Ένα νέο video-spot δημοσίευσε το ΝΑΡ στο κανάλι του στο YouTube. Θέμα του spot η δράσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς μέσα στις νέες συνθήκες της πανδημίας.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά στην πρώτη γραμμή, για την υγεία, τα δικαιώματα και την ελευθερία. Αγωνιζόμαστε και στις νέες συνθήκες της πανδημίας.
Πλάνα και φωτογραφίες από εξορμήσεις και παρεμβάσεις του ΝΑΡ, της νΚΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των κινήσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στα τέλη Μαρτίου 2020 κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ανακοίνωση ΝΑΡ Θεσσαλονίκης
Συλλογικοί αγώνες και αλληλεγγύη για δημόσια υγεία και υπεράσπιση των εργαζομένων
Η είδηση του θανάτου 52χρονου εργάτη στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου στις 2/4 στη Θεσσαλονίκη από κορωνοϊό, ελάχιστα απασχόλησε την επίσημη ενημέρωση των 6.00 μμ, αλλά και τα μεγάλα ΜΜΕ. Ο νεκρός αυτός δεν είναι καθόλου «βολικός» για την επίσημη αφήγηση της κυβέρνησης. Ο άνδρας είχε αναφέρει ότι είχε κολλήσει τη νόσο από συνάδελφό του στην εργασία του σε εργοστάσιο στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου, που εξακολουθούσε να λειτουργεί παρά το κρούσμα.
Ο 52χρονος ήταν χειριστής μηχανημάτων σε εργοστάσιο όπου ο συνάδελφος του παρουσίασε συμπτώματα Covid-19. Κι όμως το εργοστάσιο συνέχισε να λειτουργεί και σύμφωνα με καταγγελίες δεν προχώρησε ούτε καν σε απολύμανση. Μετά από μέρες ο άνδρας προσήλθε με σοβαρά συμπτώματα στο νοσοκομείο και αφού εμφάνισε αναπνευστική ανεπάρκεια, κατέληξε στις 2/4. Το εργοστάσιο δεν έκλεισε ούτε μετά την ανακοίνωση του θανάτου και θα συνεχίσει τη λειτουργία όπως και το σύνολο της Βιομηχανικής Περιοχής Σίνδου!
Την ίδια στιγμή η μοναδική είδηση των τελευταίων ημερών από την Θεσσαλονίκη ήταν η άθλια προπαγάνδα για τη Νέα Παραλία. Προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα ακόμα πιο αυστηρά μέτρα περιορισμού κινήσεων, την ώρα που οι υγειονομικοί καταγγέλλουν ότι αυτό που χρειάζεται είναι ενίσχυση της δημόσιας υγείας και προστασία του προσωπικού κι όχι παραπέρα περιορισμοί. Δεν δίστασαν ακόμα και να δημιουργήσουν ψευδείς εικόνες συνωστισμού με στόχο να ενοχοποιήσουν τον «απείθαρχο λαό» που δεν υπακούει στις διαταγές της «καλής κυβέρνησης». Aφιέρωσαν ώρες επί ωρών για τους «εγκληματίες» συνταξιούχους που αναγκάζονται να περιμένουν σε ουρές τραπεζών, τους κίνδυνους του ψαροντούφεκου, δεν βρήκαν όμως ούτε λεπτό να αφιερώσουν για τους εργαζομένους που εξακολουθούν να δουλεύουν με συνθήκες όπως αυτές στην ΒΙ.ΠΕ Σίνδου
Όμως ο μοναδικός συνωστισμός που συνεχίζεται κανονικά είναι αυτός σε εργασιακούς χώρους που συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς στοιχειώδη μέτρα προστασίας σε πολλές περιπτώσεις.
Ούτε κουβέντα δεν είπαν για τον εργάτη οι Τσίοδρας και Χαρδαλιάς. Ο δήμαρχος Ζέρβας και ο περιφερειάρχης Τζιτζικώστας, λαλίστατοι και με ύφος ιεροεξεταστή για την Παραλία, έχουν επιτρέψει μαζί με την κυβέρνηση που υπηρετούν ένα εργοδοτικό ακόμα έγκλημα, ενώ εν μέσω πανδημίας προχωρούν σε καταστροφικά για τη δημόσια υγεία «δώρα» προς το κεφάλαιο, όπως η καύση απορριμμάτων στο ΤΙΤΑΝ.
