Χριστουγεννιάτικες νότες στη συναυλία του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας (φωτο-βίντεο)

Χριστουγεννιάτικη Συναυλία πραγματοποίησε το Μουσικό Σχολείο Σιάτιστας, την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024.

Στην κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Σιάτιστας, «Άρης & Λίλιαν Βουδούρη», γονείς και αρκετός κόσμος χειροκρότησαν τους μαθητές-τριες του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας... που για ακόμη μια φόρα χρονιά γέμισαν με Χριστουγεννιάτικες νότες τη Σιάτιστα!

Στην χριστουγεννιάτικη συναυλία του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας η υποδιευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας, κα Μαρία Κουζιάκη, αφηγήθηκε μια ξεχωριστή Σιατιστινή... χριστουγεννιάτικη ιστορία!

"Τα τελευταία Κόλιαντα..."

«Μα αυτή τη φορά η νύχτα η μεγάλη, η χρονιάρα, η τρανή θα γιορταζότανε στα βουβά και στα μουγκά. Ο μάγος που θα την γέμιζε κελαϊδισμούς με το κλαρίνο του, το Τζουτζόπκο, ήταν μήνες άρρωστος στο κρεββάτι και μάλιστα λέγανε πως βρισκότανε στα τελευταία του…
Ξαφνικά όλων οι καρδιές λαχτάρησαν κι’ όλοι έφεραν τα χέρια τους στα μάτια, σαν νάθελαν να διώξουν κάποιον κακό βραχνά. Και μήπως δεν έβλεπαν; Εκεί μπροστά τους ένας άνθρωπος σκελετωμένος, φάντασμα παρά πλάσμα ζωντανό, με ένα κλαρίνο στη μασχάλη, τους παραμέριζε όλους κι’ άνοιγε δρόμο και προχωρούσε με τρεμάμενα πόδια προς το κέντρο της πλατείας. Ήταν ο Τζουτζόπκος που όλοι τον ήξαιραν  στο κρεββάτι να βρίσκεται στα τελευταία του.

 

Όσο να αναρωτηθή  κι’ όσο να καλοπιστέψη ο καθένας τα μάτια του, χιλιάδες αηδόνια γέμισαν τον αέρα με τους γλυκούς κελαϊδισμούς των. Όλοι τον αναγνώριζαν τώρα. Ήτανε αυτός με το μάγο του κλαρίνο. Άρρωστος ήταν του θανατά, μα πώς μπορούσε να λείψη από μια τέτοια γιορτή; Πώς μπορούσε ενώ όλοι αυτόν περίμεναν, να παίξη, αυτός να ριχτή πισοκάπουλα στο άτι του Χάρου και να φύγη σαν λιποτάχτης; Αυτό ήταν αδύνατο. Κι’ ενώ ο Χάρος του χτυπούσε το παράθυρο αυτός γλύστρησε από την πόρτα, σαν υπνοβάτης και πήγε εκεί που τον περίμενε η χαρά…

Με τις πρώτες νότες που ξεχύθηκαν από το μάγο όργανο, ξεχείλισε από τα στήθεια όλων η χαρά, κι’ άναψεν ο χορός και το γλέντι. Και το κλαρίνο, το θείο κλαρίνο του Τζουτζόπκου, όλο γινότανε πειο γλυκόλαλο, πότε σαν αηδόνι, πότε σαν γαλιάντρα, πότε σαν ερωτευμένο πουλί, πότε σαν πληγωμένη νεράιδα, και τρίλιζε όλο και πειο γλυκά:

-Κόλιαντα, μπάμπω κόλιαντα…
Ανήμερα Χριστούγεννα, στο σπίτι του, το φτωχό γύφτο τον θρηνούσαν νεκρό. Μα πριν κατεβεί στον άλλο κόσμο έπαιξε με το μαγεμένο του όργανο τα τελευταία κόλιαντα…»

Από το άρθρο του Siatista-Info το 2018!

Δείτε το βίντεο του Siatista-Info: