Μαργαρίτα
Η Μαργαρίτα έμαθε μικρή
να περιμένει την αυγή
πνίγοντας την κραυγή
στο μαξιλάρι.
Μαργαρίτα
Μαντρώθηκες μες’ στην σιωπή
Σκλήρυνες σαν την πέτρα
Γιατί τους πίστεψες πως ήτανε ντροπή
Να μην μπορείς
Να ζεις με τα δικά τους μέτρα;
Τα μάτια σου ήταν πόρτες ανοιχτές
Και μπήκαν σαν τους κλέφτες
Φύτεψαν μέσα σου ενοχές
Και σπάσαν τους καθρέφτες.
Μιχάλης Κακογιάννης, Παρίσι 1973
Το ποίημα αυτό το έγραψε ο Μιχάλης Κακογιάννης το 1973 στο Παρίσι για μένα.
Όμως δεν μου το είπε τότε και δεν ξέραμε τίποτα γι’ αυτό ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου.
Το έμαθα μόλις το 2007, όταν συναντηθήκαμε σε μια εκδήλωση της Γαλλικής Πρεσβείας και μου το έδωσε.
Η συγκίνησή μου ήταν και είναι πολύ μεγάλη…
πηγη
*Φωτογραφία
*Αναδημοσίευση 2020
