Πολλοί χριστιανοί αδερφοί μας προσπαθούν να γίνουν Άγιοι ξεχνώντας να γίνουν πρώτα άνθρωποι.
Σαν να πας από το δημοτικό στο Πανεπιστήμιο. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται φαρισαϊστικές μαριονέτες στην αρένα των δαιμόνων αγκαλιά με τη δεξιά πλάνη.
Πως θα σταθώ ενώπιον της εικόνας του Κυρίου ή της Θεοτόκου στους Χαιρετισμούς όταν δεν μπορώ να ακούσω για λίγο το παιδί μου ή να σταθώ παλεύοντας για τα λάθη μου στη σχέση μου με τον άνθρωπο μου.
Μην προσπαθούμε να φορέσουμε την Αγιότητα στο φαίνεσθαι αλλά να την κατακτήσουμε με πόνο, αγώνα και άσκηση ώστε να φυτρώσει μέσα στο «είναι». Τότε θα μιλάμε για πραγματική μεταμόρφωση.
Η μετάνοια δεν είναι μάσκα που τη φοράς όποτε σε βολεύει αλλά πρόσωπο μεταμορφωμένο με τη χάρη του Θεού.
Αγώνας και πάλι αγώνας!
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
