του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου
“Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν…”
Έτσι συνόψισε ο Θουκυδίδης την αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αξιολογήσει σωστά και να αντιληφθεί τα πραγματικά και ουσιαστικά διακυβεύματα, να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει τις ορθές αποφάσεις.
Δεν χρειάζεται κάποια μηχανιστική μεταφορά για να γίνει κατανοητό, του πόσο η ρήση αυτή, περιγράφει την σημερινή συμπεριφορά. Και αυτό που είναι βέβαιο, τα πιο δύσκολα ακολουθούν!
Θυμόμαστε τους παππούδες μας όταν καθόταν στον καφενέ του χωριού και με την πείρα που είχαν αποκτήσει, από τους τόσους πολέμους που έλαχε η μοίρα να τους φορτώσει, λέγαν σοφές κουβέντες που τσάκιζαν κόκαλα, λες και επαναλάμβαναν, τα όσα είπε αιώνες πριν ο Θουκυδίδης!Από τον παππού Μήτσο, τον γηραιότερο όλων, που βίωσε την οπισθοχώρηση του ’22 και τον Σαγγάριο, θυμόμαστε τις ιστορίες που έλεγε…
Όταν σκεφτόμαστε, έλεγε, τους αγώνες και τις συγκρούσεις που σημάδεψαν τα γεγονότα εκείνα, πρέπει να έχουμε στον νου μας τους ηγήτορες αυτών των γεγονότων!
Ανθρώπους που κυβέρνησαν, που διοικήσαν στρατούς, που έδωσαν ψυχή στα κινήματα για εθνική αξιοπρέπεια, είτε για την ελευθερία, είτε για την υπηρέτηση ιδεολογιών!
Είναι η σοφία των λόγων, ανθρώπων που πέρασαν δια πυρός και σιδήρου, εποχές που τους σημάδεψαν με το αίμα τους σύντροφοί τους στα χαρακώματα και που άφησαν το αποτύπωμά τους ως τις μέρες μας!
Σήμερα, ωστόσο, πιο επίκαιρες όσο ποτέ εκείνες οι ιστορίες του παππού, ειδικά σε αυτή την κρίσιμη ώρα της ανθρωπότητας, όπου ξαναγράφεται η ιστορία και αλλάζουν τα σύνορα γύρω μας, όπου οι “ξεχυμένες” εναντίον της ελευθερίας και του πνεύματος δυνάμεις είναι πιο ισχυρές και εν πολλοίς θανατηφόρες! Σε αυτές τις δύσκολες και περίεργες εποχές της τεχνητής νοημοσύνης, ΛΕΙΠΕΙ αυτό που έλεγε ο παππούς…Ο ΕΝΑΣ και δυνατός αρχηγός. Ο άνθρωπος που θα ανάψει και θα σηκώσει την δάδα της ελευθερίας, της εθνικής υπερηφάνειας, θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη και θα καθοδηγήσει δυναμικά ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!Μια αρχή της μηχανικής μας λέει, πως, ένας μόνον άνθρωπος μπορεί, μ’ έναν αρκετά μακρύ μοχλό, να κινήσει ολόκληρο τον κόσμο. Ο ΕΝΑΣ που θα κινήσει έναν κόσμο, που περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι παραδομένος στην τρέλα και στην δειλία!
Πόση όμως ευθύνη έχει και ο “περήφανος” λαός σε όσα συμβαίνουν, όταν λείπει η φωτεινή γραμμή, σημάδι που θα ακολουθήσουν οι πολλοί; Το κράτος είναι η εξουσία και όταν δεν υπάρχει αντίσταση, η εξουσία επιβάλλεται με την βία. Η υποχρεωτικότητα είναι βία, γιατί το κράτος όταν δεν βρει αντίσταση, από την φύση του δεν επιδιώκει να πείσει, αλλά να επιβληθεί δια της βίας. Είναι από την φύση του νόμιμος “παρά φύσιν” βιαστής της θέλησης των ανθρώπων!
Το “σύστημα” εξουσίας με μανία αποστρέφεται την Παιδεία, γιατί δεν θέλει ανθρώπους να σκέφτονται!
Ο γνωστός Ιταλός πολίτης Τζουζέπε Ματσίνι, μιλούσε για ίδρυση σχολείων για τον λαό. Για παιδεία μιλούσε και όχι για εκπαίδευση!“Όχι σε αυτό που σου διδάσκουν, το κράτος κηδεμόνα, όπου οι αξιωματούχοι του κράτους θα αυτοονομάζονται δημοκράτες. Δεν θα παύσουν όμως να είναι κηδεμόνες, ποιμένες και ο λαός θα εξακολουθήσει να είναι ό,τι ήταν πάντα, στους αιώνες των αιώνων!
