Μπας και ξεκολλήσουμε και από την τελευταία θέση της Ευρώπης στην αξία των μισθών μας!Διαβάσαμε με ενδιαφέρον μια ενημέρωση που έκανε ο γενικός διευθυντής της Ένωσης Σούπερ-Μάρκετ, Απόστολος Πεταλάς, και στο πλαίσιο της οικονομίας της (ελεύθερης) αγοράς, τα περισσότερα απ' αυτά που λέει είναι ορθά. Όχι συμφέροντα για τον καταναλωτή, αλλά τεχνικά ορθά. Ωστόσο, προβληματιζόμαστε με ορισμένα ζητηματάκια. Το πρώτο και βασικό είναι το θέμα της αύξησης των τιμών. Είναι αποδεδειγμένο ότι η λιανική έχει βάλει κι αυτή το “λιθαράκι” της, ώστε η “χιονοστιβάδα” των αυξήσεων να “πνίξει” την ελληνική οικογένεια. Ίσως όχι όσο οι εταιρείες παραγωγής και κεντρικής διάθεσης, αλλά σαφώς... υψηλό και μετρήσιμο. Το λιθαράκι.
Οπότε αφορισμοί του είδους «μα, δεν μπορούμε εμείς να το κάνουμε αυτό, αφού ισχύει το πλαφόν στο μικτό περιθώριο κέρδους» (την κατάργηση του οποίου ζήτησε στην επόμενη πρόταση...) είναι λιγάκι αστείοι. Και δεν πείθουν κανέναν. Φυσικό είναι (και το παράλογο θα ήταν να μη γίνεται) να αυξήσουν τα περιθώρια κέρδους τους και τα σούπερ-μάρκετ. Το να μας λέει όμως ο εκπρόσωπός του ότι η ακρίβεια «έρχεται απέξω» είναι ανοησία και ουδείς άνθρωπος μπορεί να το πιστέψει. Και αφαιρεί από τη συνολικότερη αξιοπιστία του εν λόγω εκπροσώπου και του κλάδου.
Ακρίβεια στα ράφια
Αυτή τη στιγμή, με τον πληθωρισμό να τιθασεύεται σιγά-σιγά σε όλη την Ευρώπη (μετά την “έκρηξη” των τελευταίων 20 μηνών), τα προϊόντα στα ελληνικά σούπερ-μάρκετ είναι σε τιμές συγκρίσιμες με τα σούπερ-μάρκετ της Γερμανίας. Αυτό δεν είναι υπερβολή, είναι η πραγματικότητα - τυχαίνει να έχω προσωπικά δεσμούς με τη Γερμανία πολυποίκιλους και γνωρίζω την πραγματικότητα. Και ναι, τα γερμανικά σούπερ-μάρκετ είναι μόνο λίγο πιο ακριβά από τα ελληνικά. Όμως το πρόβλημα είναι ότι ο γερμανικός μέσος μισθός είναι 2,8 φορές ο μέσος ελληνικός! Όταν ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι τα 1.050 ευρώ και στη Γερμανία τα 2.900 και τα προϊόντα στη Γερμανία είναι 2-3% κατά μέσο όρο ακριβότερα απ' ό,τι στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι ΤΡΑΓΙΚΑ. Υπάρχουν ελληνικά (!!!!) προϊόντα που είναι ακριβότερα στα ράφια της Ελλάδας απ' αυτά της Γερμανίας. Και δε μιλάμε για discount αλυσίδες, αλλά για “κανονικά” σούπερ-μάρκετ!
Ποιο είναι το πρόβλημα
Οπότε κάπου υπάρχει πρόβλημα. Γνώμη μου, το πρόβλημα είναι στο σύνολο της αλυσίδας από την παραγωγή στη μεταποίηση, στην κεντρική διάθεση και στη λιανική. Και έχει να κάνει με το ανεξέλεγκτο του πράγματος στην Ελλάδα. Τα δήθεν πρόστιμα που επιβάλλει (λέει) το υπουργείο Ανάπτυξης δε μασκαρεύουν την κατάσταση, που είναι ότι η αγορά στην Ελλάδα λειτουργεί ασύδοτα. Ο υψηλότατος βαθμός καρτελοποίησης της ελληνικής αγοράς σε όλα τα επιμέρους τμήματά της είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Ο μόνος που δείχνει να το αγνοεί (επιλέγει μάλλον να το αγνοεί) είναι η κυβέρνηση. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως σε αυτήν των παρόχων ενέργειας, το... επιβραβεύει κιόλας! Γιατί, αν μη τι άλλο, η κρατική επιδότηση των υπέρ-υπέρ- υπεραυξήσεων στην τιμή του ρεύματος ήταν επιβράβευση της επιλογής τους να αυξήσουν όλοι μαζί τα περιθώρια κέρδους τους, για να εκμεταλλευτούν την αύξηση της τιμής στο χρηματιστήριο ρεύματος.
Δε βρίσκουν εργαζόμενους
Το δεύτερο στοιχείο που μας προβλημάτισε είναι ότι ο εκπρόσωπος των σούπερ-μάρκετ δηλώνει ότι οι επιχειρήσεις του κλάδου (που είναι από τους μεγάλους εργοδότες της χώρας, απασχολώντας λίγο πάνω από 100.000 άτομα) έχουν δυσκολία να βρουν εργαζόμενους. Μετά τον τουρισμό, λοιπόν, και τους αγρότες, έχουμε και τα σούπερ-μάρκετ, τα οποία σε πανελλαδικό επίπεδο είναι 8.000 εργαζόμενους “μείον”. Θα υποθέσουμε ότι αναφέρεται στους θερινούς μήνες και σε τουριστικές περιοχές, καθώς υπονοεί κάτι σχετικό, ωστόσο εδώ... η λύση είναι απλή. Όπως είναι απλή και για τους ξενοδόχους και για τους θερμοκηπιάδες: Δώστε παραπάνω λεφτά σε αμοιβές για να προσελκύσετε κόσμο. Τόσο απλό! Φυσικά, κανείς δεν το κάνει, γιατί θα θιγούν τα υπερκέρδη και περιμένουν να έρθουν εργαζόμενοι με τον κατώτατο.
Με δεδομένο ότι 400.000 Έλληνες έχουν φύγει από το 2010 και μετά και εργάζονται στο εξωτερικό, και άλλοι τόσοι αλλοδαποί έφυγαν στα χρόνια των μνημονίων γιατί η Ελλάδα μετατράπηκε εν μία νυκτί σε φτωχή χώρα, η δεξαμενή εκείνων που έχουν απόλυτη ανάγκη να δουλέψουν έστω με τον κατώτατο έχει μικρύνει πολύ. Πάρα πολύ. Οπότε όποιος κλάδος θέλει να προσελκύσει εργαζόμενους, ας δώσει ανταγωνιστικές αμοιβές. Μπας και ξεκολλήσουμε και από την τελευταία θέση της Ευρώπης στην αξία των μισθών μας!
Γ.Ψ.
