Θυμάσαι που σου έλεγαν ότι αυτά είναι τα καλύτερά σου χρόνια;
Πόσα θα έδινα να χτυπήσει το κουδούνι ακόμα μια φορά για μένα….Θυμάσαι την μπλε ποδιά;
Την πρώτη φορά μετά το καλοκαίρι στο προαύλιο; «…πόσα παγωτά έφαγες;….πόσα μπάνια έκανες;….»
Την πρωινή προσευχή και την έπαρση σημαίας;
Τον διπλανό σου στο θρανίο;
Τον μεγάλο μαυροπίνακα;
Το βρεγμένο σφουγγάρι;
Την ημερομηνία πάντα γραμμένη πάνω στον πίνακα;Θυμάσαι;
Θυμάσαι τους χάρτες της γεωγραφίας στους τοίχους της αίθουσας;
Τους ήρωες της επανάστασης στους τοίχους;
Τα μεγάλα ξύλινα πράσινα θρανία;
Την μυρωδιά του καινούριου βιβλίου;
Το τετράδιο αριθμητικής με τα κουτάκια;
Το φυτολόγιο;
Το τετράδιο καλλιγραφίας;Θυμάσαι;
Θυμάσαι τις γυμναστικές επιδείξεις;
Την άσπρη ελβιέλα με λευκό σοσονάκι;
Το στήσιμο για την φωτογραφία με τον χάρτη από πίσω;
Την ομαδική φωτογραφία με την δασκάλα στην κορυφή;
Το ενδεικτικό;
Τις εκδρομές; «θέλουμε εκδρομή!! Θέλουμε εκδρομή!!»…. «Τα περάσαμ’ όμορφα, όμορφα, όμορφα…» «…κι αν μας αγαπάτε να μας ξαναπάτε…»Θυμάσαι;
Θυμάσαι που δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τις παρομοιώσεις από τις μεταφορές;
Την προπαίδεια;
Την έκθεση κάθε Δευτέρα;
Το σήκωμα στον πίνακα για να πεις το μάθημα απ’ έξω;
Το δάχτυλο ψηλά; «κυρία, κυρία…»
Εκείνο το… «να γράψεις 100 φορές τη λέξη …..»Θυμάσαι;
Θυμάσαι τις τούρκικες τουαλέτες;
Τις βρύσες στην σειρά;
Που όταν έβρεχε κάναμε διάλειμμα στους διαδρόμους;
Το κρέμασμα στην μεγάλη καγκελόπορτα στα διαλλείματα για να αγοράσεις κουλούρι;Θυμάσαι που σου έλεγαν ότι αυτά είναι τα καλύτερά σου χρόνια; Και δεν τους πίστευες…
Πόσα θα έδινα να χτυπήσει το κουδούνι μια φορά ακόμα για μένα;;; Πόσα….
Πηγή: Αγρίνιο Γλυκές Μνήμες
simeiakairwn.wordpress.com
