Ο άνθρωπος που δεν μιλά, ο άνθρωπος που δεν φροντίζει τον εαυτό του, καταλήγει σαν τον κάκτο. Μαζεύει, μαζεύει, μαζεύει μέσα του ώσπου κάποια μέρα πετάει από την πολλή την πίεση αγκάθια.
Και τότε είναι αδύνατον να ‘ρθει κοντά με άλλους γύρω του ανθρώπους.Για αυτό, να είσαι υποψιασμένος, κάθε φορά που βλέπεις έναν άνθρωπο απότομο, απομονωμένο, σκοτεινό…Ίσως να κρύβει μέσα του έναν άνθρωπο ευαίσθητο. Λεπτό.Ίσως να κρύβει μέσα του έναν άνθρωπο που κάποτε τα έδινε όλα χωρίς μέτρο και δεν παραπονιότανε για τίποτα.Ίσως να κρύβει μέσα του έναν άνθρωπο, που πολύ πληγώθηκε από την σκληράδα αυτού του κόσμου…
