Επιβλητικές απόκρημνες ακτές, ήρεμες θαλασσινές αγκαλιές και χρυσές αμμουδερές παραλίες, εκτεταμένοι ελαιώνες και αμπελώνες, δασωμένοι λόφοι στολίζουν τη Ζάκυνθο, που είναι παγκοσμίως γνωστή ως το νησί της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta
Επιβλητικές
απόκρημνες ακτές, ήρεμες θαλασσινές αγκαλιές και χρυσές αμμουδερές
παραλίες, εκτεταμένοι ελαιώνες και αμπελώνες, δασωμένοι λόφοι στολίζουν
τη Ζάκυνθο, που είναι παγκοσμίως γνωστή ως το νησί της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta.
Το ανατολικό τμήμα της Ζακύνθου είναι κυρίως πεδινό, σε αντίθεση με το δυτικό, όπου κυριαρχούν οι ορεινοί όγκοι και οι βραχώδεις ακρογιαλιές. Αξιόλογα είναι τα ιστορικά μνημεία, τα μοναστήρια, οι εκκλησίες με τα εντυπωσιακά καμπαναριά και οι παραδοσιακοί οικισμοί του πανέμορφου νησιού του Ιονίου.
Πατρίδα, μεταξύ άλλων, του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, του Ανδρέα Kάλβου και του Γρηγορίου Ξενόπουλου, το πάλαι ποτέ Άνθος της Ανατολής, το ξακουστό Φιόρο του Λεβάντε, έχει μακρά παράδοση στις τέχνες και τα γράμματα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης και το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, το Ιστορικό Αρχείο, το αρχοντικό της οικογένειας Ρώμα, το ενετικό φρούριο, χτισμένο στη θέση της αρχαίας ακρόπολης, σε λόφο πάνω από την πόλη, ο λόφος Στράνη, όπου εμπνεύστηκε ο Διονύσιος Σολωμός τον «Ύμνο στην Ελευθερία» και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», και η Μπόχαλη, γραφικό προάστιο σε ύψωμα με μαγευτική θέα.
Σημείο αναφοράς για όλους τους Ζακυνθινούς αποτελεί, ασφαλώς, η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, προστάτη του νησιού. Στον ναό με το πυργοειδές κωδωνοστάσιο φυλάσσεται η λάρνακα με το σκήνωμα του αγίου (μεταφέρθηκε το 1717 από τη μονή Στροφάδων).
Το 1818 ο Σολωμός επέστρεψε στη Ζάκυνθο και άρχισε να επιδίδεται στην κύρια ποιητική δημιουργία του, κάνοντας πλέον χρήση της δημώδους ελληνικής γλώσσας.
Η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και οι αγώνες του επαναστατημένου έθνους τον επηρέασαν βαθύτατα, όπως αποδεικνύουν ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» (1823), που καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος από το 1864, η ωδή «Εις τον θάνατον του Λορδ Μπάιρον» (1824) και «Η καταστροφή των Ψαρών» (1824).
Καρποί της συγγραφικής δραστηριότητας του Σολωμού στη Ζάκυνθο υπήρξαν επίσης τα πεζά «Διάλογος» και «Η γυναίκα της Ζάκυθος».
Το 1828 ο Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα. Εκεί, αφού πρώτα προσπάθησε επί ματαίω να δώσει ολοκληρωμένη μορφή στο δραματικό ποίημα «Ο Λάμπρος», συνέθεσε τα αρτιότερα έργα του. Η ωδή «Εις μοναχήν», «Ο Κρητικός», «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο Πόρφυρας» συγκαταλέγονται στις σπουδαιότερες ποιητικές δημιουργίες του Σολωμού.
η συνέχεια in.gr
Το ανατολικό τμήμα της Ζακύνθου είναι κυρίως πεδινό, σε αντίθεση με το δυτικό, όπου κυριαρχούν οι ορεινοί όγκοι και οι βραχώδεις ακρογιαλιές. Αξιόλογα είναι τα ιστορικά μνημεία, τα μοναστήρια, οι εκκλησίες με τα εντυπωσιακά καμπαναριά και οι παραδοσιακοί οικισμοί του πανέμορφου νησιού του Ιονίου.
