Επειδή πάντα έχουμε ανάγκη να σκάσει από τα γέλια το χειλάκι μας, ξαναβλέπουμε τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.
Πανδημία, απαγορεύσεις, φωτιές, νεύρα, άγχος, θλίψη έχουν μπει δυστυχώς στην καθημερινότητα μας για αυτό και αναζητούμε συχνά πυκνά τρόπους να ξεχαστεί το μυαλό μας και να σκάσει λίγο από τα γέλια το χειλάκι μας. Κάπως έτσι λοιπόν είπαμε να δούμε και πάλι τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, μιας και το επιβάλλει η κατάσταση.
Σούπα Πάπιας των αδερφών Μαρξ (1933)
Στην κορυφή της λίστας των καλύτερων κωμωδιών όλων των εποχών, εύκολα σκαρφαλώνει το αριστούργημα των αδερφών Μαρξ. Μια γκροτέσκα, ιδιοφυής για και τους πολιτικά ορθούς ασεβής επίθεση χιούμορ, που όσο περνά ο χρόνος τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε την αξία της, μέσα από τις αρχετυπικές πια φιγούρες των πρωταγωνιστών της. Η σκηνή με τον καθρέφτη δε, πάντα θα μας δημιουργεί κοιλόπονο από τα γέλια.
This is Spinal Tap του Ρομπ Ράινερ (1984)
Ούλτρα καλτ κωμωδία δια χειρός Ρομπ Ράινερ που εισάγει τον όρο Mockumentary (ψευδοντοκιμαντέρ) καταγράφοντας την περιοδεία ενός χέβι μέταλ γκρουπ κι όλα τα στραβά, ανάποδα, ειρωνικά και απολαυστικά που συμβαίνουν εκεί. Εμβληματικές ερμηνείες, διαολεμένα αστείες ατάκες που φτάνουν άνετα μέχρι το 11 της έντασης κι υπέροχο σάουντρακ κατατάσσουν το Spinal Tap στις αιώνιες λατρείες μας.
Annie Hall του Γούντι Άλεν (1977)
Annie Hall λέμε κι ακόμη από τα γέλια κλαίμε. Ο Γούντι Άλεν παίρνει την κάμερα σαν όπλο του και μας πυροβολεί με σπαρταριστό χιούμορ, που ακόμη δεν έχουμε ξεπεράσει. Με συγκλονιστική φωτογραφία ο Γούντι Άλεν τροφοδοτούσε ανά δευτερόλεπτο με ιδιοφυείς ατάκες τους θεατές της ταινίας, φτιάχνοντας ένα υπέροχο ψυχογράφημα για τις ερωτικές σχέσεις, βουτηγμένο σε χιούμορ 1ης διαλογής.
Life of Brian του Τέρι Τζόουνς (1979)
Ένα είναι το αιώνιο ερώτημα που δεν απαντήθηκε ποτέ στο σινεμά. Εκεί που τελειώνει η κωμωδία ξεκινούν οι Monty Python, ή εκεί που τελειώνουν οι Monty Python ξεκινά η κωμωδία; Βλέποντας το Life of Brian ίσως βρεις την απάντηση. Πρόκειται για ένα μνημείο πολιτισμού, που συγκεντρώνει πάνω από το 90% του φλεγματικού χιούμορ της γης στα αστεία του.
Βlues Brothers του Τζον Λάντις (1981)
Οι Blues Brothers προσπαθούν να σώσουν το ορφανοτροφείο που μεγάλωσαν κι αφήνουν πίσω τους, όλεθρο και καταστροφή, μνημειώδεις ατάκες και στακάτο χιούμορ κι υπερ-επικές cameo εμφανίσεις των James Brown, Cab Calloway, Ray Charles, Aretha Franklin και John Lee Hooker, που τερματίζουν το καλτ στάτους της ταινίας. Ειδική μνεία στην υπέροχη φάτσα του Τζον Μπελούσι, ο οποίος θα γινόταν ο μεγαλύτερος κωμικός της γενιάς του, αν τον άφηναν οι καταχρήσεις, που οδήγησαν στο άδοξο τέλος του.
