Το ποδόσφαιρο στις μέρες μας «βρωμάει», έχει γίνει ένας μικρός κύκλος για λίγους και οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ακουμπήσει ποτέ τους μπάλα ή γήπεδο ή έχουν ξεχάσει πως είναι να είσαι παιδί και να ονειρεύεσαι!!!!
Στις επαγγελματικές κατηγορίες ειδικά σε ομάδες της Περιφέρειας πιο ερασιτέχνες από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες που εκεί αν βρεις έναν δυο με μεράκι ίσως κ να λειτουργήσεις, αν όχι βαράς διάλυση!!!
Φορείς αδύναμοι να διασφαλίσουν συνθήκες αξιοπρεπείς,και ένα σύστημα που τροφοδοτεί τον κάθε επιτήδειο περαστικό να εισβάλει, να κάνει τον γνώστη και να τον ψηλώσει μάλιστα κοινωνικά καμιά 25αριά πόντους, ίσα να αποκτήσει ύφος 1000 καρδιναλίων. Ας γελάνε από πίσω του με την ασχετοσύνη.
Σημασία έχει το αμάξι. Παιδιά που θυσιάζουν χρόνο, κόπο και όνειρα για κάτι εντελώς ανέλπιστο. Να κάνουν με αξιοπρέπεια αυτό που αγαπάνε. Να ζήσουν ίσως κάποια στιγμή από αυτό. Όχι εδώ.
Σε κάποια άλλη χώρα ίσως, σε κάποια άλλη εποχή. Εδώ επιβιώνει ο περαστικός, όχι αυτός που επενδύει σε δουλειά.
Σκόρπιες σκέψεις με αφορμή αναρτήσεις καθημερινές ατόμων «του ποδοσφαίρου» να αποθεώνουν ο ένας την αξία του άλλου. Διατηρώ ακόμη το δικαίωμα να έχω διαφορετικό κριτήριο για το τι θα πει «αξία»…
Και μέσα σε όλα αυτά τα άσχημα να πεις στα παιδιά «συνεχίστε, εσείς θα το αλλάξετε όλο αυτό. Σε εσάς ελπίζουμε». Γιατί ελπίζουμε ακόμη.Καλή χρονιά στο ποδόσφαιρο. Ας είναι!!!!
Σοφία Σίμπου
