του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου
Στο “Κατά Σαδουκαίων”, ο Μιχάλης Κατσαρός, γράφει: “Τους υπόπτους εγώ ανέδειξα στις συνελεύσεις κι αυτοί κληρονόμησαν τα δικαιώματα φόρεσαν πορφυρούν ατίθασο ένδυμα σανδάλια μεταξωτά ή πανοπλία κι εξακοντίζουν τα βέλη τους εναντίον μου”!Αυτοί οι “ύποπτοι” μαζεύτηκαν όλοι μαζί, δημιούργησαν την συντεχνία των “εχόντων”, για να εξακοντίσουν τα βέλη τους εναντίον μας!
Δημιουργήθηκε έτσι η “συντεχνία των 300”, της Αυτοδιοίκησης, των Συνδικάτων κτλ . Ένα “σύστημα” που έχει τον τρόπο και τα μέσα να σε “συνηθίσει” να πίνεις τον καφέ πάντα πικρό φαρμάκι ή το πολύ – πολύ μέτριο! Όπως και την κάθε αντισυνταγματική παρανομία, με την τελευταία εφεύρεση να έχει την επιβολή της “υποχρεωτικότητας”.
Και επειδή αναφερόμαστε στην εφεύρεση της “υποχρεωτικότητας”, ας τραβήξουμε την κουρτίνα. Υπάρχουν ζητήματα που χρειάζονται να πείθεις κι όχι με εξαναγκασμούς κι εκδικητικά πρόστιμα!
Αυτός δε που επιβάλει τον εξαναγκασμό, επειδή δεν μπορεί να πείσει, φυσικό είναι να μην πετυχαίνει τον σκοπό του. Απλώς, έτσι νομίζει!Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό: “Δεν είναι σωστό αυτό που γίνεται με την βία”.
Κατά δε τον Μέγα Βασίλειο: “Ο Θεός δεν αγαπά αυτό που γίνεται αναγκαστικά, αλλά αυτό που κατορθώνεται με την αρετή. Η δε αρετή, επιτυγχάνεται με την ελεύθερη προαίρεση”.
Και κατά τον Ισίδωρο Πηλουσιώτη: “Η σωτηρία των ανθρώπων δεν οικοδομείται με την βία και την επιβολή, αλλά με την πειθώ και την προσήνεια”!Ένα νέο πολιτικό τοπίο σαν τον ιστό της αράχνης γύρω μας! Μια Νεοαριστερή κουλτούρα, άλλη μια Νεοδεξιά και το Νεοκέντρο παντού, μας επιβάλουν να αποδεχτούμε ως “Γκόρτσο το παιδί του λαού”, κάθε πεινασμένο για χρήμα κι εξουσία!
Όπου και να κοιτάξεις γύρω, υπάρχει αβεβαιότητα κι ανασφάλεια στην κοινωνία των ανθρώπων. Οι νέοι μπροστά στο αβέβαιο μέλλον εντός των συνόρων, φεύγουν απογοητευμένοι σαν αποδημητικά πουλιά για άλλους τόπους. Η ύφεση να βαθαίνει κι οι μικρομεσαίοι να βαράνε διάλυση!
Το μέγιστο πρόβλημα καταγράφει η τελευταία απογραφή του πληθυσμού, οι Έλληνες να “μετριούνται” κάθε χρόνο και να “βγαίνουν” λιγότεροι και το χειρότερο, το πολιτικό προσωπικό να μην ασχολείται καν γι αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα!
Απανωτά τα χτυπήματα στους “μη έχοντες”, ενώ γνωρίζουν όλοι πως αιτία της κρίσης είναι η διαφθορά που το ίδιο το πολιτικό σύστημα συντηρεί, η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, η έλλειψη δικαιοσύνης κι όλα αυτά κάτω από τις εντολές του Παγκόσμιου συστήματος των ευρώ – elit!
Όταν η οικονομία υπάγεται στην απόλυτη δικαιοδοσία των ξένων τραπεζών κι όλα είναι υποθηκευμένα στα δάνεια και στα μνημόνια, η πατρίδα Ελλάς πόσο μπορεί να αισθάνεται ελεύθερη;
Η Παγκοσμιοποίηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, για να αισθάνεται σίγουρη, έχει διεθνώς εξαφανίσει τις ιδεολογίες κι έχει δημιουργήσει μια “σούπα” κομμάτων. Έχει δηλ. αφαιρέσει το οξυγόνο, που χωρίς αυτό, δεν υπάρχει ζωή!Ουσιαστικά καταργείται η δημοκρατία που ξέραμε, παίζοντας θέατρο με πλήρως ελεγχόμενη την λαϊκή ψήφο κι όταν αυτή ξεφεύγει από τα “επιτρεπτά” όρια που χαράζουν οι ευρώ – elit, εφαρμόζεται ο δικαστικός σωφρονισμός, με αποκλεισμό των “απείθαρχων”. (π.χ. Ρουμανία – Γαλλία)!
