!
Πρέπει ο νέος και διαφορετικός σε ήθος και νοοτροπία να έχει το θάρρος να παλέψει με τις δυνάμεις του παρασκηνίου που δεν είναι καθόλου εύκολες. Δεν πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στη «μάζα» που τη μια στιγμή χειροκροτεί και την άλλη «σταυρώνει». Έναν λαό που είναι έρμαιο των τυχοδιωκτών, των δημοκόπων και των πολιτικών θεατρίνων. Αυτοί οι πολιτικοί συνεγείρουν τη «μάζα», διότι η θεατρική παράσταση ανταποκρίνεται στην αισθητική ανάγκη του λαού!
Μας θυμίζει κάτι αυτό;
