Ένα κάθε μήνα του πατρός Βασίλειου Λ. Βασιλείου

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει καί τιμᾶ αὐτόν τόν μήνα τά γενέθλια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γιά νά γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεως κάποιου προσώπου, σημαίνει ὅτι αὐτό εἶναι μέγιστο πρόσωπο,  εἶναι ὑψηλό, εἶναι τεράστιο. Θά πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι μόνο τρία πρόσωπα ἡ Ἐκκλησία μας τά γιορτάζει κατά τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς τους. Ὅλους τούς ἄλλους ἁγίους τούς γιορτάζει κατά τήν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς τους, ἡ ὁποία εἶναι ἡ γενέθλιος ἡμέρα τους στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τά τρία αὐτά πρόσωπα εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ἡ Θεοτόκος μητέρα του καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννήθηκε γιά νά μᾶς σώσει. Ἡ Θεοτόκος Μαρία γεννήθηκε, γιά νά φέρει τόν σωτήρα Χριστό στήν ἀνθρωπότητα καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος γεννήθηκε, γιά νά φανερώσει τόν σωτήρα Χριστό. Ἄν ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μέγιστο, πού μπόρεσε νά προσφέρει ἡ ἀνθρώπινη φύση διά τῆς Θεοτόκου, ἡ ὑπόδειξη καί ἡ φανέρωση τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ εἶναι ἐξ’ ἴσου μέγιστο γεγονός καί μέγιστη προσφορά, πού ἔκανε ὁ Ἰωάννης πρός τήν ἀνθρωπότητα. Γι’ αὐτόν τόν λόγο ἡ Ἐκκλησία μας χαίρεται καί γιορτάζει αὐτά τά πρόσωπα, καί κατά τήν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς τους.

Ὁμιλώντας κάποτε ὁ Ἰησοῦς Χριστός πρός τούς Ἰουδαίους, εἶπε γιά τόν Ἰωάννη: «Ἀλήθεια σᾶς λέω, μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού γεννήθηκαν ἀπό γυναῖκες, δέν ὑπάρχει μεγαλύτερος ἀπό τόν Ἰωάννη τόν Βαπτιστή».

Ὅμως, ἄν ὁ Ἰωάννης ὑπῆρξε ὁ μεγαλύτερος τῶν ἀνθρώπων, ἄραγε ποιοί ἦταν οἱ γονεῖς του; Πῶς ζοῦσαν; Τί ἦταν αὐτό πού τούς κατέστησε, τούς ἀξίωσε νά γίνουν οἱ γονεῖς τοῦ σπουδαιοτέρου ἀνθρώπου τῆς γῆς, ὅλων τῶν ἐποχῶν;

Ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό Εὐαγγέλιό του, μέσα σέ μία φράση μᾶς ζωγραφίζει αὐτά τά ὑπέροχα πρόσωπα, τόν Ζαχαρία καί τήν Ἐλισάβετ, τούς γονεῖς τοῦ Προδρόμου. «Ἦσαν» γράφει «δίκαιοι ἀμφότεροι, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενοι ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καί δικαιώμασι τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι.» Ἦταν δίκαιοι, ἐνάρετοι, γεμάτοι ἀρετές, εἶχαν ὅλες τίς ἀρετές, ἦταν εὐσεβεῖς ἄνθρωποι, ἦταν πνευματικοί ἄνθρωποι, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Ἀμφότεροι, δηλαδή, καί οἱ δύο, ὄχι μόνο ὁ ἕνας ἀλλά καί οἱ δύο. Καί συφωνοῦσαν καί οἱ δύο σέ ὅλα, πρῶτα στά πνευματικά καί μετά στά ὑπόλοιπα. Ἀκολουθοῦσε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Δέν διαφωνοῦσαν. Συμφωνοῦσαν! Ὁ σύζυγος καί ἡ σύζυγος. Ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα. Ἡ συμφωνία εἶναι μία ἔννοια ξεχασμένη, παραπεταγμένη. Γιατί; Ἐπειδή, λένε, δείχνει «καταπίεση»! «Ἔχω γνώμη, θά κάνω τό δικό μου», λέγει ὁ ἕνας. «Καί ποιός εἶναι ὁ ἄλλος, γιά νά συμφωνήσω»; λέγει ὁ ἄλλος. Καί οἱ σύζυγοι, τό ἀνδρόγυνο, ὁ πατέρας καί ἡ μάνα, γίνονται δύο ἀντίπαλα στρατόπεδα, μέ διαρκεῖς διαφωνίες, διαπληκτισμούς, μαλώματα, μέ τίς συνέπειες πού βλέπουμε καθημερινά.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶχε πεῖ κάτι πολύ σπουδαῖο, τό ὁποῖο μᾶς διαφεύγει: «Ἐάν δύο ἀπό σᾶς συμφωνήσουν νά ζητήσουν ὁποιοδήποτε πράγμα ἀπό τόν Πατέρα μου τόν ἐπουράνιο, θά τούς τό δώσει. Διότι ὅπου εἶναι δύο ἤ τρεῖς συγκεντρωμένοι στό δικό μου ὄνομα (τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ) ἐκεῖ βρίσκομαι ἀνάμεσά τους.» Ματθ. ΙΗ΄ (19 – 20) Γιά φαντασθεῖτε κέρδος, ὠφέλεια, πού ἀπορρέει ἀπό τήν συμφωνία. Μποροῦμε νά ἔχουμε τά πάντα ἀπό τόν Θεό, ὅταν συμφωνοῦμε μεταξύ μας. Δέν ζητάει νά εἶναι δέκα ἤ ἑκατό ἤ πολλοί, ἀλλά μόνο δύο. Ἀς ποῦμε δύο φίλοι ἤ δύο συνεργάτες ἤ οἱ δύο σύζυγοι, τό ἀντρόγυνο. Ἄν τό προσέχαμε αὐτό, ἄν τό ἐφαρμόζαμε, θαύματα θά βλέπαμε. Ἀλλά ποῦ νά βρεθοῦν δύο ἄνθρωποι γιά νά συμφωνήσουν; Ποῦ νά βρεθοῦν δύο γονεῖς μέ τό αὐτό φρόνημα; Ἄλλα ὁ ἕνας ἄλλα ὁ ἄλλος.

Σημειώνει ὁ εὐαγγελιστής, «Ἦσαν δίκαιοι ἀμφότεροι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», ὄχι ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἀλλά τοῦ Θεοῦ. Ἑρμηνεύει ὁ Ζιγαβηνός: «Αὔτη γάρ ἀληθής δικαιοσύνη». Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή δικαιοσύνη, δηλαδή ἁγιότητα! Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά βλέπουν μόνο τά ἔξω. Ὅπως φαίνονται οἱ ἄνθρωποι. Καί μπορεῖ νά φαίνονται ἅγιοι καί δίκαιοι! Ὁ Θεός ὅμως βλέπει τό ἐσωτερικό τῶν ἀνθρώπων, βλέπει τήν καρδιά τους, τόν νοῦ τους, τίς σκέψεις τους, βλέπει τίς ἐπιθυμίες, τίς διαθέσεις τους. Εἶναι ὁ καρδιογνώστης, εἶναι «ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς». Ὁ Θεός βλέπει ποιός εἶμαι καί ὄχι πῶς φαίνομαι. Ὁ Ζαχαρίας καί ἡ Ἐλισάβετ «ἦταν δίκαιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», ἀσφαλῶς ἦταν καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων.

