Οι επικριτικές φωνές στο Euroworking Group ήρθαν να θυμίσουν ότι η ελληνική οικονομία δεν παραμένει μόνο υπό επιτήρηση, αλλά και έχει ακόμη αρκετό δρόμο να καλύψει
Ο τρόπος που κυριάρχησαν άλλα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας, από τη Συμφωνία των Πρεσπών έως την ιδιαίτερη σχέση της κοινοβουλευτικής ομάδας των ΑΝΕΛ για τις γκαζόζες, έκαναν τα θέμα που αφορούν την οικονομία να μη βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Όμως η πρόσφατη συνεδρίαση του Euroworking Group ήρθε να θυμίσει ότι η ελληνική οικονομία παραμένει υπό αυστηρή επιτήρηση και ότι οι «θεσμοί» εξακολουθούν να έχουν τον τελευταίο λόγο παρά την τυπική έξοδο από τα μνημόνια.
Ενώ δηλαδή το πολιτικό προσωπικό (και μαζί δυστυχώς και τα μέσα ενημέρωσης) ασχολούνται με τις γκαζόζες του Φωκά και το χαλασμένο αμάξι του Παπαχριστόπουλου, στο μέτωπο της οικονομίας συμβαίνουν αξιοσημείωτες εξελίξεις.
Η ώρα της αξιολόγησης ξανά
Στην εποχή των μνημονίων ο ρυθμός της οικονομικής πολιτικής οριζόταν από τις περιοδικές αξιολογήσεις, από τις οποίες εξαρτιόταν και η καταβολή της εκάστοτε δανειακής δόσης. Οι αξιολογήσεις όριζαν το πεδίο έντονων διαπραγματεύσεων ανάμεσα στους θεσμούς και την ελληνικής κυβέρνηση και οδηγούσαν τελικά στα διαδοχικά κύματα μέτρων και μεταρρυθμίσεων.Κάπως έτσι είναι και τώρα τα πράγματα. Η τρέχουσα αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, που ορίζοντα έχει την έκθεση που αναμένονται για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας στο τέλος Φεβρουαρίου αλλά και το επόμενο Euroworking Group και την τελική γνώμη του Eurogroup της 11ης Μαρτίου, έχει δύο κρίσιμα επίδικα:
Το πρώτο είναι να εκτιμηθεί εάν η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει την απαραίτητη πρόοδο, έτσι ώστε να μπορέσει να προχωρήσει η ενεργοποιήσεων των ρυθμίσεων για το χρέος που συμφωνήθηκαν με το τέλος του «ελληνικού προγράμματος».
Το δεύτερο αφορά την πρώτη δόση επιστροφής κερδών των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες (ANFAs και SMPs), που μπορεί να φτάνουν και τα 600 εκατομμύρια ευρώ, ένα ποσό το οποίο η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται επειγόντως.
Τα ανοιχτά μέτωπα της αξιολόγησης
Η τρέχουσα αξιολόγηση έχει αρκετά μέτωπα ανοιχτά.Πρώτα από όλα, υπάρχει το ζήτημα του πώς θα αντιμετωπίσουν οι θεσμοί ορισμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η περίπτωση με την αύξηση του κατώτατου μισθού είναι από αυτή την άποψη πολύ χαρακτηριστική.
Παρότι η αύξηση του κατώτατου μισθού ήταν αναμενόμενη, εφόσον το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, όπως διαμορφώθηκε στην περίοδο των μνημονίων των επιτρέπει, όμως οι «θεσμοί» ανησυχούν μήπως η αύξηση 11% που αποφασίστηκε είναι πιο μεγάλη από τις αντοχές σημαντικού μέρους των επιχειρήσεων.
Αντίστοιχα, υπάρχει μεγάλη ανησυχία των «θεσμών» για την έκβαση των δικαστικών διεκδικήσεων για την καταβολή αναδρομικών σε συνταξιούχους και μισθωτούς γιατί θεωρούν ότι εκεί υπάρχει ο κίνδυνος δημοσιονομικού εκτροχιασμού.
Από εκεί και πέρα, η αξιολόγηση αφορά τον κατάλογο 16 προαπαιτουμένων που είχαν τεθεί εδώ και μερικούς μήνες. Αυτά περιλαμβάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους, την πλήρη στελέχωση της ΑΑΔΕ, την αντιμετώπιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες, την επέκταση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, η προώθηση των κεντρικών δημόσιων συμβάσεων στο χώρο της υγείας, οι παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων των τραπεζών, η πλήρης κατάργηση των capital controls, η προώθηση του ηλεκτρονικού συστήματος δικαιοσύνης, η στρατηγική για την πώληση του ποσοστού του ΤΧΣ στις ελληνικές τράπεζες, η επικαιροποίηση του κατώτατου μισθού, η ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων στην ενέργεια, η προώθηση του business plan του Υπερταμείου, η μεταφορά του ΟΑΚΑ στο υπερταμείο, η ολοκλήρωση των διαγωνισμών που «τρέχει» το ΤΑΙΠΕΔ και τα βήματα με τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, με κεντρική αιχμή το θέμα των γενικών γραμματέων των υπουργείων.
Η ανοιχτή πληγή των «κόκκινων δανείων» και ο φόβος για μια νέα ανακεφαλαιοποίηση
....Η συνέχεια in.gr