Πατρίδα, μεταξύ άλλων, του εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού, του Ανδρέα Kάλβου και του Γρηγορίου Ξενόπουλου, το πάλαι ποτέ Άνθος της Ανατολής, το ξακουστό Φιόρο του Λεβάντε, έχει μακρά παράδοση στις τέχνες και τα γράμματα.
Η πόλη της Ζακύνθου
Απλωμένη στις ανατολικές ακτές του νησιού, η πόλη της Ζακύνθου αποπνέει την αίγλη και τη γοητεία μιας άλλης εποχής. Τα επιβλητικά κτίρια, οι καμάρες και τα καμπαναριά, η Στράντα Μαρίνα (ο παραλιακός δρόμος με τα φαρδιά πεζοδρόμια), οι πλακόστρωτες πλατείες του Σολωμού και του Αγίου Μάρκου, η περιώνυμη Ρούγα (το εμπορικό κέντρο με τις καμάρες) τραβούν την προσοχή των πολυάριθμων επισκεπτών και συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη κίνηση.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν το Μουσείο Μεταβυζαντινής Τέχνης και το Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, το Ιστορικό Αρχείο, το αρχοντικό της οικογένειας Ρώμα, το ενετικό φρούριο, χτισμένο στη θέση της αρχαίας ακρόπολης, σε λόφο πάνω από την πόλη, ο λόφος Στράνη, όπου εμπνεύστηκε ο Διονύσιος Σολωμός τον «Ύμνο στην Ελευθερία» και τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους», και η Μπόχαλη, γραφικό προάστιο σε ύψωμα με μαγευτική θέα.
Σημείο αναφοράς για όλους τους Ζακυνθινούς αποτελεί, ασφαλώς, η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, προστάτη του νησιού. Στον ναό με το πυργοειδές κωδωνοστάσιο φυλάσσεται η λάρνακα με το σκήνωμα του αγίου (μεταφέρθηκε το 1717 από τη μονή Στροφάδων).
Το άξιο τέκνο
Ο Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1798. Πατέρας του ήταν ο κόντες Νικόλαος Σολωμός και μητέρα του η Αγγελική Νίκλη, μια γυναίκα του λαού, που εργαζόταν ως υπηρέτρια στο σπίτι του Σολωμού. Σε ηλικία δέκα μόλις ετών, το 1808, ο Σολωμός μετέβη στην Ιταλία, όπου σπούδασε αρχικά στο λύκειο της Κρεμόνας και ακολούθως στο πανεπιστήμιο της Παβίας (νομικά). Στην Ιταλία, μάλιστα, παρήγαγε στιχουργικό έργο στην ιταλική γλώσσα, γεγονός που τον κατέστησε γνωστό στους ιταλικούς λογοτεχνικούς κύκλους.Το 1818 ο Σολωμός επέστρεψε στη Ζάκυνθο και άρχισε να επιδίδεται στην κύρια ποιητική δημιουργία του, κάνοντας πλέον χρήση της δημώδους ελληνικής γλώσσας.
Η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και οι αγώνες του επαναστατημένου έθνους τον επηρέασαν βαθύτατα, όπως αποδεικνύουν ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» (1823), που καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος από το 1864, η ωδή «Εις τον θάνατον του Λορδ Μπάιρον» (1824) και «Η καταστροφή των Ψαρών» (1824).
Καρποί της συγγραφικής δραστηριότητας του Σολωμού στη Ζάκυνθο υπήρξαν επίσης τα πεζά «Διάλογος» και «Η γυναίκα της Ζάκυθος».
Το 1828 ο Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα. Εκεί, αφού πρώτα προσπάθησε επί ματαίω να δώσει ολοκληρωμένη μορφή στο δραματικό ποίημα «Ο Λάμπρος», συνέθεσε τα αρτιότερα έργα του. Η ωδή «Εις μοναχήν», «Ο Κρητικός», «Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», «Ο Πόρφυρας» συγκαταλέγονται στις σπουδαιότερες ποιητικές δημιουργίες του Σολωμού.
η συνέχεια in.gr
