Οι και­ροί α­παι­τούν με­γά­λη φρον­τί­δα. Οι πα­γί­δες πολ­λές. Οι κίν­δυ­νοι φο­βε­ροί

Μάρτιος 2022 - Ἕνα κάθε μήνα

Ἀγαπητοί μου ἐνορίτες,

Ση­μει­ώ­νει ὁ εὐ­αγ­γε­λι­στής Ματ­θαῖ­ος: «Τό­τε προ­ση­νέ­χθη αὐ­τῷ παι­δί­α, ἵ­να ἐ­πι­θῇ αὐ­τοῖς τάς χεῖ­ρας καί προ­σεύ­ξη­ται» (ιζ΄ 13). Τό­τε τοῦ ἔ­φε­ραν, τοῦ Ἰ­η­σοῦ, μι­κρά παι­διά, γιά νά βά­λει ἐ­πά­νω τους τά χέ­ρια Του καί νά προ­σευ­χη­θεῖ γι’ αὐ­τά.

Ἦ­ταν γο­νεῖς, κυ­ρί­ως μη­τέ­ρες, πού κυ­ρί­ως δι­αι­σθάν­θη­καν ποι­ός ἦ­ταν ὁ Ἰ­η­σοῦς, ὅ­τι ἦ­ταν «ὁ Ἅ­γιος τοῦ Θε­οῦ» (Μᾶρκ. α΄ 24. Λουκᾶ δ΄ 34), καί γι’ αὐ­τό Τοῦ πλη­σί­α­σαν τά παι­διά τους ὥ­στε νά τά εὐ­λο­γή­σει. Νά τά δώ­σει τή χά­ρη Του, νά τά γι­α­τρέ­ψει, νά τά φω­τί­σει.

Περίπου, 2000 χρό­νια με­τά, γνω­ρί­ζου­με μέ βε­βαι­ό­τη­τα ὅ­τι ὁ Ἰ­η­σοῦς εἶ­ναι ὁ Χρι­στός, ὁ Υἱ­ός τοῦ Θε­οῦ πού σαρ­κώ­θη­κε. Εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νός Θε­ός. Πό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο θά ἔ­πρε­πε νά φέρ­να­με τά παι­διά μας κον­τά Του;

Ἡ κά­θε ἐ­νο­ρί­α εἶ­ναι μιά ἀγ­κα­λιά τοῦ Χρι­στοῦ, πού πε­ρι­θάλ­πει τά παι­διά καί τούς νέ­ους, πού τά φυ­λά­γει, πού τά εὐ­λο­γεῖ, πού τά τρέ­φει πνευ­μα­τι­κά, πού τά ἀν­δρώ­νει ψυ­χι­κά, πού τά κά­νει θαρ­ρα­λέ­ους ἀ­γω­νι­στές, ἕ­τοι­μους νά εἰ­σέλ­θουν στό στά­διο τῆς ζω­ῆς.

Οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι γο­νεῖς, ἀ­πό τήν συμ­πε­ρι­φο­ρά τους ἀ­πέ­ναν­τι στά παι­διά τους, μπο­ροῦν νά χα­ρα­κτη­ρι­στοῦν του­λά­χι­στον ἀ­φε­λεῖς καί ἀ­νυ­πο­ψί­α­στοι γιά τό δι­ά­χυ­το κα­κό πού ὑ­πάρ­χει στήν ἐ­πο­χή μας καί τό ὁ­ποῖ­ο ὕ­που­λα δη­λη­τη­ριά­ζει τίς τρυ­φε­ρές ψυ­χές τῶν παι­δι­ῶν μας.

Ἀ­πό τίς πρῶ­τες μέ­ρες τῆς ζω­ῆς, τό παι­δί ἀ­τε­νί­ζει στήν τη­λε­ό­ρα­ση τήν βί­α, τό ἔγ­κλη­μα, τήν δι­α­φθο­ρά, τήν ἀ­νη­θι­κό­τη­τα, τήν κο­σμι­κό­τη­τα. Εἰ­σά­γε­ται τε­χνη­έν­τως σέ ἐ­ξω­πραγ­μα­τι­κούς κό­σμους μυ­στη­ρί­ου καί μα­γεί­ας, νο­ση­ρῆς φαν­τα­σί­ας καί τρό­μου. Προ­βάλ­λον­ται μπρο­στά του ἐ­πι­κίν­δυ­να ἰν­δάλ­μα­τα –ἥ­ρω­ες– πού θέ­λει νά τούς  μι­μη­θεῖ. 

