Λιγοστεύουν οι φίλοι… Δεν είναι μόνο που αρνούνται να σε νοιαστούν στα στενάχωρα άμα διαρκούν, είναι και που τα γενικώς δύσκολα της εποχής μας, μάς ξεφλουδίζουν, βγάζουν από μέσα μας κρυμμένα μας τερατάκια.
Και τι εκπλήξεις χαρακτήρων δεν είδαμε!…Οι προσποιήσεις και οι υποκρισίες απαιτούν μεγάλο κόπο στην πορεία. Άμα οι καιροί γίνονται ζόρικοι, αγχώδεις και κουραστικοί, εγκαταλείπουμε τις επιφανειακές ευγένειες των παλιών εύκολων εποχών και αγριεύει,αποθρασύνεται ο πιο εγωκεντρικός εαυτός μας.
Ζούμε τα χρόνια του: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω! Της κοινωνικής ζούγκλας δηλαδή. Της θιγμένης μοναξιάς. Αλίμονο στους καλοπροαίρετους και τους ευαίσθητους. Αλίμονο στα μικρά παιδιά.
Μάρω Βαμβουνάκη
simeiakairwn.wordpress.com
