Σκοπός είναι κάτι να αλλάξω, κάτι να μεγαλώσω μέσα μου.
Στο τέλος της Σαρακοστής και της Μ. Εβδομάδας όταν θα ακούσω το "Χριστός Ανέστη" να αγκαλιάζει ολάκερη την κτίση, η ζωή πρέπει να έχει κερδίσει μέσα μου τον θάνατο.
Το φως να έχει διώξει το σκοτάδι.
Το βράδυ της Ανάστασης πρέπει κάτι να έχει αναστηθεί στα στήθη μου, στο είναι μου, στα βάθη της καρδιάς μου.
Μα αυτό ξέρεις τι σημαίνει;
Ότι πρέπει κάτι πρώτα να πεθάνει.
Γι’ αυτό η νηστεία δεν είναι μια μέρα, άλλα σχεδόν πενήντα μέρες. Κρατάει πολύ για να προλάβεις, να δουλέψεις, να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου, να πεις αλήθειες και συγνώμες σε σένα και στους άλλους.
Πως θα πας στην Ανάσταση εάν πρώτα δεν έχεις πεθάνει;
Πέθανε για το παλιό, το κουρασμένο και κορεσμένο μέσα σου.
Τόλμησε αλλαγές, μετανόησε πρακτικές, σπάσε τάφους πεποιθήσεων και νοητικών περιορισμών, επίτρεψε στην καρδιά σου να νιώσει, να μεγαλώσει.
Μην φοβηθείς να αγαπήσεις, να σπάσεις να ραγίσεις.
Η νηστεία είναι μια θεραπεία.
Η προσευχή μια γιατρειά της ύπαρξης.
Νηστεύω και προσεύχομαι για να κάνω ρωγμές μέσα μου.
Να εισέλθει λιγάκι φως στο σκοτάδι μου, να ανοίξει μια τρυπίτσα να μπει Φως και καθαρός αέρας.
π.λιβυος