Ένα κοπάδι. Αλλοίμονο στα πρόβατα, γιατί όπου υπάρχει κοπάδι, θα βρείτε αναγκαστικά και βοσκούς έτοιμους να το κουρέψουν και να το καταβροχθίσουν…”
Ας γυρίσουμε όμως στον σημερινό κόσμο, όπου, ενώ βρίσκεται στον κατήφορο, ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΗΓΕΤΗΣ, Ο ΕΝΑΣ, να γυρίσει τον τροχό, να ανάψει την δάδα!
Λείπει ο ηγέτης που θα έχει την ικανότητα να εμπνεύσει νέους ανθρώπους και έτσι, η πλειοψηφία του κόσμου απαξιώνει την πολιτική και την αντιμετωπίζει τόσο αδιάφορα, που δεν τους ενδιαφέρει να δουν νέους ανθρώπους να ασχολούνται με αυτήν. Εντιμότητα και ήθος το ζητούμενο, κάτι που λείπει!
Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά ας σταθούμε στην δική μας ήπειρο, την Ευρώπη!ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΤΕΛΙΚΑ ΜΙΛΑΜΕ;
Τι βλέπουμε τελικά γύρω μας; Μια ευρω-ελίτ της οικονομικής ολιγαρχίας, να επιδιώκει να ρίξει όλα τα βάρη στους ώμους του κάποτε “περήφανου” λαού, για να αποθησαυρίσει τα πάντα από αυτό που ξεκίνησε ως ΕΟΚ, σήμερα Ε.Ε. Ένα παιχνίδι με μοναδικά ωφελήματα και υπερκέρδη στους λίγους!Ακόμα και οι πιο ένθερμοι ευρωπαϊστές, σήμερα γυρίζουν την πλάτη, αμφιβάλλουν για τους σκοπούς και τον δρόμο των ελίτ, στις επικίνδυνες και περίεργες πολιτικές που ακολουθεί η Κομισιόν και οι οποίες δεν σχετίζονται σε καμιά περίπτωση με την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων πολιτών! Τι σχέση έχει η οικονομική βελτίωση της ζωής των Ευρωπαίων πολιτών, με την πράσινη ανάπτυξη, την υπεράσπιση της Ουκρανίας με οικονομική αφαίμαξη των Ευρωπαίων, τον εποικισμό της Ευρώπης από αφροασιάτες, η Woke ατζέντα και η αναγωγή κάθε πατριωτικού λόγου σε ακραίο;
Όλα αυτά έχουν αποξενώσει πλήρως τους Ευρωπαίους πολίτες από την αρχική ευρωπαϊκή ιδέα και προσβάλλουν τους οραματιστές!Για ποια ευρωπαϊκή ιδέα μιλάνε, όταν έχουμε κυβερνήσεις μειοψηφίας, που με τις ευρω-ελίτ υπηρετούν περίεργα συμφέροντα; Όταν έχουν χάσει παντελώς τον έλεγχο της παρατύπου μεταναστεύσεως; Όταν η βαρόνη Ούρσουλα καταδικάστηκε από το ευρωδικαστήριο για το Pfizergate για τα τσιριτρί – τσιριτρό με τον Μπουρλά των εμβολίων και αντί για απομάκρυνσή της και τιμωρία… της έδωσαν και βραβείο;
Το βραβείο Καρλομάγνου για την… συνεισφορά της στην ιδέα της Ευρώπης και την ειρήνη στην Ήπειρο!
Για ποια Ευρώπη αγωνίστηκε η Ούρσουλα, όταν έμπλεξε την Ευρώπη – με την ρωσοφοβική Κάλλας –, όλο και πιο βαθιά σε περίεργους πολέμους;
Κατάφεραν όμως να αναδείξουν την Τουρκία, ως βασικό παίχτη στις διαπραγματεύσεις με το Ουκρανικό και την πολεμική ευρωπαϊκή βιομηχανία που οραματίζονται. Αν έχει λογική και ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας και η χρηματοδότηση για “στήσιμο” τουρκικής βιομηχανίας οπλικών συστημάτων. Μιας Τουρκίας που κατέχει παράνομα το 37% Κυπριακού εδάφους!
