35 χρόνια ιερωσύνης του πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Λ. Βασιλείου, της ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας

Την Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017, ο προϊστάμενος της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Λ. Βασιλείου, συμπλήρωσε 35 χρόνια ιερωσύνης.

Όπως ανήγγειλε στο εκκλησίασμα, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής, «το μόνο το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι, να ευχαριστήσουμε τον Άγιο Τριαδικό Θεό. 

Σήμερα το βράδυ, θα ήθελα, όπως είχε γίνει και εκείνη την πρώτη φορά αγρυπνία στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου, όταν έγινε η χειροτονία μου εις διάκονο, να κάνουμε αγρυπνία στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής να ευχαριστήσουμε τον Θεό, για τα 35 χρόνια της ιερωσύνης που μου έχει χαρίσει».

Έτσι, το βράδυ της Κυριακής τελέστηκε Ιερά Αγρυπνία στον ιστορικό Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής από τον π. Βασίλειο και τον συνεφημέριό του π. Νέστορα. Στο ψαλτήρι έψαλε ο Ιερέας π. Ιωάννης Δουγαλής με τους ιεροψάλτες κ. Ναούμ Πανυτσίδη, Νικόλαο Καρακουλάκη και Ιωάννη Τσιαούση, ενώ ο Ιερέας π. Μιχαήλ Τολιόπουλος συμπροσευχήθηκε μέχρι την ακολουθία του Όρθρου. Κατά την αγρυπνία συμμετείχαν προσευχόμενοι πολλοί εκ των πιστών της Ενορίας.

Στο τέλος της αγρυπνίας, ο π. Βασίλειος στο σύντομο κήρυγμά του ανέφερε ότι, «Αν θέλει κάποιος να ζήσει την πίστη την χριστιανική, την πίστη στον Ιησού Χριστό, πρέπει να την ζει ολοκληρωτικά. Δηλαδή αν είναι να κάνει 100 πράγματα, πρέπει να τα κάνει και τα 100. Αν είναι να κάνει 1.000, πρέπει να τα κάνει και τα 1.000. Και ένα να λείπει, υπάρχει μία ανοστιά. Δηλαδή, είναι κάτι που δεν είναι το τέλειο, το νόστιμο. Θέλω να πω ότι, όσα λέει η Αγία Γραφή, πρέπει όλα να τα τηρήσουμε. Πρέπει όλα να προσπαθήσουμε να τα κάνουμε πράξη. Ίσως γι’ αυτό μας φαίνεται άνοστη η χριστιανική ζωή, μας φαίνεται δύσκολη η χριστιανική ζωή, ότι δεν έχει και τόσο νόημα, επειδή επιλέγουμε «ότι καλύτερο». Να κάνω, δηλαδή, δυο – τρία – πέντε πράγματα. Επιλέγοντας δυο – τρία – πέντε πράγματα, δεν επιλέγουμε το όλο. Και το όλο, είναι η όλη προσωπικότητα του Ιησού Χριστού. Ότι, πρέπει να φτάσουμε, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «εις το μέτρον του πληρώματος της ηλικίας του Ιησού Χριστού». Δηλαδή, να είναι πλήρες το όνομα του Ιησού Χριστού. Αν έχουμε ένα μέρος του Ιησού Χριστού, θα λέμε τι είναι αυτό; Γιατί είναι αυτό; Αν κρατήσουμε, δηλαδή, μόνο το Σταυρό, δεν γίνεται, θα τον αφήσουμε τον χριστιανισμό, είναι βαρύς. Αν κρατήσουμε μόνο την Ανάσταση, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Πώς θα αναστηθούμε αν δεν πεθάνουμε;

Άρα, νομίζω καταλάβατε ότι, πρέπει όλα όσα μας λέει ο Χριστός, πρέπει να τα κάνουμε πράξη, για να έχουμε αυτή τη χαρά, αυτήν τη νοστιμιά της χριστιανικής ζωής.

Ένα άλλο είναι το εξής, που έχω παρατηρήσει. Είναι φανερό ότι δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα πράξη. Προσπαθούμε αλλά δεν μπορούμε. Όχι μόνο δεν κάνουμε αυτά που μπορούμε, αλλά κάνουμε και τα αντίθετα απ’ αυτά τα οποία πρέπει να κάνουμε. Δηλαδή, αμαρτάνουμε απέναντι στον Θεό. Οπότε, τι θα γίνει; Θα τηρήσουμε αυτόν τον λόγο τον οποίο είπε ο Ιησούς Χριστός, όταν ξεκίνησε το κήρυγμά του. Και αυτή είναι η αρχή του κηρύγματος του Ιησού Χριστού. Ποια ήταν η αρχή; «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η Βασιλεία των ουρανών». Δηλαδή να μετανοούμε. Δεν μπορέσαμε να πετύχουμε κάτι; κάναμε κάποια λάθη; πολλά λάθη; Να μετανοήσουμε. Ξαναπέσαμε; Πάλι να μετανοήσουμε. Βλέπετε ότι, το κήρυγμα των προφητών ήταν η μετάνοια. Το κήρυγμα του Προδρόμου του Ιησού Χριστού, του Αγίου Ιωάννου, ήταν πάλι η μετάνοια. Δηλαδή, η ζωή μας, να είναι ζωή μετανοίας.

Αλλά η ιστορία της Εκκλησίας μας, οι Άγιοι Πατέρες, μας λένε και κάτι άλλο. Καλό είναι να τα κάνουμε όλα, καλό είναι και να μετανοούμε, αλλά καλύτερο είναι να μην κάνουμε τα λάθη. Αν δεν κάνουμε τα λάθη, είναι σαν να βαδίζουμε το δρόμο  του «καθ’ ομοίωσιν». Γεννηθήκαμε, είμαστε «κατ’ εικόνα Θεού» πλασμένοι, και οδηγούμαστε προς το Θεό, προς τον Ιησού Χριστό. Μόλις κάνουμε μία αμαρτία ή περισσότερες αμαρτίες ή κατ’ επανάληψη τις ίδιες αμαρτίες, όχι μόνο δεν προχωρούμε μπροστά, όχι μόνο δεν σταματούμε εκεί που βρισκόμαστε, αλλά πηγαίνουμε προς τα πίσω.      

Κι έτσι, ο δρόμος ο οποίος είναι για να φτάσουμε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, να φτάσουμε στη Βασιλεία του Θεού, δεν θα τελειώσει καμία φορά. Και να το ξέρουμε ότι, όλα τα χρόνια που θα μας δώσει ο Θεός, χρειάζονται, χωρίς να χάσουμε χρόνο, να βαδίσουμε αυτόν τον δρόμο. Αν εγώ χάνω χρόνο, και χάνω δυνάμεις, και λοξοδρομώ, και ο χρόνος περάσει, και είμαι ακόμη στο 1/10 ή στο 1/100 του δρόμου, πότε θα συμπληρώσω το υπόλοιπο, ώστε να φτάσω στη Βασιλεία του Θεού; Άρα πρέπει να σταματήσουμε να αμαρτάνουμε. Αυτό, και εύκολο είναι, και δύσκολο είναι. Αν δεν θέλουμε, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν θέλουμε, είναι πάρα πολύ εύκολο. Λέμε στο Θεό, «Θεέ μου, εγώ δεν θέλω να κάνω αυτή την αμαρτία». Αφού θα το πούμε, θα μας δώσει τη δύναμη να μην την κάνουμε αυτήν την αμαρτία. Αν το δει μέσα μας, ο Χριστός, ότι πραγματικά δεν την θέλουμε αυτή την αμαρτία, από εκείνη την στιγμή θα κοπεί.     

Οι αμαρτίες που διαπράττουμε, είναι οι τρύπες, οι λακκούβες, που μας ανοίγει ο διάβολος στον δρόμο μας, για να πέσουμε μέσα. Πέφτουμε μέσα και αντί να πάμε μπροστά, χάνουμε τον χρόνο μας, γυρνάμε πίσω. Οπότε, μας συμφέρει να αμαρτάνουμε; Δεν μας συμφέρει, αγαπητοί μου, να αμαρτάνουμε.

Ας ξεκινήσουμε από σήμερα έναν καλύτερο αγώνα. Και κάθε σήμερα να λέμε, από σήμερα θα ξεκινήσω αυτόν τον αγώνα. Και να μην αμαρτάνω. Και να μετανοώ. Και να έχω πάρει τη απόφαση να τηρήσω όλα όσα θέλει ο Θεός, ολόκληρο το θέλημα του Θεού. Για να δούμε κάποια στιγμή, άσπρη μέρα στον εαυτό μας. Να δούμε μία χαρά. Να δούμε μια νοστιμιά, στη ζωή μας την χριστιανική».