Eις τον Πρόκλον.
Kαι γυμνός ων ήνεγκεν ο Πρόκλος βέλη,
Ένδον γαρ είχε τον Θεόν πανοπλίαν.
Eις τον Iλάριον.
Ιλάριος πάντιμον εκτμηθείς κάραν,
Aθλήσεως πάντιμον εύρατο στέφος.
Δωδεκάτη βέλος είλε Πρόκλον, ξίφος Iλάριόν τε.Ἤνεγκε γυμνὸς πυκνὰ ὁ Πρόκλος βέλη.
Ξίφει δὲ Ἱλάριος ἐτμήθη κάραν.
Δωδεκάτῃ βέλος εἷλε Πρόκλον, ξίφος Ἱλάριόν τε.
Οι
Άγιοι μάρτυρες Πρόκλος και Ιλάριος, έζησαν την εποχή του αυτοκράτορα
των Ρωμαίων Τραϊνού (98 - 117 μ.Χ.) και του ηγεμόνα Μαξίμου.
Πρώτος
συνελήφθη ο Άγιος Πρόκλος και αφού διακήρυξε την πίστη του στον Θεό
ενώπιον του αυτοκράτορα, οδηγήθηκε στον ηγεμόνα να υποβληθεί σε
βασανιστήρια. Πρώτα λοιπόν του έκαψαν την κοιλιά με αναμμένους δαυλούς,
στην συνέχεια του ξέσκισαν όλο το σώμα με σιδερένια νύχια, έπειτα τον
κρέμασαν και τέλος πάρθηκε η απόφαση να θανατωθεί με τόξα.
Καθ'
οδόν λοιπόν προς τον τόπο του μαρτυρίου, ο Άγιος συνάντησε τον ανιψιό
του Ιλάριο, ο οποίος χαιρέτησε τον θείο του. Γι' αυτό τον λόγο
συνελήφθη.
Έτσι αφού θανατώθηκε ο Άγιος Πρόκλος με τα τόξα στη
συνέχεια θανατώθηκε και ο Ιλάριος, αφού πρώτα ρωτήθηκε αν είναι και
αυτός χριστιανός. Έτσι έλαβαν τον στέφανο του μαρτυρίου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος ἀ’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Σταυροῦ
τὴν πανοπλίαν ἱερῶς ἐνδυσάμενοι, Ἰλάριε καὶ Πρόκλε, ὑπὲρ φύσιν
ἠθλήσατε, καὶ δόξης οὐρανίου κοινωνοί, ἐδείχθητε ὡς μέτοχοι Χριστοῦ, διὰ
τοῦτο χαρισμάτων ταὶς δωρεαίς, πυρσεύετε τοὺς κράζοντας, δόξα τῷ
ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώοαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι' ὑμῶν
πάσιν ἰάματα.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε
Οἱ
Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς
ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς
τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς
ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα
Όλου νοητώς δράττεταί σου νυν Λόγε,
H κρασπέδου σού, πριν μόνου δραξαμένη.
Για
τη θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός, που κατά την παράδοση ονομαζόταν
Βερονίκη, μπορεί να διαβάσει ο αναγνώστης στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο
κεφάλαιο Θ' στ. 20-22, στο κατά Μάρκον κεφάλαιο Ε' στ. 25-34 και στο
κατά Λουκάν κεφάλαιο Η' στ. 43-49.
Ο Συναξαριστής του Αγίου
Νικόδημου του Αγιορείτου αναφέρει, ότι η αγία αυτή καταγόταν από την
πόλη Πανεάδα. Όταν τη γιάτρεψε ο Κύριος από την ασθένεια της
αιμορραγίας, αυτή για να Τον ευχαριστήσει, φιλοτέχνησε τον ανδριάντα Του
και τον έστησε μπροστά στο σπίτι της για να προσκυνείται απ' όλους.
Μάλιστα στη βάση του ανδριάντα, φύτρωσε βότανο που θεράπευε διάφορες
ασθένειες. Αργότερα η Βερονίκη έγινε μέλος της πρώτης Εκκλησίας, και
αφού έζησε αγία ζωή, ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα της.
