Ο φι­λό­τι­μος άν­θρω­πος ό,τι κά­νει, δεν τον κου­ρά­ζει ούτε τον κα­τα­πι­έ­ζει.

Ἰούλιος 2022  - Ἕνα κάθε μήνα.

Ἀγαπητοί μου Ἐνορίτες.

Ἀ­φορ­μή γιά νά γρά­ψω λί­γες σκέ­ψεις αὐ­τόν τόν μή­να πῆ­ρα ἀ­πό δύ­ο φρά­σεις τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου. Ἡ πρώ­τη φρά­ση εἶ­ναι ἀ­πό τήν Β΄ Πρός Κο­ριν­θί­ους ἐ­πι­στο­λή, (κεφ. 5ο στί­χο 9): «διό καί φι­λο­τι­μού­με­θα… εὐ­ά­ρε­στοι εἶ­ναι τῷ Κυ­ρί­ῳ»∙ γι᾿ αὐ­τό καί φι­λο­τι­μού­μα­στε νά εἴ­μα­στε εὐ­ά­ρε­στοι στόν Κύ­ριο. Ἡ δεύ­τε­ρη φρά­ση εἶ­ναι ἀ­πό τήν Α΄ Πρός Θεσ­σα­λο­νι­κεῖς ἐπι­στο­λή, (κεφ. 4ο στί­χους 11-12): «φι­λο­τι­μεῖ­σθαι ἠ­συ­χά­ζειν καί πράσ­σειν τά ἴ­δια καί ἐρ­γά­ζε­σθαι ταῖς ἰ­δί­αις χερ­σίν ὑ­μῶν, κα­θώς ὑ­μῖν πα­ρηγ­γεί­λα­μεν, ἵ­να πε­ρι­πα­τεῖ­τε εὐ­σχη­μό­νως πρός τούς ἔ­ξω καί μη­δε­νός χρεί­αν ἔ­χη­τε». Νά προ­σπα­θεῖ­τε μέ φι­λο­τι­μί­α νά ἡ­συ­χά­ζε­τε καί νά ἀ­σχο­λεῖ­στε μέ τίς δι­κές σας ὑ­πο­θέ­σεις καί νά ἐρ­γά­ζε­σθε μέ τά χέ­ρια σας, ὅ­πως σᾶς πα­ραγ­γεί­λα­με, γιά νά συμ­πε­ρι­φέ­ρε­σθε μέ εὐ­πρέ­πεια πρός τούς ἀ­πί­στους, πού εἶ­ναι ἐ­κτός τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, καί νά μήν ἔ­χε­τε ἀ­νάγ­κη ἀ­πό τί­πο­τα. 

Χρη­σι­μο­ποι­εῖ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος ἕ­να ἰ­σχυ­ρό ρῆ­μα: τό φι­λο­τι­μοῦ­μαι, μί­α ἰ­σχυ­ρή ἔν­νοι­α: τήν φι­λο­τι­μί­α, γιά νά μᾶς πεῖ ὅ­τι, ὅ­ποι­ος ἔ­χει φι­λό­τι­μο, προ­σπα­θεῖ νά εἶ­ναι εὐ­ά­ρε­στος στόν Θε­ό καί νά συμ­πε­ρι­φέ­ρε­ται μέ εὐ­πρέ­πεια πρός ὅ­λους τούς ἀν­θρώ­πους.

Ἡ φι­λο­τι­μί­α εἶ­ναι ἐ­κεῖ­νο τό ἔν­το­νο συ­ναί­σθη­μα τι­μῆς καί προ­σω­πι­κῆς ἀ­ξι­ο­πρέ­πειας. Ἡ φι­λο­τι­μί­α εἶ­ναι ἡ εὐ­συ­νει­δη­σί­α, ἡ με­γα­λο­ψυ­χί­α, ἡ ἀ­φι­λο­χρη­μα­τί­α, ἡ εὐ­αι­σθη­σί­α, ἡ συ­ναν­τί­λη­ψη, ἡ προ­θυ­μί­α γιά ἐ­κτέ­λε­ση ἐν­το­λῆς ἤ πα­ρο­χῆς ὑ­πη­ρε­σί­ας. Ὁ φι­λό­τι­μος ἄν­θρω­πος ὅ,τι κά­νει, δέν τόν κου­ρά­ζει οὔ­τε τόν κα­τα­πι­έ­ζει. Τό κά­νει ἀ­πό ἀ­γά­πη, τό κά­νει ἐ­πει­δή ἀ­ξί­ζει, ἐπει­δή εἶ­ναι με­γά­λο, ἐ­πει­δή εἶ­ναι ὑ­ψη­λό. Τό κά­νει ἐ­πει­δή εἶ­ναι γιά τόν ἄν­θρω­πο, γιά τήν οἰ­κο­γέ­νεια, γιά τήν πα­τρί­δα, γιά τά δη­μι­ουρ­γή­μα­τα τοῦ Θε­οῦ, γιά τόν ἴ­διο τόν Θε­ό.

