Ας καθίσουμε να δούμε λίγο την ζωή μας κατάματα.
Ας παραδεχτούμε τελικά που στηριζόμασταν τόσα χρόνια.
Τί μας γέμιζε τις ημέρες;
Τί ήταν το κέντρο της ζωής μας;
Μας δόθηκε χρόνος για να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες της ζωής μας,
να εκτιμήσουμε τα μικρά και απλά που τόσο καιρό ίσως τα απαξιώναμε.
Και σίγουρα να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά η ανθρωπότητα όσο κι αν έχει προόδευσει τεχνολογικά και επιστημονικά παραμένει ακόμα εύθραυστη και ανίσχυρη.
Να τη η ευκαιρία μας, να δούμε τα βαθιά μας, να ξαναγνωρίσουμε τους οικείους μας, να αποδείξουμε την ποιότητα του χριστιανικού μας ήθους.
Να τη η ευκαιρία μας,για να βάλουμε βαθιές και σταθερές βάσεις ενός μέλλοντος όπου θα κυριαρχεί η φιλανθρωπία και η συμπόνοια, το έλεος και η αδελφοσύνη.
Να τη η ευκαιρία μας, για να καταλάβουμε πόσο ανεκτίμητη αξία έχει μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί.
Και σίγουρα να συνειδητοποιήσουμε ότι τελικά η ανθρωπότητα όσο κι αν έχει προόδευσει τεχνολογικά και επιστημονικά παραμένει ακόμα εύθραυστη και ανίσχυρη.
Να τη η ευκαιρία μας, να δούμε τα βαθιά μας, να ξαναγνωρίσουμε τους οικείους μας, να αποδείξουμε την ποιότητα του χριστιανικού μας ήθους.
Να τη η ευκαιρία μας,για να βάλουμε βαθιές και σταθερές βάσεις ενός μέλλοντος όπου θα κυριαρχεί η φιλανθρωπία και η συμπόνοια, το έλεος και η αδελφοσύνη.
Να τη η ευκαιρία μας, για να καταλάβουμε πόσο ανεκτίμητη αξία έχει μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα φιλί.