Καί τε­λι­κά, συλ­λαμ­βά­νον­ται τά παι­διά μέ πο­νη­ρό τρό­πο στά δί­χτυ­α ἀ­συ­νεί­δη­των δο­λο­φό­νων, οἱ ὁ­ποῖ­οι τά ἀ­πο­κοι­μί­ζουν μέ τά δι­ά­φο­ρα ναρ­κω­τι­κά καί τά τό­σα ἄλ­λα πα­ραι­σθη­σι­ο­γό­να τοῦ πνεύ­μα­τος.

Οἱ γο­νεῖς, ὡς ἐ­ρα­σι­τέ­χνες παι­δα­γω­γοί καί συ­νε­χῶς αὐ­το­σχε­δι­ά­ζον­τες, κα­ταν­τοῦν τε­λι­κά παι­δο­ποι­η­τι­κές μη­χα­νές, πού γεν­νοῦν καί με­γα­λώ­νουν παι­διά, γιά νά τά προ­σφέ­ρουν ἕ­τοι­μα στούς δι­α­φό­ρους ἐμ­πό­ρους ναρ­κω­τι­κῶν καί λευ­κῆς σάρ­κας, τυ­χε­ρῶν παι­χνι­δι­ῶν καί ἀλ­κο­ο­λού­χων πο­τῶν, νυ­χτε­ρι­νῶν κέν­τρων, καί στόν κά­θε ἔμ­πο­ρο πού ἐκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται ἐμ­πα­θεῖς ἀν­θρώ­πους.

Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, ἀν­τι­θέ­τως, ἐ­ξα­γιά­ζει καί ἰ­σχυ­ρο­ποι­εῖ τό παι­δί, τό βο­η­θᾶ νά κό­ψει τά πά­θη του. Τό ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­νει ἀ­π’ αὐ­τή τή δου­λεί­α καί τό κά­νει δυ­να­τό, γε­μᾶ­το ἀ­πό ἀ­ρε­τές, καί ἕ­τοι­μο νά ἀν­τι­με­τω­πί­σει κά­θε πρό­βλη­μα καί κά­θε προ­σβο­λή πού προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τούς κα­κούς καί φθο­ρο­ποι­ούς ἀν­θρώ­πους.

Ἀ­γα­πη­τοί γο­νεῖς, μή δεί­χνου­με ἀ­δι­α­φο­ρί­α στή χρι­στι­α­νι­κή δι­α­παι­δα­γώ­γη­ση καί ἀ­να­τρο­φή τῶν παι­δι­ῶν. Οἱ και­ροί ἀ­παι­τοῦν με­γά­λη φρον­τί­δα. Οἱ πα­γί­δες πολ­λές. Οἱ κίν­δυ­νοι φο­βε­ροί. Οἱ ἐ­πι­πτώ­σεις ξε­περ­νοῦν τά ὅ­ρια τῆς γή­ι­νης ζω­ῆς καί ἐ­πε­κτεί­νον­ται στήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα.

Κα­τά με­γά­λο μέ­ρος, ἀ­πό τά χέ­ρια μας περ­νά­ει ἡ σω­τη­ρί­α ἤ ἡ ἀ­πώ­λεια τῶν παι­δι­ῶν μας. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μᾶς συμ­πα­ρα­στέ­κε­ται. Ἄς ἐρ­γα­στοῦ­με ὅ­σο μπο­ροῦ­με, καί ὁ Θε­ός βο­η­θός!

Μέ πολ­λή ἀ­γά­πη               

(†) Πρω­το­πρε­σβύ­τε­ρος Βα­σί­λει­ος Λ. Βα­σι­λεί­ου

 

*Αναδημοσίευση 2022