Τό παι­δί, ἀ­πό φι­λο­τι­μί­α, βο­η­θά­ει τούς γο­νεῖς στίς δου­λει­ές, τούς ὑ­πα­κού­ει, τούς σέ­βε­ται. Ζεῖ χω­ρίς σπα­τά­λες, δέν ντρο­πιά­ζει τήν οἰ­κο­γέ­νεια μέ τήν ἀ­πρε­πή συμ­πε­ρι­φο­ρά, με­λε­τᾶ τά μα­θή­μα­τά του, δέν τεμ­πε­λιά­ζει, ἔ­χει σε­βα­σμό πρός ὅ­λους.

Οἱ γο­νεῖς, ἀ­πό φι­λο­τι­μί­α, εἶ­ναι ἐρ­γα­τι­κοί, ἀ­γα­ποῦν τά παι­διά τους, τά παι­δα­γω­γοῦν κα­τά Θε­όν, τά μορ­φώ­νουν κοι­νω­νι­κά. Εἶ­ναι ἠ­θι­κοί καί τί­μιοι. Ἐν­δι­α­φέ­ρον­ται νά ἀ­πο­κτή­σουν κα­λό ὄ­νο­μα στήν κοι­νω­νί­α, γιά νά μή ντρο­πιά­σουν τά παι­διά καί τούς ἀ­πο­γό­νους τους.

Ὁ ὑ­πάλ­λη­λος, ὁ ἐρ­γά­της, ἀ­πό φι­λο­τι­μί­α, ἐρ­γά­ζε­ται ἀ­πο­δο­τι­κά, χω­ρίς ζη­μι­ές, κλο­πές καί ἀ­τι­μί­ες. Ἀ­γα­πᾶ καί σέ­βε­ται τό ἀ­φεν­τι­κό.

Ὁ ἐρ­γο­δό­της, μέ φι­λό­τι­μο, ἐν­δι­α­φέ­ρε­ται γιά τόν ἐρ­γά­τη, τοῦ πα­ρέ­χει τά ἀ­ναγ­καί­α, τόν πλη­ρώ­νει ἱ­κα­νο­ποι­η­τι­κά, τόν συμ­πε­ρι­φέ­ρε­ται μέ σε­βα­σμό.

Ὁ δά­σκα­λος, ὁ κα­θη­γη­τής, πού ἔ­χει φι­λό­τι­μο, ἀ­γα­πᾶ τούς μα­θη­τές, ἐν­δι­α­φέ­ρε­ται γιά αὐ­τούς, προ­σπα­θεῖ νά τούς μορ­φώ­σει μέ τά ὑ­γι­ῆ ἤ­θη καί ἔ­θι­μα, ἀ­γω­νί­ζε­ται νά τούς δι­α­παι­δα­γω­γή­σει σύμ­φω­να μέ τίς δι­α­χρο­νι­κές ἀ­ξί­ες καί τά ὑ­ψη­λά ἰ­δα­νι­κά.

Ὁ Ἱ­ε­ρέ­ας, ὁ Ἐ­πί­σκο­πος, ἀ­πό φι­λό­τι­μο, προ­σπα­θεῖ νά εἶ­ναι εὐ­ά­ρε­στος στόν Θε­ό καί στούς ἀν­θρώ­πους. Δι­δά­σκει στούς πι­στούς τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, τούς ἐ­νι­σχύ­ει, τούς πα­ρη­γο­ρεῖ, ἐν­δι­α­φέ­ρε­ται παν­τοι­ο­τρό­πως, προ­σεύ­χε­ται, τε­λεῖ τά Μυ­στή­ρια, ἐρ­γά­ζε­ται τίς ἀ­ρε­τές, ἐξ­α­γι­ά­ζε­ται. Ζεῖ ἀ­σκη­τι­κά καί ἐκ­κλη­σι­α­στι­κά. Ἀ­σκεῖ τήν ἀ­φι­λο­χρη­μα­τί­α καί τήν ἐ­λε­η­μο­σύ­νη.

