Ἕνα κάθε μήνα
Ὁλοχρονίς καί καθημερινά ἡ Ἐκκλησία μας
προβάλλει τούς ἁγίους της. Εἶναι τό καύχημά της. Εἶναι ἡ πραγμάτωση τοῦ
Λόγου τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τά πρότυπα ὅλων τῶν πιστῶν, κάθε ἡλικίας, φύλου,
μορφώσεως, ἀξιωμάτων. Εἶναι οἱ φύλακες τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί τοῦ
ἀληθινοῦ ἤθους. Εἶναι οἱ προστάτες ὅλων μας, στίς δυσκολίες, στήν ὑγεία,
στούς κινδύνους. Εἶναι ἀκόμη καί οι προστάτες τῶν κοινωνιῶν, τῶν
κρατῶν, τῆς οἰκουμένης ὁλόκληρης. Εἶναι προστάτες καί τῆς φύσεως, ἀπό
τίς ποικίλες καταστροφές: τούς σεισμούς, τίς πυρκαγιές, τίς πλημμύρες,
τίς ξηρασίες, τίς ἀρρώστιες τῶν ζώων καί τῶν φυτῶν.
Μεταξύ ὅλων τῶν ἁγίων προεξάρχουσα θέση
ἔχει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀκολουθοῦν οἱ Ἄγιοι Ἀπόστολοι καί ὅλο τό
πλῆθος τῶν Ἱεραρχῶν, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁσίων, τῶν ὁμολογητῶν καί ὅλων
τῶν δικαίων. Ὅλοι αὐτοί ἔδωσαν τήν καλή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί τώρα
βρίσκονται κοντά του.
Αὐτή τή φορά θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ στούς
ἁγίους, πού ἀκόμη βρίσκονται σ’ αὐτή τήν πρόσκαιρη ζωή, εἶναι ἀνάμεσά
μας, εἶναι μέλη τῶν κοινωνιῶν ὅπου κι ἄν εὑρίσκονται, κυρίως ὅμως εἶναι
μέλη τοῦ σώματος τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς, καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὅταν, ἀπό ἕνα τόπο, ἀπό μία κοινωνία, ἀπουσιάζουν αὐτοί οἱ ἅγιοι, ἐπικρατεῖ σκοτάδι πνευματικό,
καί τότε ἔχουμε ὡς ἐπακόλουθο τή σύγχυση, τίς ποικίλες ἀναταραχές καί
τίς διάφορες καταστροφές. Ὅλα αὐτά προέρχονται ἀπό τά λάθη μας καί ἀπό
τήν κακία καί τό μῖσος τοῦ διαβόλου πρός τούς ἀνθρώπους. Ἐνῶ ὅπου ὑπάρχουν ἅγιοι, ἐκεῖ ὑπάρχει τό φῶς τοῦ Θεοῦ, ἡ εὐλογία, ὑπάρχει κάθε ἀγαθό, ὑπάρχει βοήθεια καί προστασία. Καί αὐτό, ἐπειδή οἱ ἅγιοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εὐαρεστοῦν στόν Θεό καί εἶναι κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ.
Οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ τόποι ὅπου ἀναπαύεται ὁ Θεός. Λέει ἡ Ἐκκλησία μας σέ διάφορες προσευχές: «Ὁ Θεός ὁ ἅγιος, ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος». Ἀλλοῦ, ὅπως στήν ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, Β΄ Κορ. Στ΄ (16-18), καί στόν Προφήτη Ἠσαΐα ΝΒ΄ (11) γράφεται τό ἑξῆς: «ὑμεῖς ναός Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθώς εἶπεν ὁ Θεός, ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καί ἐμπεριπατήσω, καί ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καί αὐτοί ἔσονταί μοι λαός». Καί λίγο πρίν τόν σταυρικό θάνατο ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶπε στούς μαθητές του: (Ἰωάνν. ΙΔ΄ (23-24) «Ἐάν τίς ἀγαπᾶ με, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ Πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’ αὐτοῦ ποιήσομεν». Θά ’ρθοῦμε, ὁ Πατέρας μου καί ἐγώ καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί θά κατοικήσουμε σ’ αὐτόν. Καταπληκτικό! Ὑπέροχο!
