Η φετινή έκθεση δεν παρουσίασε καμία παρθενογένεση. Τίποτε δεν έκανε τη μεγάλη διαφορά ή την εντυπωσιακή έκπληξη. Οι γενιές αλλάζουνε, οι ανάγκες αλλάζουνε, η οικονομία αλλάζει, ο κόσμος ολάκερος αλλάζει…αλλά η ελληνική γούνα, σταθερή, παραδοσιακά ίδια και απαράλλαχτη. Καμία «ανησυχητική» αλλαγή, καμία ρηξικέλευθη πράξη, καμία καινοτόμα ματιά ρε παιδί μου, εκεί…σταθερά, σε ακλόνητες ράγες σαν αυτές της σιδηροδρομικής γραμμής:
1. Παρακαταθήκες (No comment)
2. Εργολαβίες ρώσων με μειοδοτικούς διαγωνισμούς και παράδοξες διαδικασίες που καθιστούν οφειλέτη τον Έλληνα παραγωγό στο ρώσο εργοδότη, μετανάστευση εργατικού δυναμικού σε πόλεις του εξωτερικού (και αν όπως λέτε μέχρι στιγμής οι οικονομικοί μετανάστες είναι τεχνίτες χαμηλού επιπέδου, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, μετανάστες θα γίνουν όλοι οι γουνεργάτες)
3. Παντελής έλλειψη συνοχής και συντεχνιακής αντίληψης (ίσα ίσα που ο καθένας αισθάνεται κάτι σαν ηδονή όταν ο συνάδελφος του πάθει κάτι κακό)
4. Συστηματική αγνόηση των βασικών κανόνων του marketing τόσο σε ιδιωτικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Σε αυτό το σημείο για ακόμη μία φορά πρέπει να αναφερθεί ο ρόλος των συνδικαλιστών μας (Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου).
5. Προσανατολισμός προς την παραγωγή και τις πωλήσεις (δηλαδή τα πρώτα στάδια εξέλιξης της φιλοσοφίας του μάρκετινγκ) σε αντίθεση με ότι ισχύει εδώ και δεκάδες έτη στην παγκόσμια αγορά αναφορικά με κλάδους και επιχειρήσεις που σέβονται τον εαυτό τους (προσανατολισμός προς το marketing και την αγορά.)
Οι γουναράδες, παραμένουν σταθερά προσκολλημένοι σε μία κατηγορία μικρομεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων οι οποίες παρά τις ραγδαίες εξελίξεις που συντελούνται στο περιβάλλον τους, παραμένουν προσανατολισμένες απλά στις πωλήσεις. Καταλαβαίνετε τι συμβαίνει στην Καστοριά και το Βόιο; Η οικονομική ιστορία έχει κολλήσει στην βιομηχανική επανάσταση που ξεκίνησε στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και κορυφώθηκε κατά τον 19ο . Τότε που η ζήτηση ήταν μεγαλύτερη από την προσφορά και το μόνο μέλημα κάθε επιχείρησης ήταν η οργάνωση και η αύξηση μαζικής παραγωγής. Άντε και στην αγχωτική μαζική πώληση. Πρώτη ύλη, κεφάλαια, εργατικό δυναμικό, αγχωμένους πωλητές και…φύγαμε! Μάλιστα σε εκείνη την εποχή, στο τιμόνι κάθε επιχείρησης εγκαθίσταντο μέλη που προέρχονταν από τα τμήματα παραγωγής και οικονομικών και λίγο αργότερα από το τμήμα πωλήσεων.
Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Όχι μόνο σας θυμίζει αλλά το βλέπετε σήμερα και κάθε μέρα στην περιοχή μας αφού το μοντέλο που ισχύει είναι αυτό ακριβώς! Δώστε δέρματα, πολλά δέρματα, χιλιάδες δέρματα, εκατομμύρια δέρματα και ράψτε, ράψτε, ράψτε. Και μετά κλάψτε, κλάψτε, κλάψτε αγκαλιά με τα στοκ και τα χρέη.
Η συνέχεια στο oladeka.com