Ο Μεγάλος Δικτάτωρ του Τσάρλι Τσάπλιν (1940)
Στην ιστορία του σινεμά έχουν καταγραφεί σπουδαίοι μονόλογοι αδιαμφισβήτητα. Στην κορυφή αυτών ωστόσο, θα τοποθετούσαμε εκείνον του Τσάρλι Τσάπλιν στον Μεγάλο Δικτάτορα, ο οποίος ακόμη και σήμερα, 82 χρόνια μετά από την ημέρα που κυκλοφόρησε καταφέρνει να βουρκώνει τα μάτια μας. Είχε προηγηθεί μια εκτός συναγωνισμού κωμική πολιτική αντιφασιστική σάτιρα απέναντι στα γεγονότα που μάστιζαν την εποχή που γυρίστηκε η ταινία, επιβεβαιώνοντας το κάπως κλισέ ρητό, ότι τα σοβαρότερα πράγματα στον κινηματογράφο, μπορεί να τα πει μόνο η κωμωδία.
Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι των αδερφών Κοέν (1998)
Δεν ξέρουμε για σένα, αλλά του λόγου μας είμαστε περήφανα τέκνα του Dude-ισμού και δεν το κρύβουμε. Άλλωστε η τυπάρα που ερμήνευσε σε ούλτρα κουλ ρυθμούς ο Τζεφ Μπρίτζες κατέληξε να γίνει μια από τις πλέον αρχετυπικές κινηματογραφικές φιγούρες όλων των εποχών. Το Big Lebowski σκοράρει από τα αποδυτήρια στα μούτρα μας με το ανεπιτήδευτο χιούμορ του και πολύ καλά μας κάνει, αφού οι αδερφοί Κοέν βουτούν σε αχαρτογράφητα καλτ νερά για πάρτη μας.
Mερικοί το Προτιμούν Καυτό του Μπίλι Γουάιλντερ (1959)
Τώρα που είναι καλοκαιράκι, ξεκίνα τις λιτανείες τις προσευχές και τα γονοπεσίματα μπας και φέρουν σε κανένα θερινό το Μερικοί το προτιμούν καυτό. Βλέποντας το θα καταλάβεις κι εσύ ότι το υπέροχο φιλμ μέσα από μια σειρά μπουρλέσκ σκηνικών, gag αστείων και συνεχών ανατροπών πετυχαίνει την ιδανική τομή ανάμεσα στην κωμωδία και το μιούζικαλ.
SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1964)
Το SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα είναι κωμωδία για αρχόντους κι όχι για κάτι κύριους αυγολέμονους που γελάνε μόνο όταν γλιστράει και τρώει τα μούτρα του ο Μπένι Χιλ.
Ο Κιούμπρικ κεντά ως συνήθως με καταπληκτική σκηνοθεσία ποτίζοντας βιτριολικό χιούμορ την οθόνη μας, την ώρα που ο Πίτερ Σέλερς δίνει μια αδιανόητα απολαυστική ερμηνεία. Πάτα play, μη χάνεις λεπτό.
Το Πάρτυ του Μπλέικ Έντουαρντς (1968)
Επειδή ένας Πίτερ Σέλερς δεν είναι αρκετός σε μια λίστα που μιλά για τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, παίρνουμε την καλύτερη συνεργασία του με τον Μπλέικ Έντουαρντς και σας την σερβίρουμε και πάλι, με τη βεβαιότητα ότι θα πονέσουν τα παΐδια σας από τα γέλια. Σαρδανάπαλες καταστάσεις, σλογκανικές ατάκες και μια από τις καλύτερες σωματοποιημένες ερμηνείες της κινηματογραφικής μας ιστορίας.