Είναι όλοι συνένοχοι. Αλλά ο μεγαλύτερος δολοφόνος είναι το κεφάλαιο, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές που όπως πάντα ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους. Στη βιομηχανική Λομβαρδία, τα εργοστάσια συνέχισαν να λειτουργούν, όπως και τα μέσα μεταφοράς προς αυτά, ακόμα και όταν οι νεκροί είχαν φτάσει πλέον σε χιλιάδες. Σε όλο τον πλανήτη ο πιο επικίνδυνος ιός είναι ο καπιταλισμός.
Δεν υπάρχει περιθώριο για καραντίνα στους εργατικούς αγώνες. Ήδη εμφανίζονται εργατικές κινητοποιήσεις, με την παράλληλη τήρηση των υγειονομικών μέτρων προστασίας, καθώς τα αφεντικά έχουν ξεσαλώσει και το εργατικό δίκαιο μοιάζει να έχει καταργηθεί. Αυτή η κατάσταση δεν θα είναι παροδική, το χτύπημα των ελευθεριών και των δικαιωμάτων ήρθε επίσης για να μείνει.
Τα δικαιώματά μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα
Δίνουμε από τώρα τον αγώνα για τη δημόσια υγεία, τη ζωή και τη δουλειά:
ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις απολύσεις
για τα εργασιακά μας δικαιώματα και το μισθό
για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής όλου του λαού με άμεση ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, προσλήψεις υγειονομικών και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων για την προστασία τους
ενάντια στις απαγορεύσεις της συνδικαλιστικής δράσης
Να σωθούν οι εργαζόμενοι και ο λαός, όχι τα κέρδη των αφεντικών!
Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Θεσσαλονίκη, 4/4/2020
Ατομικό και συλλογικό στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό--Μπάμπης Συριόπουλος, μέλος της επιτροπής θεωρίας και της ΠΕ του ΝΑΡ, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 29/3/2020Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την ανακοίνωση της απαγόρευσης κυκλοφορίας, επικαλέστηκε το «συλλογικό καλό» και το «δημόσιο συμφέρον», ενάντια στην απειλητική για την κοινωνία «άσκηση της ατομικής ελευθερίας».
Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στο διάγγελμά της για την 25η Μαρτίου, μας κάλεσε «να παραμερίσουμε το “εγώ”» για «να θωρακίσουμε το “εμείς”», καθώς και να «θυσιάσουμε προσωρινά ατομικές μας ελευθερίες, για να προασπίσουμε το υπέρτατο συλλογικό αγαθό της δημόσιας υγείας» — σιωπώντας, βέβαια, για το δημόσιο σύστημα υγείας που δεν μπορεί να το υπερασπιστεί κανείς μένοντας σπίτι. Πολλοί, ξαφνικά, ανακάλυψαν τα προτερήματα του «κινεζικού μοντέλου», της υπακοής του κινεζικού λαού στις αρχές, καθώς και τις αρετές του «κολεκτιβισμού». Από τη μονότονη εξύμνηση της επιχειρηματικότητας, περάσαμε στην ευθύνη απέναντι στην κοινωνία.
Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που προβάλλεται το κοινωνικό καλό απέναντι στο ατομικό συμφέρον.
Αρκεί να θυμηθούμε την αναγόρευση της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους σε «δημόσιο συμφέρον», όχι μόνο από τις κυβερνήσεις αλλά και από το Συμβούλιο της Επικρατείας όλη την περίοδο των μνημονίων μέχρι σήμερα. Μπορεί η αστική τάξη στην οικονομική σφαίρα να μην «άφησε κανέναν άλλο δεσμό μεταξύ των ανθρώπων από το γυμνό συμφέρον», πνίγοντας τα πάντα «στα παγωμένα νερά του εγωιστικού υπολογισμού», όπως λέγεται στο Μανιφέστο, αλλά ποτέ η αστική κοινωνία δεν περιορίστηκε στα εγωιστικά ανταγωνιζόμενα άτομα. Η αστική τάξη, για να αντιμετωπίσει ή και να ακυρώσει την ταξική αλληλεγγύη των εκμεταλλευόμενων και τη συλλογική τους δράση, ενσωματώνει, αξιοποιεί και ενθαρρύνει ιδεατές κοινότητες όπως την εκκλησία και το έθνος, οργανώνει την αλληλεγγύη στα δικά της μέτρα. Συμπληρώνει δε, όχι χωρίς αντιφάσεις, το «γυμνό συμφέρον» με ισχυρές δόσεις πίστης, αξιών, στράτευσης και αυτοθυσίας για γενικούς σκοπούς.