Ο δημοσιογράφος Γ. Α. Λεονταρίτης επισημαίνει: “Η μηχανική νοημοσύνη προχωρεί κι εξαφανίζει τον ανθρώπινο παράγοντα. Η μείωση του πληθυσμού της Γης είναι στόχος της Παγκοσμιοποίησης. Και όσοι επιτρέπεται να ζουν, θα πρέπει να ξεχάσουν όσα γνωρίζαμε παλιά, περί δικαιωμάτων του ανθρώπου & του πολίτου, περί δημοκρατίας, ελευθεριών κλπ. Η ελευθερία της σκέψης κι η οργανωμένη δυναμική αντίδραση σε αυτά τα σχέδια του παγκόσμιου καπιταλισμού, αντιμετωπίζονται ως “αναρχικές – επαναστατικές” κινήσεις κι αναστέλλονται με την βία, με τρομοκράτηση των ανθρώπων…Το “μηχανικό χρήμα” που προωθείται με σύστημα, είναι ότι χειρότερο σε βάρος του κοινού…η νέα γενιά έχει καταστραφεί. Τα παιδιά δεν έχουν μέλλον. Τα συνηθίζουν στην αβεβαιότητα και στην μοιρολατρία. Συγχρόνως ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για να μπουκάρουν οι αλλοδαποί. Όσοι διαμαρτύρονται, τους αποκαλούν “ρατσιστές”!
Η πανδημία του covid, που μεθοδεύτηκε, ήταν “άσκηση πειθαρχίας”, για να υποτάσσονται οι πολίτες στις διαταγές των κατευθυνόμενων κυβερνήσεων…”!
Αν η “πανδημία” ήταν η αρχή ελέγχου των μαζών, ο δρόμος με τα φίδια οδηγεί στον τελικό σκοπό του απόλυτου ελέγχου, που είναι οι νέες ταυτότητες κι ο “προσωπικός αριθμός”!
Τα όσα συμβαίνουν στην έρμη την χώρα μας, είναι κάπως περίεργα. Ο κόσμος να ζορίζεται ακόμα & στο σούπερ μάρκετ, αντιπολίτευση ουσιαστικά δεν υπάρχει, αλλά να “βολεύονται” με τα pass και να μην διαμαρτύρονται! Θυμίζει αυτό την ιστορία με τον μεγάλο βεζίρη, που έβαζε πολλούς φόρους στον λαό…Ο βεζίρης λοιπόν λέει στον υπουργό του των οικονομικών, να βάλει έναν ακόμη φόρο και μετά να “μετρήσει” τις αντιδράσεις του λαού!
Αφού το κάνει ο υπουργός, ενημερώνει τον βεζίρη πως υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια στον λαό.
– Βάλε κι άλλον έναν φόρο, του λέει ο βεζίρης και δες πάλι πως αντιδρά ο λαός.
– Τώρα αρχίζουν να βρίζουν και να βλασφημάν πολυχρονεμένε, του λέει ο υπουργός.
– Βάλε κι άλλον φόρο του λέει ο βεζίρης και πες μου τι λένε.
Τώρα αρχίζουν να βρίζουν την κυβέρνηση πολύ χειρότερα κι εσάς προσωπικά του λέει ο υπουργός, με πολύ χυδαίες εκφράσεις.
– Βάλε κι άλλους φόρους κι ενημέρωσέ με του λέει ξανά ο βεζίρης.
Αυτή την φορά, όταν ο υπουργός γύρισε λέει στον βεζίρη, πως παραδόξως τώρα που οι φόροι έχουν γονατίσει τον λαό, αυτοί δεν μιλάνε! Υπάρχει μια γενική βουβαμάρα!– Ε, του λέει τότε ο βεζίρης, τώρα είναι τα δύσκολα. Για να μην μιλάνε, αρχίζουν τα πράγματα να δυσκολεύουν. Η κοινωνία έγινε σαν ένα καζάνι που βράζει και τα ασφαλιστικά προστασίας δεν δουλεύουν. Υπάρχει κίνδυνος το καζάνι να εκραγεί. Άρχισε να εφαρμόζεις το σχέδιο ασφαλείας με τα pass και τις άλλες αλχημείες που τόσο καλά ξέρεις!
