Ὡς γνωστόν, εἶναι ὁ μέγιστος Ἐθνομάρτυς καὶ Ἁγιομάρτυς ποὺ ἐζοῦσε διὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ πίστευε ἀκράδαντως Χριστὸν καὶ ὄχι χρυσόν.
Ἀκολουθοῦσε πιστότατα τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. 16, 24),
ὁ ὅποιος δίδαξε τά:
α «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. ιδ, 6)
β «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η, 32)
γ.« ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειρὰχ 4, 28),
διαπιστώνων ὅτι ὅλα τὰ στραβὰ καὶ τὰ ἀνάποδα προέρχονται ἀπό:
α Ἄμετρον ἐγωισμόν, δοκησισοφία, καὶ ἀπὸ τὸ δόγμα «Οὐ μὲ πείσεις κὰν μὲ πείσεις», ἀπὸ τὰ ὁποῖα διακατέχεται ὁ αἱρετικὸς πάπας καὶ οἱ ἐξ αὐτοῦ ἀποσπασθέντες προτεστάντες –εὐαγγελικοί, οἱ ὁποῖοι ἑρμηνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο ὅπως θέλουν διατεινόμενοι εἰς τοὺς πιστούς των, ὅτι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸ ἑρμηνεύουν οἱ πιστοί, διότι τὸ ἑρμηνεύουν αὐτοὶ ὡς ποδηγέτες τῶν πιστῶν.
Πρὸς τοῦτο ὁ τρισμέγιστος αὐτὸς Ἐθνομάρτυς καὶ Ἁγιομάρτυς ἀναγκάσθηκε νὰ βροντοφωνῇ πρὸς τοὺς πιστοὺς ἀκραιφνεῖς ὀρθοδόξους: «Τὸν Πάπα νὰ καταριόσαστε».
Σύμφωνα δὲ μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ:«ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ΄ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλάτας 1, 8).
η συνέχεια εδω