Πού είναι οι ευρωπαϊκές αξίες και η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη;
Εν τέλει, για ποια Ευρώπη μιλάμε; Την Ευρώπη των αξιών και της δημοκρατίας, ή την Ευρώπη των ιδιοτελών σκοπών και της καθοδηγούμενης δημοκρατίας;
Η Ελλάδα τέλος, σε όλα αυτά τα χρόνια, αισθάνεται εθνικά υπερήφανη και οικονομικά εύρωστη; Έχει οικονομική άνεση, όταν έχει υποθηκεύσει τα πάντα για 99 χρόνια στον ξένο παράγοντα;
Μια χώρα πλέον χωρίς βαριά βιομηχανία, ούτε καν πρωτογενή τομέα, εισάγει τα πάντα και εκβιαζόμενη, υποχωρώντας και στα εθνικά ζητήματα, πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι;
Μήπως κάποιοι είχαν δίκιο, όταν λέγαν, πως, ότι δεν πέτυχε η Γερμανία με τα όπλα, επιδιώκεται ειρηνικά από την τριάδα των μεγάλων ηπειρωτικών ευρωπαϊκών κρατών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία);
Μήπως ο απώτερος σκοπός ήταν πρώτα η οικονομική υποδούλωση (δανεισμός, μνημόνια), πολιτική πίεση, αλλά και με εξαγορά συνειδήσεων και αφού ο έλεγχος γίνει απόλυτος – με συμμετοχή ΜΜΕ, δικαιοσύνης –, η παράδοση της εθνικής ανεξαρτησίας έρθει αναίμακτα;Μήπως οι πολιτικές επιδιώξεις της ΕΟΚ αρχικά, ήταν άλλες από αυτές που είχε η βιτρίνα του υπερκαταστήματος;
Ας δούμε τι λέγαν από τότε κάποιοι για τους αληθινούς σκοπούς της “Ένωσης” και τα οποία περνούσαν στο “ντούκου”… αλλά σήμερα που καθάρισε η αντάρα, φαίνεται εκείνοι οι στόχοι να γίνονται πράξη… ιδίως στις διακηρύξεις με στόχο την Ρωσία!
-“Ζούμε στην εποχή της τεχνικής κατά την οποία συνδιασμένες δυνάμεις μας θα δυνηθούν να εξαφανίσουν από τον χάρτη την Σοβιετική Αυτοκρατορία”!
(13 Ιαν. 1956/Στράους, υπ. στρατιωτικών Γερμανίας)!
– “Θεωρώ ως τον τελικό σκοπό της ενοποίησης της Ευρώπης, την δημιουργία ενιαίας Ευρώπης έως τα Ουράλια…Η συγχώνευση της ελεύθερης Ηπειρωτικής Ευρώπης με την Ανατολική Ευρώπη, απαλλαγμένης από τον κομμουνισμόν έως τα Ουράλια, είναι σκοπός τον οποίο οφείλουμε να επιδιώκουμε”!
(1952, Χάλλσταϊν/υπ. εξ.)!Είναι ακριβώς οι διακηρύξεις του Αδόλφου, όταν άρχισε την επίθεση προς Ανατολάς το καλοκαίρι του 1941!
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ όλων των (αν)εγκέφαλων, από την εποχή του Αδόλφου έως σήμερα!
Ολέθριες οι ιδέες από την αρχή, όπως και οι επιδιώξεις με αφαίμαξη οικονομική, πλήρη έλεγχο σε όλα με μνημόνια και δανεισμό και στο βάθος τα εθνικά ζητήματα!
Διότι ο αδύναμος οικονομικά κι εκβιαζόμενος, παραδίδει αμαχητί όχι μόνον την οικονομία σε πλήρη έλεγχο, αλλά & τα εθνικά θέματα!
Το τελευταίο είναι το πιο επικίνδυνο και μη αναστρέψιμο, αν & όταν συμβεί!
Όταν ο πλανήτης κινείται πλέον σε αχαρτογράφητα νερά, με τις παγκόσμιες ηγεσίες να αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων και τον μέσο πολίτη να μην ξέρει τι θα του ξημερώσει την επόμενη ημέρα. Ανασφάλεια παντού, με τις δυτικές κυβερνήσεις να έχουν παραλύσει από εσωτερικά προβλήματα κάθε είδους. Ο δρόμος της ομαλότητας δύσκολος, με ανοιχτά μέτωπα σε Ουκρανία, Γάζα, σύγκρουση Ιράν – Ιράκ, την Ε.Ε. απούσα από τις εξελίξεις και την ανεκδιήγητη Κάγια Κάλλας, την επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, να διατηρεί την απίστευτη εμμονή της με την Ρωσία και τον ΟΗΕ διακοσμητικό κι αναποτελεσματικό!
Μέσα σε όλο αυτό το παγκόσμιο αλαλούμ, η ευρώπη απούσα από παντού και λόγω έλλειψης ηγετών, να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά!
Δεν λέμε όχι στην ευρώπη της δημοκρατίας, της κοινωνικής και μάχιμης ευρώπης των λαών! Ακόμα και το όνομα Ευρώπη είναι ελληνικό!
Λέμε όχι σε αυτού του είδους την ευρώπη! Όχι στην Ευρώπη των elit, την πολεμοχαρή Ευρώπη των λίγων!
Λείπει από αυτή την Ευρώπη των νάνων, αυτό που της έλεγε ο παππούς…ο ηγέτης, ο ΕΝΑΣ για να ανάψει την δάδα της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης. Τον ηγέτη που θα ξαναφέρει την Ευρώπη στο κέντρο των εξελίξεων και θα ξαναγίνει υπολογήσιμη στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι!
