Ο Ιη­σούς Χρι­στός είναι τα πάν­τα!

Ἰ­ού­νιος 2024 -Ἕνα κάθε μήνα

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,

Ὁ X­ρι­στι­α­νι­σμός δέν εἶ­ναι μί­α φυ­σι­κή θρη­σκεί­α ἀλ­λά ἡ φα­νέ­ρω­ση τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ Θε­οῦ στό σύμ­παν ὁ­λό­κλη­ρο. Εἶ­ναι ἡ ἀ­πο­κε­κα­λυμ­μέ­νη ἀ­λή­θεια τοῦ Θε­οῦ στούς ἀν­θρώ­πους. Καί ἐ­νῶ κα­λού­μα­στε νά πι­στέ­ψου­με σέ ὅ­σα μᾶς φα­νε­ρώ­νει ὁ Θε­ός, ταυ­τό­χρο­να τά δι­ά­φο­ρα γε­γο­νό­τα, πού ἔ­χουν βα­σι­κή ση­μα­σί­α, κα­το­χυ­ρώ­νον­ται τρο­με­ρά ρε­α­λι­στι­κά… τό­σο, πού δέν χω­ρά­ει καμ­μί­α ἀμ­φι­σβή­τη­ση!

Ἕ­να τέ­τοι­ο γε­γο­νός εἶ­ναι καί ἡ Ἀ­νά­λη­ψη τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ στούς οὐ­ρα­νούς, σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες με­τά τήν ἐκ νε­κρῶν Ἀ­νά­στα­σή του.

«Ἦ­ταν συγ­κεν­τρω­μέ­νοι πε­ρισ­σό­τε­ροι ἀ­πό 500 ἄν­θρω­ποι, καί ἀ­νά­με­σά τους ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός. Ἐ­κεῖ πού μι­λοῦ­σαν, ἄρ­χι­σε σι­γά – σι­γά ὁ Ἰ­η­σοῦς νά ἀ­νε­βαί­νει στόν οὐ­ρα­νό. Ὅ­λοι τόν ἔ­βλε­παν πα­ρα­τε­τα­μέ­να, γιά πολ­λή ὥ­ρα, μέ προ­σο­χή, μέ­χρι πού ἕ­να σύν­νε­φο –ἡ θεί­α δό­ξα, ὄ­χη­μα θεῖ­ο– τόν πα­ρέ­λα­βε, καί χά­θη­κε ἀ­πό τά μά­τια τῶν πα­ρευ­ρι­σκο­μέ­νων.»

Ἡ Ἀ­νά­λη­ψη τοῦ Χρι­στοῦ στόν οὐ­ρα­νό χα­ρά­χθη­κε βα­θειά στήν μνή­μη ἐ­κεί­νων τῶν ἀν­θρώ­πων καί κα­τα­γρά­φη­κε ὡς κο­ρυ­φαῖ­ο γε­γο­νός, ρε­α­λι­στι­κό, πραγ­μα­τι­κό στήν Ἁ­γί­α Γρα­φή.

Ἡ πα­ρου­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ μέ­σα στόν κό­σμο, ἀ­γα­πη­τοί μου, δέν εἶ­ναι ἕ­να ὄ­νει­ρο, μί­α φαν­τα­σί­α, μί­α ἰ­δέ­α, ἀλ­λά τραν­τα­χτά πραγ­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα.

Για­τί, ἄ­ρα­γε, ἔ­φυ­γε ἀ­π’ αὐ­τόν τόν κό­σμο ὁ Χρι­στός καί πῆ­γε στόν οὐ­ρα­νό;

Πρῶ­τον, γιά νά πι­στο­ποι­ή­σει στούς ἀν­θρώ­πους ὅ­τι ἡ ἀ­πο­στο­λή του ἐ­δῶ στή γῆ ἦ­ταν ἀ­πό τόν Θε­ό καί ὅ­λα ὅ­σα μᾶς εἶ­πε εἶ­ναι ἀ­λη­θι­νά.