Η ιστορία του βεζύρη είναι πολύ διδακτική και τα pass ίσως στην αρχή να λειτουργούν κατευναστικά στον θυμό των πολιτών, αλλά για πόσο όμως;
Όλα αυτά θυμίζουν το quiz με την “κακοποιό οργάνωση”. Στις ΗΠΑ η “η κακοποιός οργάνωση” λέγεται Mafía. Στην Ιταλία – Σικελία λέγεται Καμόρα. Στην Νάπολη λέγεται Κόζα Νόστρα και στην Ιαπωνία Γιακούζα. Στην Ελλάδα πώς λέγεται;
Κατά τον Τζίμη Πανούση, “η μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση, είναι η συνωμοσία των κηφήνων της Βουλής”!
Με τον ιστό της αράχνης και το περίεργο πέπλο να σκεπάζει τα πάντα, πως μπορούν να δοθούν λύσεις στο μαύρο και στο γκρίζο; Μπορούν να δοθούν απαντήσεις και λύσεις, όταν η πολιτική και πνευματική ηγεσία, ενσυνειδήτως ή ασυνειδήτως έχει καταστεί όργανο της οικονομικής ολιγαρχίας; Όταν δεν λειτουργεί η δικαιοσύνη κι όταν όλοι αυτοί, δεν αντιλαμβάνονται και δεν κάνουν τα αυτονόητα για να λύσουν τα βασικά προβλήματα του Έθνους και του λαού!
Η συνέχιση αυτής της κατάστασης με το άθλιο θέατρο κορυφής, με τους άθλιους ηθοποιούς και το κοινό αθλιότερο, η έκρηξη είναι το πιο πιθανό σενάριο και τα pass θα λειτουργήσουν κάποια στιγμή σαν καύσιμη ύλη κι ως πυροκροτητές!Για να αλλάξουν όμως τα πράγματα, πρέπει πρώτα να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτών. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επαληθευτεί ο Τζιμάκος (Πανούσης):
“Η ελπίδα ήρθε, αλλά την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια”!
Υ.Γ.: Μέσα στην βαθιά θολούρα της περίεργης εποχής μας, αυτής με την woke atzenta, της “πράσινης ανάπτυξης”, της ψηφιοποίησης, της νέας ταυτότητας και του προσωπικού αριθμού που καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου, υπάρχουν και κάποιοι που επιμένουν να μην σκέπτονται όπως οι άλλοι κι αυτό είναι παρήγορο!
Και παρήγορο βέβαια θα ήταν αν ξέραμε τι Ελλάδα θέλουμε. Η Ελλάδα χρειάζεται άλμα ποιότητας, όχι αναδιανομή της μιζέριας. Όπως σημειώνει ο Μανώλης Κοττάκης: “Πρέπει να πάρουμε απόφαση για το πως πρέπει να είναι μια αληθινή φιλελεύθερη οικονομική πολιτική με κοινωνικό πρόσημο και ποια είναι η πραγματική θέση της χώρας. Ποιος, άραγε πρέπει να είναι ο στόχος. Η αύξηση του πλούτου κι ο δίκαιος καταμερισμός του σε κάθε κοινωνική ομάδα ή η αναδιανομή των φόρων που καταβάλλουν οι πολίτες προς το κράτος; Ασφαλώς το πρώτο…Η υποτιθέμενη οικονομική ανάπτυξη, δεν θα έπρεπε να είναι το “κράτος πατερούλης”, που μοιράζει επιδόματα όταν βλέπει τα “σκούρα” στις δημοσκοπήσεις.
Η εθνική απάντηση θα όφειλε να είναι μια πολιτική που ανεβάζει εισοδηματική σκάλα κάθε κοινωνική ομάδα. Η πολιτική που βγάζει τους φτωχούς από τη φτώχεια και τους φέρνει στο κατώφλι της μεσαίας τάξης. Η πολιτική που ανεβάζει την μεσαία τάξη στα πρόθυρα της κορυφής. Αυτός πρέπει να είναι ο εθνικός στόχος μιας φιλελεύθερης κυβέρνησης: όλοι μια σκάλα πάνω…
Αυτή είναι μια ελεύθερη κοινωνία, μια ανοιχτή κοινωνία, μια αξιοπρεπής κοινωνία, αυτή είναι μια κοινωνία ελπίδας…”!