Νά προσέξουμε, ὅμως, κάτι. Δέν εἶναι οἱ
ἅγιοι οἱ ὁποῖοι παρέχουν τήν εὐλογία ἤ τήν προστασία ἤ τήν φύλαξη ἀπό
κάθε κακό. Ὁ Θεός εἶναι Αὐτός, πού τά παρέχει ὅλα αὐτά. Ὅμως, γιά νά τά
προσφέρει, πρέπει νά ὑπάρξει ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θά μπορεῖ
νά ἔχει παρησία πρός τόν Θεό καί νά πρεσβεύει ὑπέρ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,
ὑπέρ ὅλου τοῦ κόσμου. Καί αὐτός εἶναι ὁ ἅγιος ἄνθρωπος. Ἔτσι, ὁ κάθε ἅγιος γίνεται σημεῖο τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Χῶρος ὅπου εὐδοκεῖ νά μένει ὁ Θεός, καί χάριν αὐτοῦ τοῦ ἁγίου, νά
διαχέεται ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους, ἀκόμη καί
πρός τή φύση, τά ζῶα, τά φυτά, τήν ἄβια καί ὑλική κτίση.
Ὑπάρχουν πάμπολλα γεγονότα στήν Ἁγία
Γραφή, ὅπου ἅγιοι ἄνθρωποι ἔλαβαν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τήν διέδωσαν
στούς ἀνθρώπους. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Ἰωσήφ, γιοῦ τοῦ Ἰακώβ, στήν Αἴγυπτο.
Κάποτε τά ἀδέλφια του τόν πούλησαν σέ κάποιους περαστικούς ἐμπόρους μέ
καραβάνι. Αὐτοί, στή συνέχεια, τόν πούλησαν ὡς δοῦλο στόν Πετεφρῆ,
κάποιον ἄρχοντα τῆς Αἰγύπτου. Μετά ἀπό λίγο χρονικό διάστημα, ὅταν ὁ
Πετεφρῆς εἶδε τίς πλούσιες καρποφορίες, τίς πολλές γεννήσεις τῶν
διαφόρων ζώων, τήν αὔξηση τοῦ ἀνθρωπίνου πληθυσμοῦ στήν περιοχή του,
ὁμολόγησε ὁ ἴδιος λέγοντας ὅτι, «ἀπό τότε πού ἦρθες, Ἰωσήφ,
οἱ ἄνθρωποι καί τά ζῶα καί τά κτήματα εὐλογήθηκαν καί αὐξήθηκαν. Εἶσαι,
πραγματικά, εὐλογημένος ἀπό τόν Θεό σου!»
Καί σέ ἕνα ἄλλο περιστατικό, πάλι στήν
Παλαιά Διαθήκη, φαίνεται ἡ παρρησία τῶν ἁγίων, πού μποροῦν νά ἔχουν,
πρός τόν Θεό. Ὅταν ἐπρόκειτο νά καταστραφοῦν τά Σόδομα καί τά Γόμορα,
συνομιλοῦσε ὁ Θεός μέ τόν Ἀβραάμ καί τοῦ εἶπε: «Ἄν στίς πόλεις αὐτές ὑπῆρχαν δέκα δίκαιοι ἄνθρωποι, οἱ πόλεις Σόδομα καί Γόμορρα καί τά περίχωρά τους δέν θά καταστρέφονταν». Δηλαδή, τό ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὅτι, δέκα ἅγιοι ἄνθρωποι θά ἦταν οἱ σωτῆρες τῶν πιό ἁμαρτωλῶν πόλεων τῆς γῆς!
Ἡ δυστυχία ἦταν ὅτι, δέν ὑπῆρχαν οὔτε δέκα ἄνθρωποι δίκαιοι καί καθαροί
στίς πόλεις ἐκεῖνες, καί γι’ αὐτό ἀκολούθησε ἡ καταστροφή.
Ἀγαπητοί μου, ἄν πραγματικά ἀγαποῦσαμε τούς γύρω μας ἀνθρώπους, τούς οἰκιακούς, τούς συγγενεῖς μας, τούς συμπολίτες μας, τούς ὁμοεθνεῖς μας, θά προσπαθούσαμε νά γίνουμε ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι καί θά περισώζαμε τήν οἰκογένειά μας, τήν πόλη μας, τήν Ἑλλάδα μας, ἀκόμη καί τόν κόσμο ὁλόκληρο!!!
