«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»
Βιβλίον τοῦ πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυροῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου (ἀπόσπασμα πλῆρες ἀληθειῶν)
Η ΡΙΖΑΡΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ – ΕΚΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Σήμερα μὲ πόνον ψυχῆς ἀλλὰ καὶ μὲ μεγίστη καὶ ἀνέκφραστον ἱκανοποίησιν δημοσιεύομε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» (ἤδη κυκλοφορεῖ ἡ Ε΄Ἔκδοσις, 2022) τοῦ μεγίστου ἰδανικοῦ ἐργάτου τοῦ Εὐαγγελίου, πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυροῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου, τὸν ὁποῖον ἀκόμη καὶ οἱ ἐχθροί του τὸν ὑπολήπτονται καὶ τὸν ἐκτιμοῦν ἀφαντάστως, ἀναφωνοῦντες «Αὐγουστῖνε καὶ πάλι Αὐγουστῖνε»!!!!!!!!!
Συνειρμικῶς ἐγκολπούμεθα τὰ συναισθήματα τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ ποσοστοῦ ἄνω τοῦ 65% τῶν Ἑλλήνων ποὺ διεβίουν τότε εἰς τὴν Ἀττικὴ καὶ ἐγεύοντο τὸν πλοῦτον τῶν κηρυγμάτων τοῦ ἀνεπαλήπτου «Πατριάρχου» διὰ τὶς ψυχὲς αὐτῶν.
Καὶ τότε ἦσαν ἀμιγεῖς Ἕλληνες καὶ ἐλάχιστοι ἀλλοδαποί.
Καὶ αὐτοὶ οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἤθελαν κατ’οὐδένα λόγον νὰ μετατεθῇ ἀπὸ τὴν Ἀττικὴ ὁ τότε Ἀρχιμανδρίτης - Ἱεροκήρυξ τῆς Ἀττικῆς πατὴρ Αὐγουστῖνος Καντιώτης ὡς Μητροπολίτης Φλωρίνης, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀντιδρούσαμε καὶ ἡμεῖς προσωπικῶς, ὁπότε ἡ Ἑλλὰς δὲν θὰ εἶχε φθάσει εἰς αὐτὴν τὴν ἀπαξίωσιν τῶν Ἀρχῶν τοῦ Ἑλληνοχριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ.
Μετέπειτα, ὅμως, ὅταν εἴδαμε ὅλοι οἱ ἀντιδρῶντες τὴν πραγματικὴν Ἀναγέννησιν τοῦ τμήματος αὐτοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας καὶ τὴν σωτηρίαν αὐτοῦ ἀπὸ τοὺς σκοπιανούς, ἀντελήφθημεν τὸ σχέδιον τῆς Θείας Προνοίας.
Ἐπ’εὐκαιρίᾳ ἐπαναλαμβάνομε τὸ video https://www.fotgrammi.gr/uncategorized/φωτεινη-γραμμη-83-η-ριζαρειοσ-σχολη-εκ/
Εἰς αὐτὸ τὴν 18.3.1964 εἰς μίαν ὁμιλία του εἰς τὴν τὴν Ἀθήνα, διακηρύσσει τὴν ἀνάγκη πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους καὶ ἐφαντάζετο τοῦτο εἰς τὸ Ριζάριο Ἄλσος (ἔναντι τοῦ Νοσοκομείου Εὐαγγελισμός).
Εἰς ἕνα σημεῖο τῆς ὁμιλίας του κακίζει αὐτοὺς ποὺ ἤθελαν νὰ κτίσουν ξενοδοχεῖο εἰς τὴν θέσιν αὐτὴν τοῦ Ριζαρίου Ἄλσους, τονίζων ὅτι ἐκεῖ θὰ κατεσκήνωνον οἱ «πριμαντόνες», συμπεριλαμβάνων καὶ τὴν ἑλληνίδα Μαρία Κάλλας (τὴν ὁποίαν οἱ γερμανοὶ ὠνόμαζαν «Κνάλας» ποὺ σημαίνει «βαρύγδουπος»).
Εἴθε ἡ προφητεία του νὰ ἐπαληθευθῇ.
ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΥΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
Ὑπάρχουν, δόξα τῷ Θεῷ, κορίτσα μικρά, ὑπάρχουν παιδία καὶ γέροντες ἀσπρομάλληδες, ὑπάρχει λαὸς ὁλόκληρος, οἱ ὁποῖοι ἐὰν παρουσιασθῇ ἀνάγκη θὰ γίνῃ κίνημα ὑπέρ τῆς ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας. Μὲ τοὺς ὀλίγους ἀρχιερεῖς, μὲ τοὺς ὀλίγους ἱερεῖς, μὲ τοὺς μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μὲ τὰς γυναίκας καὶ τὰ παιδία, θὰ ὑψώσωμεν λάβαρον· λάβαρον μέγα στὴν μεγαλωστί καὶ θὰ διδάξωμεν ὅτι δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ ἡ Ἑλλάς ἐπαρχία τοῦ Πάπα.
Δὲν θὰ γίνῃ ποτὲ ἡ Ἑλλάς παράρτημα τοῦ ἑνός καὶ τοῦ ἄλλου. Ἡ Ἑλλάς θὰ παραμείνῃ χώρα Ὀρθόδοξος, πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅν παῖδες ὑμνεῖτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας
Ἀγωνισθῆτε χριστιανοί
«Ἀκούω φωνή· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Ἀπό τὴν Καισάρεια, ἀκούεται ἡ βροντερά φωνή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου· Ἀκούω τὴν σάλπιγγα τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ἀκούω τὴν ἀπαστράπτουσα φωνὴ τοῦ Γρηγορίου· Ἐσεῖς δὲν ἀκοῦτε; Σάλπιγγες εἶναι. Τί μᾶς λένε; «Ἀγωνισθῆτε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας. Ἀγωνισθῆτε γιὰ νὰ καθαριστῇ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τὰ ἀνάξια στελέχη της, γιὰ νὰ ἔρθῃ ἡ Ἐκκλησία στὸ ὕψος τῶν Πατέρων. Γιατί τὰ λέω αὐτά;
Δυστυχῶς, ὑπάρχει μία ἐσφαλμένη γραμμὴ τῶν πνευματικῶν πατέρων καὶ ἐξομολόγων. Τί λέγουν; «Ἐμεῖς τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τί κάνει ὁ διάκος στὴν ἐκκλησία, τί κάνει ὁ παπᾶς, τί κάνει ὁ δεσπότης; Σιωπή!
Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε;
Τὸ θεωρῶ σατανικό τὸ ρῆμα τοῦτο.
Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν καθαρμάτων καὶ τῶν Γεροντίων καὶ τῶν ἐκφύλων; Ἔτσι λέτε; Πολύ καλά.
Εἶνε σὰν νὰ λένε· Νὰ καίγεται τὸ σπίτι καὶ τὴν ψυχούλα σου κοίταξε· νὰ μὴ σβήσῃς τὴ φωτιά.
Νὰ μποῦν στὸ κατάστημά σου κλέφται καὶ διαρρῆκται καὶ νὰ σοῦ λέει· Μὴ κουνηθῇς, νὰ μὴ εἰδοποιήσῃς τὴν ἀστυνομία, τὴν ψυχούλα σου νὰ κοιτάζῃς.
Σὰν νὰ λένε· Νὰ ἔχῃς μαντρί μὲ πρόβατα καὶ νὰ μὴν ἐνδιαφέρεσαι νὰ διώξῃς τοὺς λύκους.
Σὰν νὰ λένε· νὰ ἔχεις ὡραῖο ἀμπέλι μὲ σταφύλια καὶ ν᾽ ἀφήσῃς τ᾽ ἀγριογούρουνα νὰ πᾶνε μὲ τὶς μουτσοῦνες τους νὰ τὸ καταστρέψουν. Ὑπάρχει γεωργὸς ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ γεώργιό του; Ὑπάρχει ἀμπελουργός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὴν ἄμπελόν του;
Ὑπάρχει ποιμὴν που ἀδιαφορῇ γιὰ τὰ πρόβατά του;
Ὑπάρχει ἀξιωματικός, ποὺ ἀδιαφορῇ γιὰ τὸ στράτευμά του;
Δὲν μπορεῖ ἀδελφοί μου νὰ γίνῃ αὐτό.
Ἐάν εἶσαι χριστιανὸς καὶ πονεῖς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πρέπει κοντά στὸν ἄλλο ἀγῶνα ποὺ κάνεις γιὰ τὸν ἑαυτόν σου, ν᾽ ἀγωνισθῇς γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀνοχή αὐτή ποὺ δεικνύουμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐνοχή καὶ ἔγκλημα, εἶναι ἀμαρτία.
Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε καὶ ν᾽ ἀφήσουμε τὴν Ἐκκλησία νὰ περιέλθῃ στὰ καθάρματα καὶ τὰ ἀποφώλια τέρατα καὶ στοὺς Γεροντίους καὶ στὴ συνοματαξία αὐτῶν;
Τὴν ψυχούλα μας νὰ κοιτάξουμε. Τὸ βιολὶ αὐτό τῶν κακῶν πνευματικῶν πατέρων ποὺ εὐνούχισαν τὸν εὐσεβή ἐλληνικό λαό…
Διαμαρτυρόμενος ὁ λαός, δὲν ἀσεβῇ
«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατὰ τῶν ἀναξίων ἀρχιερέων δὲν ἀσεβῇ, διότι·Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶνε ὁ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωσι, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι ποὺ εἶνε ἀσυμβίβαστον μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, γιὰ τὴν παρεκτροπή, ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.
Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι ποὺ ἐγράφη ἀπὸ τὸν κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, ἔχοντας πνευματικοὺς ὁδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ ὄχι μόνον τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης.
Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, ὑπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.
Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δὲν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δὲν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός.
Δυστυχῶς οἱ ὁλίγοι καλοὶ ἐπίσκοποι ποὺ ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δὲν ἔχουν σθένος ν’ ἀγωνισθοῦν. Τρέμουν τοὺς κακούς, φοβοῦνται νὰ μὴ καθαιρεθοῦν· καὶ εἶναι εἰς θέσιν νὰ τοὺς καθαιρέσουν.
Καὶ ξεχνοῦν οἱ καλοὶ ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶναι τίτλος τιμῆς, δι’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται, λόγῳ προσηλώσεως στὴν πίστη.
Καθηρημένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλὰ ἡ δόξα του εἶναι αἰωνία μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Χίλιες φορὲς νὰ καθαιρεθῶ, ἀπὸ τοιούτους ἐπισκόπους, καὶ νὰ πάω στὴν ἔρημο νὰ κλαίω τ’ ἁμαρτήματά μου, παρά νὰ ζῶ μέσα ἐδῶ στὴν πόλη καὶ νὰ φιλῶ τὴν κακοήθεια καὶ τὴ διαφθορά.
Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δὲν γίνεται. Κληρικοί δὲν ἀγωνίζονται. Δὲν ὑπάρχει πλέον ἀγωνιστικὸ πνεῦμα.
Τί μέλλει γενέσθαι; Ὁ ἀγῶνας πέφτει στὸ λαό.
Ὅπως δυστυχῶς ὅλα τὰ βάρη, –εἶναι θέμα μεγάλο, τώρα αυτό τὸ ὁποῖο λέω– ὅπως ὅλα τὰ βάρη τὰ οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τὰ αἴματα, τὰ μαρτύρια, τὰ πάντα πέφτουν στὸν λαό μας, γιατί ἅμα γίνῃ καμμία ἀνακατωσούρα ὅλοι μὲ τὰ ἐλικόπτερα θὰ φύγουν μακράν τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ μείνωμε ἐδῶ οἱ ὁλίγοι γιὰ νὰ χύσωμε τὸ αἶμα μας· ὅπως ὅλα τὰ βάρη πέφτουν στὸ λαό, στὸ μικρό μας λαό, ἔτσι καὶ τὸ βάρος αὐτό τὸ ἐκκλησιαστικό πέφτει στὸ λαό, τὸ μικρό μας λαό.
Ἀδελφοί μου, ἠγωνίσθημεν· Θ’ ἀγωνισθῶμεν καὶ πάλι, ἐναντίον τῆς κακοηθείας καὶ τῆς διαφθορᾶς.
Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός.
Θ’ ἀγωνισθῶμεν μὲ ἐπιμονή καὶ σκληρότητα.
Θὰ ἀγωνισθῶμεν μέχρι ἐσχάτων, ἔχοντες τὸ σύνθημα· Ἕως θανάτου ἀγώνισαι ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσῃ ὑπέρ σου».
Τὸ κατ’ ἐμέ, δὲ γνωρίζω τί μὲ περιμένει· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τουλάχιστο τὰ ὅπλα δὲν τὰ παραδίδω. Θὰ ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διὰ νὰ ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καὶ ἁγίαν, ὅπως τὴν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κυροῦ Αὐγουστίνου Καντιώτου :
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»
