Υπάρχει ένα φως που δεν το νικά κανένα σκοτάδι.
Ένα φως που δεν ξεκινά από τη γη,αλλά κατεβαίνει από τον Ουρανό.
Η Ανάσταση,δεν είναι απλώς το τέλος της θλίψης.
Είναι το ξέσπασμα μιας αγάπης που νίκησε το θάνατο.
Δεν γίνεται με φανφάρες, ούτε με εξωτερικούς θριάμβους.
Γίνεται μέσα στην καρδιά που πίστεψε,ενώ όλα γύρω της έσβηναν.Η Ανάσταση είναι το χαμόγελο που έρχεται μετά το δάκρυ.
Η ελπίδα που ξαναγεννιέται εκεί που όλα είχαν τελειώσει.
Σήμερα δεν μας καλεί να νιώσουμε απλώς χαρά.
Μας καλεί να ζήσουμε αλλιώς.Να περπατήσουμε με το Φως μέσα μας.
Να αγαπήσουμε με το Φως μέσα μας.
Να πιστέψουμε πως τίποτα, ούτε ο θάνατος, δεν μπορεί να μας χωρίσει από την Αγάπη, το Χριστό.
Το «Χριστός Ανέστη» δεν είναι ευχή.Είναι ευθύνη.
Να περπατάς στο φως,να αγαπάς με θάρρος,να συγχωρείς με αλήθεια.
Η Ανάσταση είναι η υπενθύμιση πως
κάθε πληγή,
κάθε απώλεια,
κάθε σκοτεινή νύχτα
έχει ήδη νικηθεί.
Γιατί Εκείνος έσκυψε ως το βάθος του θανάτου,και τον έκανε πέρασμα στη Ζωή.
Χριστός Ανέστη!
Και μαζί Του, αναστήθηκε η ελπίδα μας.Δημήτρης Καραβασίλης
simeiakairwn.wordpress.com
