Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ 2018
Πρός τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Μητροπόλεως μας.
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί.
Μέ τήν ἀγάπη καί τήν χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ διαβήκαμε καί πάλι τό κατώφλι τοῦ νέου Χρόνου. Ὁ νέος ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, δηλαδή μία ἀκόμη περίοδος πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ χαρίζει σέ ὅλους μας, εἶναι ἤδη ἐπί θύραις.
Αὐθόρμητες εἶναι οἱ εὐχές στά χείλη ὅλων μας ὥστε ὁ νέος αὐτός χρόνος νά εἶναι εἰρηνικός καί σωτήριος. Νά ἔλθει καί στίς ψυχές μας καί στόν κόσμο μας ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα, καί ἡ εὐχή μας εἰς τόν ποιητήν τῶν αἰώνων καί Δεσπότη τοῦ σύμπαντος κόσμου νά εὐλογήσει τήν ἐνιαύσιον αὐτήν περίοδον.
Ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος εἶναι οἱ βασικές συντεταγμένες τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ὅλα μέσα στόν χῶρο καί τόν χρόνο τά κατανοοῦμε. Τό «ποῦ» καί τό «πότε» σημαδεύουν ὅλα τά γεγονότα τῆς ζωῆς μας. Εἴμαστε δεμένοι μέ τόν χῶρο καί τόν χρόνο. Ζευγμένος στόν ζυγό τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου ὁ ἄνθρωπος σύρει τήν οἰκουμένην. Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό τραγικό καί πιό θλιβερό ἀπό τό ἀνθρώπινο γένος ζευγμένο στόν χῶρο καί τό χρόνο. Σύρει τόν χρόνο χωρίς νά γνωρίζει οὔτε τήν φύση του, οὔτε τό νόημα του, οὔτε τόν σκοπό του. Σύρει καί τόν χῶρο, ἀλλά οὔτε αὐτοῦ γνωρίζει τήν φύση, τό νόημα καί τόν σκοπό. Τό ἄσκοπο στήν ὑπηρεσία τοῦ παραλόγου. Συναγωνίζεται τό ἄσκοπο μέ τό παράλογο καί τόν ἀγῶνα κερδίζει πάντα τό τραγικό.
Ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος εἶναι στήν πραγματικότητα ἡ φυλακή μέσα στήν ὁποία ζοῦμε. Ταυτόχρονα καί ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος ξέρουμε ὅτι ἔχουν τέλος. Τόσον ὁ χρόνος τοῦ σύμπαντος, ὅσον καί ὁ χρόνος τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν ἕνα ὁριστικό τέλος καί κάθε καινούριος χρόνος εἶναι ἕνα ἀκόμη βῆμα πρός αὐτό τό τέλος.
Τό ὑπαρξιακό ἐρώτημα πολλῶν ἀνθρώπων, γιά τήν ἀκρίβεια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, εἶναι τό τί ὑπάρχει μετά τό τέλος καί τοῦ προσωπικοῦ μας χρόνου, ἀλλά καί τοῦ σύμπαντος. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς λέγει ὅτι μετά ἀπό αὐτό τό τέλος καί τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου «καινούς οὐρανούς καί καινούρια γῆ προσδοκῶμεν» δηλαδή περιμένουμε καινούριους οὐρανούς καί καινούρια γῆ καί αὐτό τό ὀφείλουμε στόν Χριστό μας πού μπῆκε καί στό χῶρο καί στό χρόνο τῆς ζωῆς μας καί ἐπιζητεῖ νά μπεῖ καί στόν προσωπικό μας χῶρο καί χρόνο.
«Ἰδού ἔστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω». Νά στάθηκα μπροστά στήν πόρτα καί κρούω. Ἐάν κανένας ἀκούσει τήν φωνή μου καί ἀνοίξει τήν πόρτα θά μπῶ εἰς αὐτό καί θά δειπνήσω μαζί του καί αὐτός μέ μένα καί θά κατοικήσω εἰς αὐτόν», μᾶς λέγει ὁ Χριστός στήν Ἀποκάλυψη, ( Ἀπ. γ΄20).Κάθε ἀρχή λοιπόν ἑνός νέου χρόνου ὁ Χριστός ξανακτυπᾶ τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας καί ἀναμένει. Ἡ πόρτα τῆς καρδιᾶς μας εἶναι ἡ μοναδική πόρτα πού δέν ἀνοίγει ἀπ’ἔξω. Ἀνοίγει μόνο ἀπό μέσα καί αὐτό εἶναι ἀπόλυτη προσωπική μας εὐθύνη.
