Συναντιόμαστε μέ ἀλλόθρησκους ἤ καί μέ χριστιανούς ὀρθόδοξους, πού ὅμως δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τό χριστιανικό πνεῦμα.
Οὔτε θά μαλώσουμε οὔτε θα γίνουμε φορτικοί· τίποτε. Θά εἴμαστε ἀνεκτικοί, ἀλλά ἕως τό σημεῖο πού δέν θά συντελέσουμε μέ τήν ἀνεκτικότητά μας νά νομίζει ὁ ἄλλος ὅτι καλά σκέπτεται, καλά ἐνεργεῖ πού μένει στήν ἄγνοια,πού εἶναι κυριευμένος ἀπό τό σύγχρονο αὐτό πνεῦμα, ὅτι ὅλοι τό ἴδιο εἴμαστε. Δέν θά τόν ἐλέγξουμε, ἀλλά νά μήν εἶναι τέτοια ή στάση μας, πού σάν νά λέμε:
«Μεῖνε ἔτσι ὅπως εἶσαι».
Αὐτό δέν ἐπιτρέπεται ἀπό τόν ὀρθόδοξο χριστιανό, διότι ἀδικεῖ τόν ἄλλο, μέ τό νά τοῦ δίνει τέτοια ἐντύπωση, τέτοιο πιστοποιητικό. Νά τοῦ δώσουμε να καταλάβει τό ἑξῆς: «Σέ ἀγαποῦμε, ἀνεχόμαστε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ἀλλά, ἄν τυχόν γυρεύεις τήν ἀλήθεια, ἂν σκέπτεσαι σοβαρά γιά τή σωτηρία σου, μήν εἶσαι καί τόσο σίγουρος γιά τόν δρόμο πού ἀκολουθεῖς».
Π. Συμεών Κραγιόπουλος
simeiakairwn.gr