Ὁ κά­θε πι­στός, ἔ­χον­τας φι­λό­τι­μο, ἐ­πι­θυ­μεῖ νά γνω­ρί­σει τόν λό­γο τοῦ Θε­οῦ, ἀ­γω­νί­ζε­ται πνευ­μα­τι­κά, ἀ­πο­κό­πτει τά πά­θη, ἀ­σκεῖ­ται στήν ἀ­ρε­τή, ἀ­πο­φεύ­γει τά σκάν­δα­λα, ἀν­τι­λαμ­βά­νε­ται τόν πλη­σί­ον. Ἡ ἀλ­λη­λο­βο­ή­θεια εἶ­ναι δια­ρκές μέ­λη­μά του. Δέν πα­ρα­λεί­πει τήν εὐ­γνω­μο­σύ­νη. Ὁ ἁ­για­σμός εἶ­ναι ὁ τρό­πος ζω­ῆς του.

Ὁ ἄν­θρω­πος τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι φι­λό­τι­μος πρός ὅλους καί ὅ­λα. Φρον­τί­ζει γιά τό σπί­τι του, τή γει­το­νιά του, τήν πό­λη του, τήν πα­τρί­δα του, τή φύ­ση ὅ­λη. Ἀ­πό φι­λό­τι­μο. Ἀ­πό ἀ­γά­πη. Δέν ξο­δεύ­ει, δέν κα­τα­στρέ­φει, δέν σπα­τα­λᾶ, δέν ἀ­σω­τεύ­ει, δέν βρω­μί­ζει. Προ­σφέ­ρει ἐ­θε­λον­τι­κά, προ­σφέ­ρει ἀ­πό τό ὑ­στέ­ρη­μά του, ἐν­δι­α­φέ­ρε­ται γιά τό κοι­νω­νι­κό σύ­νο­λο. Πρίν ἀ­πό ὅ­λα αὐ­τά, ἔ­χον­τας φι­λο­τι­μί­α, προ­σπα­θεῖ νά δι­ορ­θώ­νε­ται κα­θη­με­ρι­νά.

 Ὁ ἄν­θρω­πος τοῦ Θε­οῦ, ὁ φι­λό­τι­μος, δέν προ­κα­λεῖ μέ τήν ἐ­πί­δει­ξη τοῦ πλού­του, οὔ­τε μέ τήν ἐ­φή­με­ρη ἰ­σχύ, οὔ­τε μέ τό ἄ­σε­μνο ντύ­σι­μο, οὔ­τε μέ τήν ἀ­θυ­ρο­στο­μί­α του. Σέ­βε­ται τόν ἑ­αυ­τό του καί τούς ἄλ­λους, σέ­βε­ται τούς μι­κρούς καί τούς ἀ­νήμ­πο­ρους. Δέν ζεῖ κο­σμι­κά. Ἔ­χει φό­βο Θε­οῦ, ἀ­γα­πᾶ τόν Θε­ό καί ὑ­πα­κού­ει στόν Θε­ό.

Ὁ ἄν­θρω­πος τοῦ Θε­οῦ ζεῖ σύμ­φω­να μέ τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ ἀ­πό φι­λο­τι­μί­α. Εἶ­ναι εὐ­αί­σθη­τος, εἶ­ναι εὐ­γε­νι­κός, εἶ­ναι εὐ­γνώ­μων, εἶ­ναι συ­νε­τός καί σώ­φρων.

Συλ­λο­γί­ζε­ται: Ἄν ὁ Θε­ός τα­πεί­νω­σε τόν ἑ­αυ­τό του καί ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος καί σταυ­ρώ­θη­κε καί πέ­θα­νε γιά μέ­να, ἐ­γώ τί πρέ­πει νά κά­νω γι᾿ Αὐ­τόν; Πῶς πρέ­πει νά στα­θῶ ἀ­πέ­ναν­τί Του; Καί ἡ ἀ­πάν­τη­ση ἔρ­χε­ται αὐ­θόρ­μη­τα: Νά ζή­σω ὅ­πως θέ­λει Αὐ­τός, ὁ Κύ­ριός μου καί ὁ Σω­τή­ρας μου Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός.

Εἶ­ναι αὐ­τό πού το­νί­ζει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος: ­«Ἡμεῖς φι­λο­τι­μού­με­θα εὐ­ά­ρε­στοι τῷ Κυ­ρί­ω εἶ­ναι». (Β΄ Κορ. Ε΄ 9). Ἐ­μεῖς, ἀ­πό φι­λό­τι­μο, θέ­λου­με νά εἴ­μα­στε εὐ­ά­ρε­στοι στόν Χρι­στό.

 

Μέ κά­θε εὐ­χή καί εὐ­λο­γί­α

νά ἀ­πο­κτή­σου­με φι­λο­τι­μί­α

(†) Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρος Βα­σί­λει­ος Λ. Βα­σι­λεί­ου