Υπάρχει μια αντίληψη γενικά στην κοινωνία μας που λέει πως: «οι καλοί δεν χάνονται». Αν ψάξουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο να βρούμε τον ποδοσφαιριστή που μπόρεσε να επιβεβαιώσει αυτό το θεώρημα δεν θα χρειαστεί να τον αναζητήσουμε πολύ.
Ο Νίκος Νιόπλιας, κατάφερε από ένα ορεινό χωριό της Κοζάνης, την Γαλατινή, να γίνει ο παίκτης – σύμβολο ενός ολόκληρου νησιού και τελικά - παρά το μπόι που του έλειπε - να φτάσει σχεδόν στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Έγινε ο δεύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία σε συμμετοχές στην μεγάλη κατηγορία, πίσω μόνο από τον θρυλικό Μίμη Δομάζο και μπροστά από τους Γιώργο Κούδα και Θωμά Μαύρο.Ο Νίκος Νιόπλιας θυμάται την διαδρομή του από το χωριό του στην Κοζάνη, μέχρι και τις… ΗΠΑ για το Μουντιάλ του 1994 και την αναμέτρηση με την Αργεντινή του Μαραντόνα.
Τα λόγια του Ευγένιου Γκέραρντ, που σαφέστατα και σημάδεψαν την επαγγελματική του καριέρα αλλά και τους τίτλους που κατέκτησε, τόσο με τον αγαπημένο του ΟΦΗ, αλλά και τον Παναθηναϊκό τον οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, αλλά και ως προπονητής.