Αποκλειστική συνέντευξη με την Αναστασία Μπατσή στο cosmopoliti.com
Έχοντας στις αποσκευές της ως κληρονομιά την κουλτούρα, την ποιότητα και τον πλούτο της παράδοσης της πατρίδας της, την Σιάτιστα, η Αναστασία Μπατσή, μια νέα, φωτεινή και πιστή στο χώρο της δημιουργίας σχεδιάστρια, αποτελεί την σπάνια περίπτωση στις μέρες μας του “επιμένω στο μοναδικό” όπως ακούμε την ίδια να λέει. Αν και θα μπορούσε να ανοίξει τα φτερά της για το κλεινόν άστυ, γιατί είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα και το επάγγελμα της διαθέτει λάμψη και απευθύνεται σε πολύ κόσμο, εμμένει στα πάτρια εδάφη. Ίσως, γιατί θέλει να μεταφέρει αυτή την λάμψη και στη περιφέρεια και να μην συσσωρεύονται οι πάντες και τα πάντα στις μεγαλουπόλεις. Πράγματι, παρακολουθώντας κανείς τον παθιασμένο τρόπο με τον οποίο δουλεύει, αλλά και τις εμπνευσμένες δημιουργίες της, θα δει-διακρίνει σίγουρα την αγάπη για την καθ’εαυτού δημιουργία από το μηδέν, τον προσωποκεντρικό χαρακτήρα των ενδυμάτων που φτιάχνει, ως εκ τούτου και το custom made αποτέλεσμα στις δημιουργίες της. “Σε μία εποχή που όλα είναι γρήγορα και ευτελή, αγαπώ να επιμένω στο μοναδικό και ποιοτικό”, μου εκμυστηρεύτηκε.
Ύστερα , από την ενασχόληση με το χώρο της γουνοποιίας και αφού δημιούργησε την πρώτη της συλλογή από γούνα, δέρμα και ύφασμα, άνοιξε το BACCI ATELIER | SHOWROOM στο κέντρο της Κοζάνης, δίνοντας μία ηχηρή νότα αυθεντικής δημιουργίας που επιμένει στο εξεζητημένο. Με χαρά απάντησε στις γνωστές 10+1 ερωτήσεις μου χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!
– Παρότι ανήκετε στο νέο αίμα και μάλιστα το ελπιδοφόρο, ως σχεδιάστρια μόδας, δημιουργήσατε το atelier σας στην περιφέρεια και δεν ανοίξατε τα φτερά σας στα μεγάλα αστικά κέντρα. Για ποιο λόγο πήρατε αυτή την απόφαση και τι ήταν εκείνο που σας έκανε να ακολουθήσετε το χώρο αυτόν;
Μέχρι τώρα στη ζωή μου και κυρίως στην επαγγελματική μου ιδιότητα έχω μάθει και εφαρμόζω το «όταν δεν υπάρχουν οι συνθήκες, τις δημιουργούμε εμείς». Αν κατάφερα και στηρίζω τον τίτλο της σχεδιάστριας στην επαρχία σημαίνει τουλάχιστον πως ξέρω να δημιουργώ πραγματικά από το μηδέν. Η επαρχία είναι δύσκολη στο ότι δεν βρίσκεις εύκολα το ανάλογο περιβάλλον για να επικοινωνήσεις ένα τέτοιο αντικείμενο. Σε ένα αστικό περιβάλλον τα ερεθίσματα και οι ευκαιρίες ποικίλουν. Είναι όλα σχετικά βέβαια διότι, όταν κάνεις κάτι καλά στην επαρχία ακριβώς επειδή μπορεί να σπανίζει τότε έχει και άλλη δυναμική.
Στη Σιάτιστα ζω τα τελευταία 9 χρόνια έχοντας φτιάξει το πρώτο μου ατελιέ στο αρχοντικό μας σπίτι. Τον τελευταίο χρόνο δημιούργησα στην Κοζάνη το BACCI ATELIER | SHOWROOM. Ένιωσα δυνατά να κάνω αυτό το βήμα. Η ζωή μου είναι εδώ. Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είναι εδώ. Υπάρχει μια άλλη ποιότητα ζωής στην επαρχία. Ήταν κάτι φυσικό για εμένα να ασχοληθώ με το χώρο της δημιουργίας. Η Σιάτιστα έχει παράδοση στην γουνοποιία. Οπότε υπήρχαν εκείνα τα ερεθίσματα στο περιβάλλον μου που ενίσχυσαν την κλήση μου στα καλλιτεχνικά. Με επέλεξε θα έλεγα το αντικείμενο και όχι το αντίστροφο.
-Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς… Την όμορφη ματιά των πραγμάτων. Την αγάπη. Τη δημιουργία. Το φως της Ελλάδας.
-Πού ξοδεύεις τα χρήματά σου; Τον τελευταίο χρόνο στα έξοδα της επιχείρησης μου. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτό που αγαπάς αλλά με τόσα έξοδα στο κεφάλι σου. Θα ήθελα να απαντήσω σε ταξίδια.
-Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου; Η αναβλητικότητα μου. Στην πραγματικότητα είναι σαν να βάζω τρικλοποδιά στον εαυτό μου. Όταν θέλεις να αποδώσεις και να πετύχεις απαιτείται η συνέπεια και ένας σωστός προγραμματισμός.
-Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους; Το να μην ακούει κανείς τον συνομιλητή του. Να διακόπτει το λόγο του και τον ειρμό του. Πιστεύω πως τείνει να γίνει συνήθειά στις μέρες μας ή η συντομία στις συζητήσεις μας και αυτό όχι απαραίτητα επειδή δεν έχει κάποιος τι να πει, αλλά δυστυχώς γιατί δεν υπάρχουν «εκπαιδευμένα» αυτιά να ακούσουν.
-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει; Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο.
-Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή; Δεν θα τολμούσα να εκφράσω άποψη εναντίον της αρετής. Της οποιασδήποτε αρετής οριζόμενης από τους αρχαίους φιλοσόφους μας.
-Τι κάνεις για να χαλαρώσεις; Ακούω δυνατά μουσική πίνοντας μία μαργαρίτα. Σκιτσάροντας. Κουβεντιάζοντας με τους αγαπημένους μου. Καμιά φορά μένοντας μόνη στη σιωπή ενός τοπίου.
-Τι θα άλλαζες στη Σιάτιστα; Θα τοποθετούσα τα σημεία εστίασης από τον κεντρικό δρόμο στα υπέροχα πλακόστρωτα καλντερίμια υπό την σκέπη των επιβλητικών μας παραδοσιακών αρχοντικών σπιτιών. Θα άλλαζε έτσι σημείο εστίασης η προσοχή των παρευρισκόμενων. Από το δρόμο στον συνομιλητή τους…
–Ποιο είναι το motto σου στη ζωή; Δεν το έχω βρει ακόμη. Δεν με εκφράζει το να στέκομαι πίσω από τυποποιημένες εκφράσεις. Ωστόσο μπορεί να είναι και αρκετά απελευθερωτικό καμιά φορά, οπότε ‘’Que sera sera whatever will be will be! ‘’
– Τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη. Η ευτυχία της οικογένειας μου. Το να δημιουργώ. Η αγκαλιά του αγαπημένου μου.
ΠΗΓΗ cosmopoliti.com