Δεύ­τε­ρον, γιά νά μᾶς δεί­ξει ὅ­τι ἀ­νέ­βη­κε ἐ­κεῖ ἀ­πό ὅ­που εἶ­χε κα­τε­βεῖ.

Ἀ­κό­μη, ἀ­νῆλ­θε στόν οὐ­ρα­νό, στόν Ἅ­γιο Τρι­α­δι­κό Θε­ό, μέ τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση του, γιά νά συμ­φι­λι­ώ­σει τούς ἀν­θρώ­πους μέ τόν Θε­ό.

Με­τά τή συμ­φι­λί­ω­ση - κα­ταλ­λα­γή, ἔρ­χε­ται στή γῆ τό Πνεῦ­μα τό Ἅ­γιο, τό τρί­το πρό­σω­πο τοῦ Ἁ­γί­ου Τρι­α­δι­κοῦ Θε­οῦ, κα­τά τήν ἡ­μέ­ρα τῆς Πεν­τη­κο­στῆς.

Ἐ­πί­σης, ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­νέρ­χε­ται στούς κόλ­πους τῆς Ἁ­γί­ας Τριά­δος μέ τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση, γιά μί­α δια­ρκή ὀν­το­λο­γι­κή με­σι­τεί­α ὑ­πέρ ὅ­λων τῶν ἀν­θρώ­πων, ὑ­πέρ τοῦ Σύμ­παν­τος κό­σμου.

Ἀ­νερ­χό­με­νος, εὐ­λο­γεῖ τούς πα­ρόν­τες, καί πα­ρα­μέ­νουν τό χέ­ρια του στή θέ­ση αὐ­τή τῆς εὐ­λο­γί­ας στούς αἰ­ῶ­νες τῶν αἰ­ώ­νων, εὐ­λο­γών­τας ὡς μέ­γας Ἀρ­χι­ε­ρέ­ας τόν κό­σμο, τήν Ἐκ­κλη­σί­α του.

Τέ­λος, ἀ­νέρ­χε­ται στόν οὐ­ρα­νό ὡς δι­κός μας πρό­δρο­μος, ἀ­νοί­γον­τάς μας τόν δρό­μο πρός τήν Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ. Κα­τά τήν τε­λευ­ταί­α ἡ­μέ­ρα τῆς Ἱ­στο­ρί­ας θά ἀ­να­στή­σει τούς πάν­τες. Κι ἐ­νῶ Ἐ­κεῖ­νος θά κα­τέρ­χε­ται, γιά νά μᾶς πα­ρα­λά­βει, ἐ­μεῖς θά ἀ­νερ­χό­μα­στε πρός συ­νάν­τη­σή του. Κι ἔ­τσι θά εἴ­μα­στε πάν­το­τε ἑ­νω­μέ­νοι μα­ζί του στή Βα­σι­λεί­α του, στήν αἰ­ώ­νια μα­κα­ρι­ό­τη­τα.

Ὁ Κύ­ριός μας ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, ἀ­γα­πη­τοί μου, εἶ­ναι ἡ Ὁ­δός, εἶ­ναι τό Φῶς τοῦ κό­σμου, εἶ­ναι ἡ Ζω­ή, εἶ­ναι ἡ Σω­τη­ρί­α μας. Εἶ­ναι τά πάν­τα!!!

Αὐ­τό πού μέ­νει σ᾽ ἐ­μᾶς εἶ­ναι μί­α δια­ρκής δο­ξο­λο­γί­α καί εὐ­χα­ρι­στί­α!

Καί ὁ Χρι­στός μέ­νει εὐ­χα­ρι­στη­μέ­νος, ὅ­ταν τοῦ ποῦ­με μέ ἐ­πί­γνω­ση τό «ναί» στή σω­τη­ρί­α, πού μᾶς ἔ­δω­σε. Εἴ­θε νά τό ποῦ­με!

 

Μὲ κάθε εὐχὴ καὶ εὐλογία!

(†) Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρος Βα­σί­λει­ος Λ. Βα­σι­λεί­ου