Θά γινόμασταν οἱ σωτῆρες τους! Αὐτό θά ἦταν ἡ μεγαλύτερη εὐεργεσία πού
θά μπορούσαμε νά προσφέρουμε! Αὐτή τήν εὐεργεσία προσφέρουν οἱ ἅγιοι,
ὅσο ζοῦν ἐπί τῆς γῆς, καί συνεχίζουν νά μᾶς εὐεργετοῦν ἀκόμη κι ὅταν
φεύγουν ἀπ’ αὐτή τή ζωή.
Μή μένουμε, ὅμως, στίς διαπιστώσεις ὅτι,
ὁ κόσμος δέν εἶναι κοντά στό Θεό, οἱ ἄνθρωποι ἁμαρτάνουν ἀσύστολα
ἀπέναντι στό Θεό, οἱ κοινωνίες ἀποστατοῦν ἀπό τόν Θεό. Αὐτό εἶναι μία
πραγματικότητα. Ὅμως, ὁ καθένας μας εἶναι δυνατόν νά ἀποτελέσει
τροχοπέδη σ’ αὐτή τήν παράλογη συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι στόν
Θεό. Μπορεῖ νά ἐμποδίσει τήν κακία τοῦ διαβόλου, νά ἐπηρεάσει ὅλους
αὐτούς πού ἀποστατοῦν ἀπό τόν Θεό. Μπορεῖ νά ἀποτρέψει κάθε ἐπίθεση καί
καταστροφή δαιμονική. Πῶς; Γινόμενος ὁ ἴδιος ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος.
Ὁ ἅγιος εἶναι ἕνας πνευματικός κυματοθραύστης, ἐπάνω στόν ὁποῖο συντρίβονται τά κύματα τῆς μανίας τοῦ διαβόλου καί γλυτώνουν οἱ ἄνθρωποι. Εἶναι μία πνευματική ὀμπρέλα, πού προφυλάγει τούς ἀδύναμους ἀπό τό μῖσος καί τήν κακία τοῦ διαβόλου. Εἶναι μία πνευματική πηγή, πού ξεδιψᾶ καί ζωογονεῖ τόν κάθε ἕνα πού καταφεύγει σ’ αὐτόν. Εἶναι ἕνας πνευματικός φάρος, πού φωτίζει τά σκοτάδια τῶν κοινωνιῶν καί μποροῦν νά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τό σωστό καί τό λάθος.
Δέν ὑπάρχει ἄλλη λύση ἤ τρόπος
διαφυγῆς ἀπό τά ποικίλα δεινά, πού ἐπέρχονται ἕνεκα τῆς ἄδικης καί
ἀνήθικης καί ἁμαρτωλῆς στάσεώς μας πρός τόν Θεό.
Εὐτυχεῖς καί εὐλογημένες εἶναι οἱ κοινωνίες ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἁγίους μεταξύ τῶν μελῶν τους,
καί τούς ἀναγνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι καί καταφεύγουν σ’ αὐτούς σέ κάθε
δύσκολη περίσταση. Ἡ κάθε ἐποχή καί ἡ κάθε κοινωνία ἔχει ἁγίους. Κέρδος
μας εἶναι νά τούς ἀναγνωρίζουμε καί νά ἀκοῦμε τά ἔνθεα λόγια τους.
Πολυτιμότερο, ὅμως, εἶναι νά προσπαθήσουμε νά γίνουμε ἐμεῖς, ὅλοι μας, ἅγιοι. Νά γίνουμε μία κοινωνία ἁγίων,
γιά νά μπορεῖ νά ἐπαναπαύεται ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μας σέ ὅλους ἐμᾶς,
καί διά μέσου ἡμῶν νά διαχέεται ἡ ἀγάπη Του καί ἡ χάρη Του καί ἡ
εὐλογία Του σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Μέ πολλή ἐπιθυμία καί κάθε εὐχή
νά ἀγωνιζόμαστε γιά νά γίνουμε ἅγιοι
ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου
