Σάλτσμπουργκ: Η Ρώμη των Άλπεων
Εδώ, η κληρονομιά του Μότσαρτ μπλέκεται με design ξενοδοχεία και εστιατόρια με αστέρια Michelin. “Σε αυτά ακριβώς τα τραπεζάκια ολοκληρώθηκε σύμφωνα με τον θρύλο η “αγοραπωλησία” της ψυχής του Φάουστ στον Μεφιστοφελή”, μπορεί να σας πει κάποιος ντόπιος καθώς περνάτε έξω από το Stifskeller St. Peter.
Θα είστε περικυκλωμένοι από εκκλησίες: του Αγίου Πέτρου, την φραγκισκανική και τον καθεδρικό. Αλλά, η πόλη έχει έναν σύγχρονο ζωηρό-παγωμένο αυτές τις ημέρες αέρα- που σφύζει από ζωή. Ντόπιοι, αλλά και άνθρωποι που επέλεξαν την πόλη για μια καλύτερη ζωή γίνονται μια παρέα με τους φοιτητές που, όταν τελειώνουν οι παραδόσεις στα τρία πανεπιστήμια της πόλης, κάνουν κατάληψη στα café για ζεστή σοκολάτα, στρούντελ μήλου με κανέλα και, αργότερα, παγωμένη αυστριακή μπίρα Stiegl.
Αν δεν είναι χιονισμένη θα σας θυμίσει σίγουρα την Ρώμη. “Θέλω να ξαναχτίσεις την πόλη και να τη μετατρέψεις σε αλπική Ρώμη γεμίζοντάς τη με εκκλησίες και palazzi”, είναι η εντολή που έδωσε ο αρχιεπίσκοπος Wolf Dietrich von Raitenau –μισός Ιταλός γαρ– στον επίσης Ιταλό αρχιτέκτονα Vincenzo Scamozzi τον 17ο αιώνα”. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι το χειμώνα το Σάλτσμπουργκ είναι ιταλοκρατούμενο. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ευκατάστατοι και κυρίως νέοι κάτοικοι της βόρειας Ιταλίας γεμίζουν τα σοκάκια της πόλης και τις χιονοδρομικές πίστες της περιοχής. “Γι' αυτούς, το Σάλτσμπουργκ εξακολουθεί να είναι μια ειδυλλιακή ιταλική πόλη που με κάποιο τρόπο ξεγλίστρησε στις πλαγιές των αυστριακών Άλπεων.
Πάρτε το τελεφερίκ για να ανεβείτε στο ολόλευκο μεσαιωνικό κάστρο, φωλιασμένο σε λόφο 120 μέτρα πάνω από την πόλη. Περπατήστε ως την ανατολική πλευρά του κάστρου για να δείτε το παλαιότερο μοναστήρι της χώρας. Σε αυτό δίδαξε η πραγματική Μαρία της κινηματογραφικής Μελωδίας της Ευτυχίας και παντρεύτηκε τον καπετάνιο Georg von Trapp. Από το 1965 που γυρίστηκε η ταινία, το Χόλιγουντ έκανε τους πάντες να πιστεύουν ότι το Σάλτσμπουργκ είναι η πατρίδα των Ναζί και των καλογριών που τραγουδούν, θα σας πουν δυσαρεστημένοι οι ντόπιοι.
Το παρελθόν την πόλης μπλέκεται επιδέξια με το παρόν της αφού σε κάθε βήμα τα όρια ανάμεσα στους αιώνες γίνονται όλο και πιο θολά. Το Σάλτσμπουργκ μετρά αρκετούς αιώνες ζωής. Παρά την ομορφιά του, δεν είναι απλώς σκηνικό, μια βαρετή πόλη-μουσείο. Η κλασική μουσική και οι θεατρικές παραστάσεις ακόμα αντηχούν στα μεσαιωνικά σοκάκια. Για να ανακαλύψετε το κέντρο της πόλης περιμένετε να νυχτώσει πρώτα. Κι αυτό γιατί το μικροσκοπικό Σάλτσμπουργκ δέχεται την ίδια αναλογία τουριστών ανά κάτοικο με τη Βενετία ή τη Φλωρεντία. Το βράδυ είναι η ώρα που το κέντρο της πόλης ησυχάζει, τα μπαρόκ κτίρια παύουν να είναι τουριστικές ατραξιόν και ολόκληρη η πόλη λάμπει στο φως του φεγγαριού. Η βόλτα αυτή θα είναι διαφορετική από οποιοδήποτε άλλη έχετε κάνει. Κι αυτό γιατί συνοδεύεται ανελλιπώς από τους ήχους της μουσικής του Μότσαρτ. Επαγγελματίες μουσικοί και φοιτητές δίνουν αυτοσχέδιες συναυλίες στα στενά σοκάκια του Altstadt, της παλιάς πόλης δηλαδή, όπου είναι συγκεντρωμένα και τα περισσότερα αξιοθέατα. Αυτή είναι η πραγματική κληρονομιά του Μότσαρτ.