Ζοῦμε, ἀγαπημένοι μου ἀδελφοί, σέ ἕνα ταραγμένο κόσμο. Σέ μιά ἐποχή δύσκολη. Ἡ πεῖρα μας μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι παρά τίς εὐχές πού δίνουμε, ὁ νέος χρόνος δέν θά εἶναι καλύτερος ἀπό αὐτόν πού ἔφυγε. Παντοῦ πόλεμοι καί ἀκοές πολέμων, παντοῦ ἔριδες, διχόνοιες καί κακίες, παντοῦ ταραχή πρῶτα στίς ψυχές μας, στά σπίτια μας μετά, στόν κόσμο μας. Ἔχουμε πλέον πεισθεῖ ὅτι κάθε πέρυσι καί καλύτερα.
Ὅμως καί ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος εἶναι πράγματα οὐδέτερα καί προφανῶς δέν εἶναι μαγικά. Τό περιεχόμενο καί στόν χῶρο καί στόν χρόνο τό δίνουμε ἐμεῖς. Τήν προκοπή ἤ τήν ἀποτυχία μας τήν ἑτοιμάζουμε μόνοι μας. Ὁ τῶν αἰώνων ποιητής καί δεσπότης δέν εἶναι μόνον ὁ δημιουργός καί κυβερνήτης τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου, ἀλλά καί ὁ προνοητής. Ἡ σχέση τοῦ καθενός μέ τόν Χριστό μᾶς διαμορφώνει καί μᾶς ὁρίζει. Ὁ μοναδικός τρόπος νά ζήσεις στόν χῶρο τῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ πιό κρίσιμη στιγμή τοῦ χρόνου εἶναι ὅταν ὁ Χριστός κτυπᾶ τήν πόρτα σου καί ἀκόμη περισσότερο ὅταν θά τήν κτυπήσει γιά τελευταία φορά. Εἶναι ἡ στιγμή πού θά κριθεῖ ὅλη ἡ ζωή μας καί ὅλη ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς μας. Ὁ Χριστός ὅμως μέ τήν ἐνανθρώπηση Του μπῆκε καί στό χῶρο μας καί στόν χρόνο μας καί τούς ἔδωσε νόημα. Χάρις στό Χριστό ὁ κόσμος αὐτός εἶναι ἕνας πρόλογος γιά τόν ἄλλο. Ὁ χρόνος εἶναι ἕνα προοίμιο γιά τήν αἰωνιότητα. Ἡ ἐπίγειος ζωή εἶναι μιά προετοιμασία γιά τήν αἰώνια ζωή. Τό ἐπίγειο ἀγαθό εἶναι ἡ ἀπαρχή τοῦ αἰώνιου ἀγαθοῦ. «Δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σεέ καταστήσω. Εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου» (Ματθ. 25, 21-23)
Τό ξεκίνημα λοιπόν ἑνός ἀκόμη χρόνου ἄς μήν τόν ἀντιμετωπίσουμε ἐπιπόλαια ἤ χαζοχαρούμενα, ἀλλά ἄς διερωτηθοῦμε ἄν ὁ Χριστός εἶναι μέσα στό χρόνο τῆς ζωῆς μας, ἄς διερωτηθοῦμε ἄν τοῦ ἔχουμε ἀνοίξει τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας, ἄν ὁ Χριστός ζεῖ μέσα στό σπίτι μας.
Εὐχόμενος ὁ νέος χρόνος νά γίνει καιρός τῆς σωτήριας συνάντησης μας μέ τόν Χριστό, διατελῶ ,
Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ὁ Ἐπίσκοπος Σας
Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος
Aγιος Δημήτριος Σιάτιστας