Είναι σχηματική η άποψη ότι η αστική ιδεολογία εκφράζει το ατομικό, ενώ ο κομμουνισμός και η αριστερά εκφράζουν το κοινωνικό και το συλλογικό. Και τα δύο στρατόπεδα εκφράζουν διαφορετικές αντιλήψεις του ατομικού, του συλλογικού και του συνδυασμού τους. Στο διάγγελμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, χαρακτηριστικά, η ατομική ευθύνη, η συνεργασία και η αλληλεγγύη μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα του «νέου πατριωτισμού», του συντάγματος, της ΕΕ, των ενόπλων δυνάμεων «που προστατεύουν τα σύνορά μας από την επιθετικότητα της Τουρκίας», των σωμάτων ασφαλείας και του κρατικού μηχανισμού.
Το άτομο που θέλει ο σημερινός καπιταλισμός «κοιτάει τη δουλειά του», την καριέρα και την «εικόνα» του, απορρίπτοντας κάθε αλληλεγγύη με τον συνάδελφό του και γενικά τον διπλανό του. Αντίθετα, τον αντικρίζει σαν ανταγωνιστή για μια θέση εργασίας ή για τη σειρά στο ΙΚΑ και στα επείγοντα του νοσοκομείου. Ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στον μετανάστη εργάτη και βλέπει τον πρόσφυγα σαν ασύμμετρη απειλή. Λουφάρει όταν δεν τον βλέπουν, σε βάρος των συναδέλφων του, αλλά δεν απεργεί ποτέ. Στην τελευταία εκδοχή, αυτό το άτομο αντιμετωπίζει τον συνάνθρωπό του ως υγειονομική απειλή, ενώ ήταν ήδη προετοιμασμένο για την εντολή της «κοινωνικής απομάκρυνσης», γαντζωμένο στην ατομική του επιβίωση πάση θυσία.
Η κοινωνική ευθύνη του παραπάνω ατόμου αποκλείει τη συλλογική δράση και την αντίσταση, «διαβάζει τα μαθήματά του», όταν γίνονται πραξικοπήματα και δικτατορίες. Αντίθετα, στηρίζει το «δημόσιο συμφέρον», αποδεχόμενο χωρίς συζήτηση την κυβερνητική του ερμηνεία είτε αφορά το δημόσιο χρέος είτε την επιδημία του κορωνοϊού. Η κοινωνική του ευθύνη έγκειται στην υπακοή στην κυβέρνηση, στον κρατικό μηχανισμό και στην πίστη στα επίσημα «διαγγέλματα».
Ο κομμουνισμός, από την πλευρά του, δεν «εξαφανίζει» το άτομο. Ο Μαρξ τον ονόμαζε και κοινωνία της ελεύθερης ατομικότητας, στον οποίο η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι όρος για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων. Σε αυτή την κατεύθυνση, η κοινωνική ευθύνη διαποτίζει εξαρχής το άτομο. Ο κοινωνικός άνθρωπος δεν επιδιώκει τη «γυμνή» ατομική επιβίωση, αλλά την κοινή ζωή με αξιοπρέπεια, αλληλέγγυος με το διπλανό του και ανυπάκουος στην αστική εξουσία, βαθιά ορθολογικός και ταυτόχρονα δύσπιστος απέναντι στους κυβερνητικούς τεχνοκράτες και ειδικούς. Η ατομική του ζωή είναι συνδεδεμένη με τις τύχες της εργαζόμενης ανθρωπότητας.
Μπάμπης Συριόπουλος, μέλος της επιτροπής θεωρίας και της ΠΕ του ΝΑΡ, εφημερίδα ΠΡΙΝ, 29/3/2020
