Τα απόρρητα τηλεγραφήματα, οι αποκαλυπτικές καταθέσεις των
πρωταγωνιστών, οι μάχες με τους 91 νεκρούς και τα τραγικά λάθη που
οδήγησαν στην εισβολή του Αττίλα
«Αλέξανδρος εισήχθη εις κλινικήν». Με αυτό το άκρως
απόρρητο κωδικοποιηµένο σήµα η ηγεσία της χούντας των Αθηνών
ενηµερωνόταν λίγα λεπτά πριν από τις οκτώ το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974
από τους συνδέσµους της στη Λευκωσία ότι ετίθετο σε εφαρµογή το
σχεδιασµένο από καιρό πραξικόπηµα κατά του λαοφιλούς 61χρονου Προέδρου
της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας και Αρχιεπισκόπου της Μεγαλονήσου, Μακαρίου
Γ’. Αποστολέας του µηνύµατος ήταν ο επικεφαλής των ελληνικών
στρατιωτικών δυνάµεων στη Λευκωσία, ταξίαρχος Μιχάλης Γεωργίτσης. Εάν το
πλάνο έβαινε καλώς, θα έστελνε αργότερα ένα νεότερο σήµα µε τη φράση
«Αλέξανδρος πάει καλά», ενώ σε περίπτωση δυσµενούς εξέλιξης την πρόταση
«Αλέξανδρος ασθενεί βαρέως». Το πραξικόπηµα (από τα λίγα που έχουν
πραγµατοποιηθεί µε το φως της ηµέρας και όχι µέσα στη νύχτα), δυστυχώς,
εξελισσόταν ακριβώς όπως είχε σχεδιαστεί στα χαρτιά από τους επίορκους
στρατιωτικούς στην Ελλάδα.
Το χουντικό καθεστώς υλοποιούσε τέτοιες µέρες πριν από 45 χρόνια µια νέα δικτατορία σε τρίτη χώρα, εν προκειµένω στην Κύπρο! Μέσα σε λίγα λεπτά τρεις µοίρες καταδροµών που αποτελούσαν τµήµα της Ελληνικής ∆ύναµης Κύπρου, δύο τάγµατα πεζικού της Εθνικής Φρουράς της Μεγαλονήσου στα οποία είχαν διεισδύσει από καιρό οι χουντικοί, µια επιλαρχία µέσων αρµάτων και µια επιλαρχία αναγνωρίσεως κατέλαβαν το Ραδιοφωνικό Ιδρυµα Κύπρου, τον Εθνικό Αερολιµένα Λευκωσίας, το Αρχηγείο της Αστυνοµίας, καίρια κυβερνητικά γραφεία, το Κέντρο Τηλεπικοινωνιών και µια σειρά από νευραλγικά πόστα. Το βάρος, όµως, δόθηκε αλλού, στο Προεδρικό Μέγαρο.
Το χουντικό καθεστώς υλοποιούσε τέτοιες µέρες πριν από 45 χρόνια µια νέα δικτατορία σε τρίτη χώρα, εν προκειµένω στην Κύπρο! Μέσα σε λίγα λεπτά τρεις µοίρες καταδροµών που αποτελούσαν τµήµα της Ελληνικής ∆ύναµης Κύπρου, δύο τάγµατα πεζικού της Εθνικής Φρουράς της Μεγαλονήσου στα οποία είχαν διεισδύσει από καιρό οι χουντικοί, µια επιλαρχία µέσων αρµάτων και µια επιλαρχία αναγνωρίσεως κατέλαβαν το Ραδιοφωνικό Ιδρυµα Κύπρου, τον Εθνικό Αερολιµένα Λευκωσίας, το Αρχηγείο της Αστυνοµίας, καίρια κυβερνητικά γραφεία, το Κέντρο Τηλεπικοινωνιών και µια σειρά από νευραλγικά πόστα. Το βάρος, όµως, δόθηκε αλλού, στο Προεδρικό Μέγαρο.
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΠΡΟΕ∆ΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ
Εκεί βρισκόταν από νωρίς το πρωί ο ρασοφορεµένος Μακάριος µε µια οµάδα µαθητών από την Αίγυπτο που πραγµατοποιούσε επίσκεψη στο γραφείο του. Οπως έχει αφηγηθεί ο ίδιος στον αείµνηστο δηµοσιογράφο και συγγραφέα Σόλωνα - Ζέφυρο Γρηγοριάδη, «εις τας 8.30 π.µ. είχα εις το Προεδρικόν Μέγαρον ακρόασιν µιας οµάδος µαθητών από την Αίγυπτον. Είχαν έλθει λίγα λεπτά ενωρίτερον. Εβγήκα από το γραφείον µου να χαιρετήσω τα παιδιά ένα ένα. Τότε ο επί κεφαλής των άρχισε να µε προσφωνή από χειρογράφου. Και εκείνες τις στιγµές, ενώ διάβαζε µίαν παράγραφον, ακούσθηκαν οι πρώτοι πυροβολισµοί. Σας δηλώ ότι δεν έδωσα και πάλιν ιδιαιτέραν σηµασίαν. ∆εν επήγε ο νους µου ακόµη εις τα όσα µε προειδοποίησαν. ∆ιότι δεν έπαυε η σκέψις µου να απορρίπτη ως τερατώδη κάθε ιδέαν ότι θα εγίνοντο η δολοφονία µου και η ανατροπή του καθεστώτος. Τα παιδιά είχαν τροµοκρατηθή και δεν ήξεραν τι να κάνουν και εγώ τους είπα: “∆εν είναι τίποτα, παιδιά µου”. Στρεφόµενος δε προς τον οµιλητήν, προσέθεσα: “Παρακαλώ, συνεχίστε”! Εκείνην την στιγµήν, όµως, εισώρµησεν ένας του προσωπικού κραυγάζων έντροµος: “Μακαριώτατε, άρµατα επιτίθενται. Είναι για εσάς. Πρέπει να φύγετε! Να σωθήτε”...».η συνέχεια στο ethnos.gr
