Η ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΟΥΝΟΠΟΙΩΝ
Κάθε φορά που υπήρχε κινητικότητα με «ακτιβιστές» antifurs, η Ελληνική γουνοποιία «αγρόν ηγόραζε». Από τη δεκαετία του 1990 το antifur κίνημα οργίαζε αλλά η Ελληνική γουνοποιία από τότε παραμένει «μαλωμένη» με το marketing και την επικοινωνία. Και όχι μόνο με αυτά, αλλά και με την εγρήγορση, την συνεννόηση, την ανταλλαγή απόψεων – γνώσης και τη λήψη αποφάσεων για συντονισμένες δράσεις.
Το μόνο που συνεχίζει να…ηδονίζει τους περισσότερους του κλάδου είναι οι τιμές των δερμάτων, οι μεγάλες παραγωγές που καταλήγουν στοκ ή παρακαταθήκες, τα καμάκια, η κατάληψη οφιτσίων στα συνδικαλιστικά όργανα και βέβαια, το ιερό δισκοπότηρο: Οι εκθέσεις! Αυτό μάθαμε κατά τη περίοδο της χούντας και μάλιστα με τον βούρδουλα, αυτό μας έμεινε και μετά από αυτήν. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο της γούνας, μόνο οι εκθέσεις με ότι είδους πανήγυρη συνεπάγονται αυτές.
Χθες ένας φίλος γουνοποιός μου είπε τα εξής:
«Αν δεις το πραγματικό πρόσωπο όλων μας, θα διακρίνεις μόνο θλίψη. Είμαστε όλοι στοιχισμένοι και ο πρώτος κοιτά τον τοίχο. Όταν γίνει το μπαμ με τα δάνεια, ο πρώτος θα σκάσει με θόρυβο τα μούτρα του στον τοίχο. Και μετά σαν καραμπόλα θα χτυπά ο ένας μετά τον άλλον με τη σειρά. Έτσι όπως στο λέω, σαν τροχαίο – καραμπόλα! Μου μετέφερε ένας συνάδελφος μια συζήτηση που είχε με τον φοιτητή γιο του. Το παιδί μου, λέει, σπουδάζει πρωτοετής marketing και business σε Αγγλικό πανεπιστήμιο. Ξέρεις τι μου είπε κάποια στιγμή; Τι; του λέω…Μπαμπά, (μου μιλούσε και λίγο φοβισμένο για την αντίδραση μου σε αυτό που ήθελε να μου πει), …μέσα σε αυτόν τον πρώτο χρόνο μάθαμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα…Σε ένα χρόνο όμως όπως καταλαβαίνεις, αποκτάς κάποιες βασικές γνώσεις, αλλά αυτά τα λίγα που διδάχτηκα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, προσπάθησα να τα αντιπαραβάλλω με αυτά που ζω και μαθαίνω τόσα χρόνια στην Καστοριά σε ότι έχει να κάνει με το πως δουλεύει ο κλάδος της γούνας. Και ξέρεις τι συμπέρασμα έβγαλα; – Τι; Τον ρωτάω… Ότι ρε μπαμπά, οι γουναράδες δεν κάνετε λάθος σε κάτι μεμονωμένα…κάνετε λάθος τα πάντα! Όλα λάθος!»
Το σοκ του πατέρα βέβαια γρήγορα θα ξεπεραστεί με την τιτάνια ισχύ της αμείλικτης καθημερινότητας. (τι να μας πει τώρα το παιδί, αν δεν ήταν ο μπαμπάς να πλερώνει, θα μπορούσε τώρα να πουλάει επιστημονικές εξυπνάδες;)
Με αυτή την καθησυχαστική σκέψη, ο πατέρας θα επέστρεφε στο ντεζιάκι, ή θα σήκωνε το κινητό και θα μιλούσε με κάποιον Ρώσο πελάτη που θα του ζητούσε ακόμη πιο χαμηλές τιμές, φασόν και παρακαταθήκες (πόσο σου είπε ο τάδε; Πιο κάτω εγώ!). Έτσι το πιο πιθανό θα είναι να κάνει πίσω ο φοιτητής και ή θα το παιρνε απόφαση ότι η γούνα είναι εξωγήινο προϊόν που δεν υπόκειται σε κανένα μάρκετινγκ (ποιος είναι αυτός ο μάρκετινγκ, τον ξέρει η μάνα του;) με αποτέλεσμα να ακολουθήσει και αυτός τις παραδοσιακές λογικές του γκουρού μπαμπά, ή με βαριά καρδιά θα το παιρνε απόφαση ότι ο κλάδος αυτός δεν είναι για εκείνον. Άρα, θα έψαχνε με την πρώτη ευκαιρία να γίνει κάτι άλλο όταν θα αποφοιτούσε και να βρει την τύχη του σε κάποιο άλλο επαγγελματικό πεδίο.
Άρα, άλλος ένας λιγότερος στη γούνα. Κάπως έτσι συνεχίζουμε εδώ και χρόνια. Το δείχνουν και οι στατιστικές:
Διαχρονική εξέλιξη και πορεία των Μ.Μ. επιχειρήσεων Γουνοποιίας – Απασχόληση
Το 1990 οι εργαζόμενοι ήταν 20.886 ενώ το 2015 απέμειναν μόνο 707!
Όλα αλλάζουν, εκτός από την νοοτροπία μας!
Κόντρες, μικροπολιτική, ιδιοτέλεια, κλίκες, πληρωμένα ρεπορτάζ σε
παπαγαλάκια για να μοιράζουν ηρεμιστικά διθυραμβικά άρθρα για τις
επιτυχίες του τάδε προέδρου ή του δείνα παράγοντα και «όπιο» στο λαό για
να μην μπορεί να αντιδράσει…Έρευνα – Τι είναι αυτό; Συνεργασία; –
Εμείς με αυτούς; Σε μια περιοχή λίγων δεκάδων χιλιάδων κατοίκων!
Συμπόρευση; – Ο καθένας τον κ@λο του! Κοινές δράσεις; – Ο καθένας το
ταμείο του! Ποιο ταμείο βρε που να σας πει ο παπάς στο αυτί κι διάκος
στο κεφάλι!!! Ποιο ταμείο που σε λίγο θα ψάχνουμε όλοι μαζί το…φιλόπτωχο ταμείο! Δεν βλέπετε ότι το τέλος είναι εδώ; Δεν βλέπετε τον τοίχο που ξεπροβάλλει μπρος στη μούρη σας; Πότε θα ξυπνήσετε; Όταν τα δάνεια σας θα δοθούν σε ξένα funds
και ο νέος ιδιοκτήτης της εταιρίας σας θα έρθει ένα πρωί και θα σας
πει: Μη αγχώνεστε κύριοι, θα συνεχίσετε να δουλεύετε σε αυτό το μαγαζί,
αλλά όχι σαν μαγαζάτορες, σαν εργαζόμενοι δικοί μου. Γιατί το μαγαζί το πήρα ΕΓΩ απ τις τράπεζες! Και αφού δεν σας έκοβε τόσα χρόνια ως μέτοχοι, δουλέψτε τώρα σαν εργάτες να πάμε μπροστά! Σας φαίνεται αστείο; Οκ….
Και εντωμεταξύ, o Marco Bizzarri (CEO της Gucci) η Donatella Versace, η Stella McCartney, ο Armani, ο Hugo Boss, ο Tommy Hilfiger ο Calvin Klein, ο Michael kors κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους.
Διαβάστε την συνέχεια στο άρθρο του Πέτρου Σμιξιώτη στο oladeka.com
