Υπάρχει ένα μικρό νησί στο πλανήτη που ο δημιουργός το προίκισε με τόση ομορφιά ώστε να μας κάνει να ξεχνάμε τα πάντα και να μην ανησυχούμε για τίποτα.
Έχουμε πετάξει από την Αθήνα για την πρωτεύουσα της Τανζανίας, από το λιμάνι του Νταρ Ελ Σαλάμ περιμένουμε στην ουρά για να μπούμε σε ένα σκουριασμένο φέρι μποτ που θα μας μεταφέρει στη Ζανζιβάρη. Μαζί μας περιμένουν ντόπιοι ντυμένοι με μακριές κελεμπίες σε ζωηρά χρώματα, μέλη της φυλής των Μασάι που μεταφέρουν έργα τους στο νησί για να πουλήσουν στις υπαίθριες αγορές του, καμένοι από τον ήλιο τουρίστες με τεράστιους σάκους στη πλάτη που έχουν μόλις επιστρέψει από σαφάρι στην γειτονική Κένυα. Σε λιγότερο από δυο ώρες έχουμε ήδη προσεγγίσει το λιμάνι της Ζανζιβάρης.
Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα νησιών στον Ινδικό Ωκεανό 25–50 χλμ. στα ανοικτά των ακτών της Ανατολικής Αφρικής. Σήμερα ανήκει στη Τανζανία. Αποτελείται από πολυάριθμα μικρά νησιά και δύο μεγάλα: την Ουνγκούτζα (είναι το μεγαλύτερο και ανεπίσημα ονομάζεται από πολλούς 'Ζανζιβάρη'), και τη νήσο Πέμπα. Καθώς το φέρι μποτ σχίζει τα πιο πρασινογάλαζα νερά που έχουμε δει ποτέ, το νησί μοιάζει σπαρμένο από πανύψηλους φοίνικες. Το φως του ήλιο είναι πιο δυνατό, σχεδόν σε τυφλώνει. Είναι το λευκό από την άμμο στις παραλίες λένε οι ντόπιοι που κάνει το φως του ήλιου πιο δυνατό. Από τη στιγμή που κάποιος τακτοποιηθεί στο ξενοδοχείο του…τότε όλα μοιάζουν μαγικά. Δεν ξέρει κανείς τι να πρωτοθαυμάσει. Σε ποια παραλία να ξεχαστεί για ώρες μέχρι να πεινάσει. Σε ποιο φοίνικα να απλώσει την αιώρα του και ποιο σοκάκι να επιλέξει για να εξερευνήσει την Στόουν Τάουν.
Η Στόουν Τάουν ή αλλιώς η Πέτρινη Πόλη είναι η παλιά πόλη του νησιού. Είναι η μοναδική ιστορική πόλη της Ανατολικής Αφρικής που είναι κατοικήσιμη όπως ακριβώς και δύο αιώνες πριν. Σε κάθε της στενό είναι εμφανείς οι επιρροές από τους διάφορους κατακτητές της. Η αρχιτεκτονική της είναι ένας γοητευτικός συνδυασμός αραβικών, περσικών, ινδικών και αφρικανικών επιρροών. Σε κάποια από το δρομάκια είναι ακόμη έντονη η μυρωδιά από το γαρύφαλλο. Τον 19ου το νησί παρήγαγε τη μεγαλύτερη ποσότητα από το συγκεκριμένο μπαχαρικό παγκοσμίως. Ακόμη και σήμερα, σε υπαίθριους πάγκους πωλείται μαζί με άλλα παράξενα αρωματικά στα παζάρια σε όλο το νησί.
Πέρα από τη Πέτρινη Πόλη συναντούμε απέραντες λευκές αμμουδιές, τροπικά δάση, καλύβες χτισμένες πάνω στους βράχους εκεί που σκάει το κύμα και ντόπιους που περπατούν νωχελικά κάτω από το πιο καυτό ήλιο. Αργά, ποτέ δεν βιάζονται. Τη φιλοσοφία της ζωής του μπορεί να την καταλάβει κανείς καλύτερα στις υπαίθριες αγορές. Εκεί στέκονται όλο χαμόγελο μπροστά στους πάγκους τους. Μας παρουσιάζουν με υπομονή τη πραμάτεια τους μιας και καταλαβαίνουν ότι κάποια από τα φρούτα, τα μπαχαρικά και τα ψάρια τους δεν θα τα έχουμε ξαναδεί στη ζωή μας.
Εκεί μαθαίνουμε για το Hakuna Matata και τι σημαίνει. Στα σουαχίλι πάει να πει «Μην Ανησυχείς, όλα τα πάνε καλά». Είναι από τις πιο διεθνώς εκφράσεις των ντόπιων που έχει καταλήξει σχεδόν σαν χαιρετισμός. Μέσα σε αυτές τις δυο λέξεις έχει συγχωνευτεί η φιλοσοφία τους στην οποία έχουν βρει το μυστικό της ευτυχίας. Δεν ανησυχούν για τίποτα. Πως θα μπορούσαν άλλωστε με τόσο ομορφιά τριγύρω.
Βέβαια δεν ήταν πάντα έτσι και αυτό φαίνεται ακόμη από το όνομα του νησιού. Πήρε το όνομα του από την περσική λέξη Zangh που σημαίνει νέγρος και το bar που σημαίνει ακτή, η «Ακτή των Νέγρων, δηλαδή. Στο λιμάνι της το 19ο και 20ο αιώνα λειτουργούσε ένα από τα μεγαλύτερα σκλαβοπάζαρα του πλανήτη. Υπάρχουν ακόμα υγρά υπόγεια στη Στόουν Τάουν που οι πόρτες παραμένουν ερμητικά κλειστές από τότε. Οι ντόπιοι φοβούνται να τις ανοίξουν για να μην απελευθερωθούν λένε τα πνεύματα που τα στοιχειώνουν. Χιλιάδες αιχμάλωτοι ζούσαν εκεί φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες περιμένοντας να τους αγοράσουν.
Σήμερα, το μόνο που έχει απομείνει από εκείνη την εποχή είναι το παλιό σκλαβοπάζαρο στο λιμάνι που θα είναι εκεί για να θυμίζει το πόνο χιλιάδων ανθρώπων. Κάποιοι από τους απόγονους αυτών σήμερα υποδέχονται ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο με το πιο μεγάλο και αθώο τους χαμόγελο.
arttravel.gr
