Τα σχολεία ανοίγουν. Αυτό είναι το σωστό. Τα παιδιά να μαθαίνουν, να βρίσκονται μεταξύ τους, να παίζουν, να χαίρονται. Να μην είναι κλεισμένα σε ένα σπίτι, κολλημένα σε μια οθόνη.
Μαζί τους χαιρόμαστε κι εμείς. Τα βλέπουμε να μεγαλώνουν, να βάζουν στόχους. Όμως κάθε Σεπτέμβρη μαζί με την ελπίδα, υπάρχει και η αγωνία:Θα δώσει το σχολείο όλα τα εφόδια που πρέπει να πάρει ένας μαθητής; Όλα αυτά που δικαιούνται τα παιδιά μας και εμείς πληρώνουμε γι’ αυτά;Θα τα βγάλουμε πέρα με το κύμα ακρίβειας που μας χτυπάει ήδη;
Ποιος και πώς θα προστατέψει τα παιδιά μας σε συνθήκες πανδημίας;
