Τὸν βλέπεις πόσο ἄγχεται καὶ ὑποφέρει, πόσο τὸν ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία σου, ἀκόμη καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχεις.
Μετέρχεται ὁτιδήποτε γιὰ νὰ πετύχει αὐτὸ ποὺ τοῦ καρφώθηκε ἐμμονικὰ στὸ νοῦ, χωρὶς νὰ λογαριάζει Θεό, ἄρα οὔτε καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ φθόνος δηλητηριάζει τὸν ἄνθρωπο.
Κι ἂν μὲν ὅταν φθονεῖς δέχεσαι τὴν ἀσθένειά σου καὶ τὴν ἑνώνεις μὲ τὴν ΚΡΑΥΓΗ στὸ Χριστό, εἶσαι σὲ καλὸ δρόμο.
Γιατί, φίλοι μου, Σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι ὁ ἀμετανόητος φθονερός, ὅσο κι ἂν προσπαθεῖ μὲ χαμόγελα καὶ ἐπιτήδευση νὰ κρύψει τὸ δράμα του, διαλύει τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο. Κανέναν ἄλλον!
ΠΡΟ-ΣΕΥ-ΧΗΗΗ!!!