«Πορευόμενοι ἐν πάσαις  ταῖς  ἐντολαῖς  καί δικαιώμασι τοῦ Κυρίου, ἄμεμπτοι». Στήν ζωή τους προσπαθοῦσαν νά τηροῦν ὅλες τίς ἐντολές, ὅλα τά ἠθικά παραγγέλματα τοῦ Θεοῦ καί ὅλα τά δικαιώματα, (τίς τελετουργικές διατάξεις, τίς θυσίες, τίς προσευχές, τίς προσφορές κλπ.) Ἐπισημαίνει «ὅλες τίς ἐντολές», ὄχι κάποιες νά τηρήσουν καί κάποιες ὄχι. Δέν ἔκαναν ἐπιλογές, οἱ γονεῖς τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Ἐπειδή Ἐκεῖνος πού εἶπε τό «οὐ φονεύσεις» εἶπε καί τό «νά ἀφιερώσεις τήν ἕβδομη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας στόν Κύριο». Ἐκεῖνος πού εἶπε τό «Οὐ μοιχεύσεις» εἶπε καί τό «νά νηστέψεις», εἶπε τό «Οὐ κλέψεις», εἶπε καί τό «νά ἐλεήσεις», εἶπε τό «Οὐ ψευδομαρτυρήσεις», εἶπε καί τό «νά συγχωρήσεις» καί οὕτω καθεξῆς.

Ὁ Ζαχαρίας καί ἡ Ἐλισάβετ, ἡ ὑπέροχη αὐτή σύζυγός του, ζοῦσαν ὡς πιστοί Ἰουδαῖοι, ὡς πραγματικοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἦταν ἄμεμπτοι καί ἀκατηγόρητοι.

Μετά ἀπ’ ὅλα αὐτά, ὁ Θεός θέλησε νά ἐκπληρώσει τήν ἐπιθυμία τους, νά ἔχουν ἕνα παιδί, καί τούς ἔδωσε τόν μεγαλύτερο ἄνθρωπο ὅλων τῶν ἐποχῶν. Τόν ἅγιο Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος βάπτισε τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν ὑπέδειξε στήν ἀνθρωπότητα ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ λυτρωτής ὅλων τῶν ἄνθρώπων καί τοῦ σύμπαντος.  

Οἱ γονεῖς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου, ὁ Ζαχαρίας καί ἡ Ἐλισάβετ, εἶναι πραγματικά, μεγάλες μορφές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὑψηλά καί διαχρονικά πρότυπα γιά ὅλους τούς γονεῖς. Εἰδικά σήμερα πού ἐπικρατεῖ φοβερή σύγχυση, ἕνεκα τῆς προσβολῆς καί λοιδορήσεως  ὅλων τῶν ἀληθινῶν καί διαχρονικῶν ἀξιῶν, ἕνεκα τῆς ἀπορρίψεως τῆς πίστεως στόν ἀληθινό Θεό, ἕνεκα τῆς φανερῆς πολεμικῆς ἐναντίον τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, σήμερα αὐτές οἱ μορφές μποροῦν νά γίνουν ἕνα ἀνάχωμα, ἕνα τεῖχος ἀντιστάσεως καί προστασίας ὅλων ἐκείνων, πού προσπαθοῦν νά κρατήσουν ὄρθια τήν οἰκογένεια, μέ πατέρα καί μητέρα καί παιδιά. Ὁ καιρός πού πολλά πράγματα θεωροῦνταν αὐτονόητα ἔχει περάσει. Ὅσο προχωροῦμε, τό πνευματικό σκοτάδι θά γίνεται πιό πυκνό, ἡ διαστρέβλωση καί ἡ διαστροφή θά γίνουν καθημερινότητα, καί μόνο ἐκεῖνοι πού θά ἔχουν τό Φῶς τό ἀληθινό, τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, μόνο αὐτοί θά μποροῦν νά βλέπουν καί νά βαδίζουν σωστά. (Ἰωάνν. ΙΑ΄ 9-10).

Τά ἅγια πρότυπα φέρουν καρπούς ἁγίους. Εἶναι οἱ ὁδοδεῖκτες πού μᾶς ὁδηγοῦν μέ ἀσφάλεια στήν αἰώνια καί ἔνδοξη Βασιλεία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἄς τά ἐγκολπωθοῦμε!

 Μέ τήν εὐχή νά κρατήσουμε τήν οἰκογένεια

ὅπως τήν θέλει ὁ Θεός

ὁ πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου